Waar haalde stad Gent het in haar hoofd om uitgerekend op de enige zondag van het Filmfestival een autoloze zondag te organiseren?
Anyway, ik vond eigenlijk heel vlot een plekje in de buurt van Kinepolis - omdat ik meer dan een uur op voorhand ter plaatse was. Maar toch: foei, Gent!
De film die ik kwam bekijken, was My Salinger year, gebaseerd op het gelijknamige autobiografische boek van Joanna Rakoff.
Joanna (Margaret Qualley, dochter van Andie MacDowell en tot nu toe bij mij enkel bekend als dat schaap dat haar vuile blote voeten op het dashboard van Brad Pitt parkeert in Once upon a time in Hollywood) is halverwege de jaren '90 pas afgestudeerd en in New York op zoek naar een jobke dat haar schrijfambities zou kunnen ondersteunen.
Ze komt terecht bij een literair agentschap dat ondanks de nieuwe technologieën (computers hadden hun opwachting al gemaakt) nog werkt zoals in de jaren '50. En de belangrijkste cliënt van haar baas? J.D. Salinger, ja die van The catcher in the rye.
Haar baas, gespeeld door Sigourney Weaver, doet er alles aan om het leven van Joanna zo oncomfortabel mogelijk te maken en toch blijft die gaan voor haar job, vooral dan door de post voor Salinger die op kantoor toekomt en die ze niet mag doorsturen. Maar lezen doet ze die brieven wel, met soms hilarische momenten tot gevolg.
Daarnaast heeft ze ook wat hipstertroubles met haar nieuwe en oude vriendjes (waren er al hipsters in de jaren '90?) en geraakt haar schrijfcarrière niet meteen van de grond.
Al bij al was dit gewoon een leuke film en het werk van Salinger moet je er niet voor gelezen hebben. Dat laatste heb ik wel maar zoals bij zoveel "klassiekers" uit de Amerikaanse literatuur, snap ik al de heisa er rond niet... Het zijn degelijke boeken, maar in mijn ogen niet waw te noemen. Goh ja, voor de film had je ze toch niet nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten