Gezien in 2018: thuis op het scherm

Een lijstje met favoriet tv-voer van het afgelopen jaar mag ook niet ontbreken, want hoewel ik 37 films in de bioscoop zag, heb ik nog véél meer tot mij genomen zittend in mijn zetel.

Dit noemen ze een stock photo, dat ben ik dus niet he...

Net als vorig jaar splits ik op in films, tv-series en documentaires. Neem een hapje en drankje en bereid je voor op een lang bericht.

Mijn favoriete films op tv/dvd in 2018:

1/ Annihiliation

Deze mocht bij ons niet eens in de bioscopen verschijnen (denken ze nu echt dat we zo'n hersenloze wezens zijn?) en werd dan maar door Netflix wereldwijd aangeboden.

Een spannende SF-thriller, met een bijna geheel vrouwelijke cast - het werkt echt wel hoor! De boeken waar dit op gebaseerd is, heb ik al aangekocht. Ze nu nog lezen.

Mijn bespreking.

2/ Coco

Gemist in de bioscoop, bekeek ik deze via de filmcatalogus van Proximus. Ik had hem op groot scherm moeten zien...

Dit prachtige verhaal over familieliefde gaat echt iedereen bekoren.

3/ Grave

Belgische Franstalige horror, altijd goed voor een leuke kijkervaring. In Grave moet een studente dierengeneeskunde een ontgroening ondergaan waardoor haar "ware aard" naar boven komt. Aanrader.

Mijn bespreking.

4/ The imitation game

Deze biopic over wiskundige Alan Turing onttrok een traantje bij mij.
Voor wie mij kent, weet dat dit een héél zeldzaam voorval is.

Prachtige film over een bijzondere man.

Mijn bespreking. (naar beneden scrollen)

5/ A ghost story

Deze film is niet voor iedereen, dat besef ik maar al te goed. Zelf kon ik hem wel smaken en dat Casey Affleck 90% van de film met een laken over zijn kop loopt, is ook alleen maar toe te juichen.

Waarover gaat het? Een man sterft en komt spoken bij hem thuis. Hij ervaart jarenlang wat er in dat huis gebeurt en zal uiteindelijk een hele nieuwe wereld beleven.

Langs de andere kant: er gebeurt letterlijk geen klop in deze film, het spook staat of zit in een hoekje en dialogen zijn zo goed als onbestaand. 't Is een opgave, maar ik had het er graag voor over.

6/ Game night

Een film waar ik niet meer dan een leuke avond van verwachtte. En dat was ook helemaal wat werd aangeboden.

Enkel al daarvoor mag de film in mijn lijstje.

7/ The mountain between us

Ah, kijk, ik heb Idris Elba dan toch al in iets anders dan de Marvelfilms gezien!

Hier hebben twee mensen een vliegtuigongeluk en moeten ze van een besneeuwde berg zien te geraken. Ik heb er van genoten.

Mijn bespreking. (naar beneden scrollen)

8/ It happened one night

Af en toe zendt één op zaterdag- of zondagnamiddag een klassieker van jewelste uit en dit is er zonder twijfel een.

De eerste film die de 5 grootste Oscarcategorieën kon binnenrijven (dit werd enkel herhaald door One flew over the cuckoo's nest en The silence of the lambs) en dat al in 1934.

Het is een simpel verhaaltje over een rijkeluisdochter (Claudette Colbert) die de benen neemt en onderweg een journalist (Clark Gable) tegenkomt die haar terug naar huis zal begeleiden. Maar het is echt grappig en nog heel bekijkbaar.

9/ Escape from New York

Een dystopische film uit de jaren '80 (toen die term nog niet eens bestond): Snake Plissken moet de Amerikaanse president uit de grootste gevangenis van de VS, zijnde Manhattan, gaan bevrijden. En dat binnen de 24 uur of hij gaat er zelf aan.

Dit was gewoon dikke pret, blij dat ik hem eindelijk gezien heb.

10/ The land before time

Ook wel gekend als Platvoet en zijn vriendjes bij ons. Deze film bestond in 2018 twintig jaar en komiek Xander De Rycke kreeg de Sphinx in Gent zo gek om de film te programmeren - maar liefst 2 keer en beide voorstellingen volledig uitverkocht.

Ik bekeek de film in mijn eigen zetel via Netflix en was aangenaam verrast door dit voor mij onbekende kinderjuweeltje - ik was gewoon al te oud om dit live in de cinema gezien te hebben, een twintigjarige wil niet tussen kleuters gaan zitten he.

Mijn bespreking. (naar beneden scrollen)

Mijn favoriete tv-series in 2018:

1/ Killing Eve

Ik heb het hier al verschillende keren aangekondigd en het is ook zo: Killing Eve is echt wel mijn favoriete tv-serie van het afgelopen jaar.

En ja, Sandra Oh heeft haar Golden Globe meer dan verdiend voor deze serie, maar voor mij is het vooral Jodie Comer die schittert in haar rol van huurmoordenaar Villanelle.

Hopelijk komt het tweede seizoen er snel aan (maar dat is niet altijd een garantie voor verdere liefdesverklaringen).

2/ The handmaid's tale. Seizoen 1

Hier wil ik het uitdrukkelijk hebben over het eerste seizoen, want het tweede dat ook al op Canvas werd uitgezonden in 2018 was lichte bagger (ik hou mijn hart al vast voor het derde seizoen).

Het eerste seizoen volgt netjes het boek van Margaret Atwood en hoewel het minder beklemmend aanvoelde dan het boek voor mij, was de gruwel in de serie ver tastbaar.

Het enige grote mysterie blijft waarom deze reeks niet in de Benelux verkrijgbaar is op dvd, je kan ze overal elders (Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië...) aanschaffen, maar dan zonder Nederlandse ondertiteling.

3/ Stella Blomkvist

Deze reeks kwam als een totale verrassing, want ze heeft alles in huis om niet leuk gevonden te worden door mij: een advocate (de job alleen al!) begeeft zich in de krochten van de IJslandse politiek (oh the horror!) om een moord op te lossen.

Gelukkig was Stella zelf een heerlijk onconventioneel personage met een hilarische side-kick (haar verhuurster) en ook de serie zelf was naast heel duister juist ook grappig.

4/ Big little lies

Canvas deed in 2018 serieus zijn best, want dit is al de derde serie in mijn top 10 die op deze zender werd uitgezonden.

Met heerlijke vertolkingen door rasactrices en hier en daar een beetje té voorspelbaar (maar dat zien we door de vingers), zat ik elke keer te genieten van deze serie.

Maar waarom ze nu per se een tweede seizoen gemaakt hebben, wil er bij mij niet in. Eindigen in schoonheid is iets waar ze in Amerika nog nooit van gehoord hebben blijkbaar (zie ook The handmaid's tale).

5/ De luizenmoeder

Nee, niet de domme remake die nu op VTM getoond wordt, maar het Nederlandse origineel.

Ik sprong wat laat op de luizenmoedertrein (er waren al zo'n 4 afleveringen gepasseerd), maar ik heb hier met volle teugen van genoten.

Binnenkort begint seizoen 2, ik kijk er al naar uit.

6/ Gevoel voor tumor

Ook in Vlaanderen werd goeie fictie gemaakt en dit waargebeurd verhaal over een jonge chirurg in opleiding die kanker blijkt te hebben, kon mij bekoren.

Ondanks het zware onderwerp werd dit een luchtige feelgoodserie.

En ook in Nederland hebben ze dat begrepen, want momenteel zenden ze deze Vlaamse serie (en géén Nederlandse remake er van!) uit.

7/ The good place. Seizoen 1

Ik bekeek het hele eerste seizoen van deze serie zowat in één ruk uit.

Kristen Bell is hilarisch als Eleanor die verkeerdelijk in "the good place" terechtgekomen is na haar dood en die er alles wil aan doen om te vermijden dat dit uitkomt.

Maar na het eerste seizoen komt het tweede en daar ben ik nu al een aantal maanden op aan het sjieken. Zelfde opmerking als hierboven: weten wanneer je moet stoppen...

8/ The 100. Seizoen 5

Deze serie weet zich al een aantal jaar in mijn top te wurmen en ook deze keer was het raak.

Veel kan ik niet over de inhoud kwijt, want dan geef ik spoilers voor al de voorgaande seizoenen. Weet gewoon dat ik na de laatste aflevering van het seizoen meteen de rest wou zien (die toen nog niet gemaakt was).

9/ Picknick at Hanging Rock

Nieuwe verfilming van deze moderne klassieker uit de Australische literatuur. Nathalie Dormer geeft het beste van zichzelf als de directrice van een meisjesschool waar een aantal leerlingen verdwijnen na een uitstapje.

Voor sommigen misschien een beetje te modern verfilmd, maar ik kon het smaken.

10/ Brooklyn nine-nine. Serie 1-5

Ik kan niet anders dan deze serie in mijn favorieten op te nemen want ik zag gewoon alle 5 de seizoenen in 2018. Dan moet ik het wel goed vinden, niet?

Deze komische reeks over een politiekantoor in New York heeft echt een plekje in mijn hart.

Tot slot nog een documentaire en een Netflixshow die niet echt fictie is:

Next goal wins

Dit gaat over de nationale voetbalploeg van Amerikaans Samoa, een ploeg die bekend staat als de slechtste ter wereld.

We volgen in de documentaire hoe ze een nieuwe trainer krijgen - een luidruchtige Nederlander - en hoe hij de jongens aanspoort om het beste van zichzelf te geven.

Een aanrader.

Nailed it

Nailed it is te zien op Netflix, heeft ondertussen al 3 seizoenen van elk een zestal afleveringen en blijft gewoon hilarisch.

Het opzet: laat 3 amateurbakkers zonder veel skills professionele taarten namaken op een beperkte tijdsduur. Het bakresultaat is steeds om je bij te bescheuren.

Let wel: dit is echt geen uitlachtelevisie, maar pure ontspanning én: de beste van de slechte bakkers mag naar huis met 10.000 dollar.