September favorites

Net als al de voorgaande maanden geldt voor september dat er bijster weinig gebeurde. Ik zat vooral in mijn eigen kot mezelf te amuseren, maar laat dat nu net zijn waar ik de meeste voldoening uit haal...

En toch: ik trok zowaar 1 keer naar de cinema en kon meteen een item van mijn bucketlist schrappen, als dat geen meevaller was!

Film in kwestie was The new mutants, een film die in alle stilte in de zalen werd uitgebracht, vooral dan omdat ze er waarschijnlijk weinig tot niets van verwachtten...

Ik vond hem best te pruimen, mijn bespreking kan je hier lezen.

En dat bucketlistitem? Ik zat moederziel alleen in de cinemazaal. 't Was dus eventjes allemaal van mij toen - zonder mondmasker!

Ik zag 10 films op mijn thuisscherm en de grote kleppers die ik zag waren allemaal niet recent.

In mijn laatste week vakantie - de derde van elke dag een film - bekeek ik maar liefst 2 toppers: Rocky is ouder dan ikzelf maar wist toch een snaar te raken en is in mijn ogen een verdiende Oscarwinnaar. Zo zie je maar: eens iets bekijken dat buiten je comfortzone valt (sport, Sylvester Stallone...) kan reuze meevallen.

The selfish giant uit die week is iets recenter (2013) en kon mij ook bekoren.

Halverwege september verscheen Ratched op Netflix (daarover zo meteen meer) en daarom herbekeek ik nog eens het schitterende One flew over the cuckoo's nest. Blijft gewoon goed.

Alle films die ik in september bekeek.

Er vielen dus ook enkele stinkers te noteren: The matrix: revolutions was gewoon dikke bucht en Maleficent 2 had nooit gemaakt mogen worden.

Zowel Freaks: du bist eine von uns als Yummy scoorden laag wegens slecht gemaakte genrefilms maar toch eigenlijk best wel vermakelijk.

Ook op serievlak zag ik leuke dingen:

Op Netflix verschenen de eerste twee seizoenen van de tienerserie Cobra Kai in september. Ik verslond het eerste seizoen van dit vervolg op de Karate Kid films in geen tijd en werd prettig ondergedompeld in deze terugkeer naar de wax-on, wax-off periode. Het tweede seizoen heb ik net ook in recordtempo voltooid, maar toen was het al oktober.

Op BBC1 werd laat op woensdagavond de serie Fort Salem uitgezonden (wat in de US de ondertitel is van deze reeks die daar Motherland heet), telkens twee afleveringen na elkaar. Een reeks die zeker niet ieders kopje thee zal zijn, maar gefundenes Fressen is voor Evelyne. 

In deze alternatieve geschiedenis werden destijds in Salem deals gesloten met de heksen in plaats van ze op de brandstapel te zetten en in de huidige tijd vormen de heksen zelfs de elitetroepen van het leger met hun magische kunsten. We volgen een nieuwe lichting rekruten die in groepjes van drie een "unit" vormen en zo mogelijke vijanden moeten leren elimineren. Maar 't is natuurlijk nog zoveel meer: een feest qua vrouwelijke representatie - want in de meeste afleveringen is er ver geen man in zicht (en die mis je ook niet bij het kijken) - en gewoon bad-ass personages. Ik kijk alvast uit naar het tweede seizoen!

Zoals al gezegd, verscheen Ratched op Netflix in september. Deze serie werd aangekondigd als de "origin story" van de vreselijke verpleegster uit One flew over the cuckoo's nest. Maar in handen van Ryan Murphy (Glee, American Horror Story, Hollywood) ging dit natuurlijk iets speciaals worden.

Ik stapte af van het ontstaansverhaal en beschouwde dit gewoon als American Horror Story: Ratched en op die manier zie je iets bijzonders: het verhaal op zich stelt inderdaad niet zoveel voor, maar de vormgeving van de serie is iets om duimen en vingers bij af te likken. Vooral de eerste aflevering blinkt uit in snoepgoed voor het oog: de decors, de kostuums en de kleuren die van het scherm spatten, deden mijn hartje wat sneller slaan. Het verhaal is daar wat aan ondergeschikt, maar bevatte toch genoeg om mij bij de les te houden en zelfs al stilletjes uit te kijken naar een tweede seizoen.

Op Canvas werd deze zomer dan weer het tweede seizoen van Big little lies uitgezonden en ik bekeek dit in september.

Dit was zonder meer het overbodige seizoen (vooral ook omdat seizoen 1 het volledige boek waarop dit gebaseerd is vertelde), maar Meryl Streep als de schoonmoeder from hell maakte veel goed. Echt, je wil dat mens gewoon een slag in haar gezicht geven.

In september werden ook twee nieuwe streamingdiensten gelanceerd in Vlaanderen: Streamz is commerciële onzin van bij onz, want ik ga echt geen 12 euro per maand betalen voor series die binnenkort toch gewoon op tv zullen komen...

Maar op 15 september was het dan eindelijk zo ver: Disney+ werd opengesteld voor België! Ik nam op de valreep een jaarabonnement met korting en ben mij momenteel door de afleveringen van Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D. aan het werken, aangezien deze serie zo stiefmoederlijk werd behandeld bij ons dat ik zowat de helft van de afleveringen nog niet gezien had. Seizoen 3 werd al helemaal bekeken en misschien doe ik ooit nog een inhaalbeweging voor seizoen 2 want daar heb ik blijkbaar ook heel wat gemist.

Dan rest me enkel nog een kleine book haul:

September is traditioneel de maand waarin Veronique Puts een nieuw boek uitbrengt over haar katten Pernod en Cootje. Dat was nu dus niet anders met Katje in mijn armen.

Deze boeken verzamelen haar columns uit Dag Allemaal en heb ik dus in principe al allemaal gelezen.

Marieke Lucas Rijneveld kreeg in september de International Booker Prize (samen met de vertaler van het boek) overhandigd voor De avond is ongemak (of in Engelse vertaling The discomfort of evening). Ik kocht het boek omdat ik het echt wel wil lezen. De vraag is enkel wanneer.