November favorites

November was - voor mijn doen - een héél drukke maand. Ik had ver elke week 2 à 3 activiteiten 's avonds op het programma staan en dat wreekt zich op den duur...

December zal heel wat rustiger worden, uit noodzaak en ook omdat ik een hele week 's avonds thuis wel eens plezant vind.

Laten we het eerst even over mijn "vele" uitjes hebben.

Ik ging 2 keer naar de cinema. Ik heb me beide keren geamuseerd, maar echt toppers heb ik niet gezien:

Fantastic beasts: the crimes of Grindelwald was een kleine teleurstelling: hoewel de niffler weer enkele momentjes krijgt om te schitteren en de aankleding van de hele film fantastisch is, bleef ik op mijn honger zitten... De film was veel te druk (tijdens de openingsscènes bijvoorbeeld - die al veel te donker gefilmd waren - wist je niet waar eerst kijken en ik denk dat er mij een paar dingen ontgaan zijn dan) en maakte soms sprongen die niet echt werden verklaard.

Het was ook duidelijk een tussendoortje als opzet naar de volgende films en dat laat mensen wat verweesd achter na afloop.

Bohemian rhapsody vertelt het levensverhaal van Freddie Mercury en ja, 't is misschien een wat te brave verfilming maar hier heb ik mij rot mee geamuseerd. Rami Malek is fenomenaal als Freddie Mercury (hoewel hij af en toe wat last heeft van zijn vals gebit) en de liedjes worden door de echte Queen gezongen, 't is dus gelukkig geen soundmixshow geworden.

Zin in een avondje pure fun? Dan is dit de film die je moet gezien hebben.

Er werd ook 1 avond gequizd en daar eindigden we tot onze eigen verbazing afgetekend als eerste.

De prijs was ook niet de minste: elk lid van onze quizploeg kreeg een ballonvaart cadeau, iets waar ik nu al naar uitkijk!

November was ook de maand waarin ik wat aan cultuur deed: ik deed 2 zaalshows van comedians aan en ging ook naar het toneel.

Eerst was Lukas Lelie aan de beurt met zijn show "Ik doe mijn best".

Zijn deel van de show was best ok, hoewel zonder twijfel een eerste zaalshow waarin nog gezocht moet worden naar een duidelijke richting.

In het voorprogramma stond Sander vdv en die mag van mij stoppen met comedy ze... Geen enkele van zijn "moppen" kreeg een reactie uit de zaal en hij was gewoon grof zonder grappig te zijn. Nope, dit was geen gepaste opwarmer voor wat daarna kwam.

Een week later ging ik kijken naar Xander De Rycke met zijn "Houdt het voor bekeken" (#hhvb) eindejaarsconference voor 2018.

Hierin fileert Xander De Rycke het Vlaamse mediagebeuren en dan vooral de Vlaamse film en tv. Dat was pas lachen geblazen! En voor wie zijn tournee gemist heeft: Xander zet de hele zaalshow gratis op youtube vanaf 9 december.

Een dagje later ging ik kijken naar De meester en Margarita, een bewerking van het boek van Mikhail Bulgakov door Laika en Theater FroeFroe.

Maar daar schreef ik hier al over.

En zo komen we aan bij mijn thuisactiviteiten:

Op 2 november nam ik deel aan de Autumn cosy reading night.

Er wordt dan ook gegeten en gedronken én er is een kleine kat die dat interessant vindt...

Niet dat ik daar veel voor moest doen: gewoon 3 uur lang gezellig zitten lezen met wat hapjes en een drankje. Het werd weer een geslaagde avond.

Datzelfde lange weekend joeg ik er maar liefst 10 films door op vier dagen tijd, ook dat was voor mij geslaagd en daar schreef ik hier al over.

In totaal zag ik 16 films in november en daar waren nog enkele noemenswaardige dingen bij.

Al jaren zie ik overal de film Daughters of darkness van Harry Kümel in lijstjes verschijnen als het gaat over Belgische (of zelfs Europese) horror, maar ik kon de film maar niet te pakken krijgen... Tot ik tot een inzicht kwam: de film heet in het Frans Les lèvres rouges en zo vond ik hem wél terug in de grote catalogus van alle Vlaamse bibliotheken. Eventjes een aanvraag doen en al gauw kon ik de film bekijken.

Dit is met recht en rede een klassieker in het genre te noemen. Opgenomen in het Thermae Palace in Oostende krijgen we hier een heel stijlvolle vampierenfilm te zien. Want hoeveel stijlvoller kan je gaan dan je hoofdvampier stileren naar Marlene Dietrich?

Deze film moet eigenlijk gewoon ervaren worden en ik ben oprecht blij dat ik het eindelijk te pakken kon krijgen. Alleen het einde doet wat af aan de rest van de film, maar dat neem ik er uiteindelijk toch graag bij.

En dan was daar de film die zelfs een traantje bij mij wist te ontlokken: The imitation game.

Voor wie dit nog niet zou weten: dat is een zeldzaamheid bij mij.

In The imitation game volgen we het waargebeurde verhaal van Alan Turing, een briljante wiskundige die tijdens de Tweede Wereldoorlog een machine wist te ontwikkelen die de gecodeerde berichten van de Duitsers kon ontcijferen. Waardoor de geallieerden de oorlog konden winnen.

Maar dat was niet alles: Turing was homo en in die tijd was dat nog strafbaar in Groot-Brittannië, waardoor hij in een neerwaartse spiraal belandde en uiteindelijk zelfmoord zou plegen.
Dat zijn geen spoilers he mensen, als je gelijk welke biografie van Turing leest, staat dat er in.

De rol wordt fenomenaal gespeeld door Benedict Cumberbatch en ja, op het einde moest ik toch een traantje wegpinken door het onrecht dat zo'n grote geest werd aangedaan.

In november werd ook de eerste trailer gelost voor de nieuwe The Lion King en hoewel ik aanvankelijk zei dat ik de film niet wou zien (te veel mooie herinneringen aan de tekenfilm), werd ik zowat gek toen ik de trailer zag:



Hoe mooi is dat gedaan! En die kleine Simba!
Ik zal volgend jaar een cinemazeteltje vullen als hij uitkomt, zoveel is zeker.

En om mezelf nog eventjes tevreden te houden, heb ik de tekenfilm nog eens bekeken. Nostalgie ten top (en meezingen! meezingen!).

November gaf ons ook die andere "schattige" trailer, maar dan van een ander kaliber: we zagen de eerste beelden van Detective Pikachu.



Hoe fluffy is Pikachu? En dan heeft hij ook nog eens de stem van Ryan Reynolds! Waarschijnlijk wordt dit een oerslechte film, maar ik ga kijken ze!

Beïnvloedbaar? Nee hoor...

Last but not least zag ik het hele eerste seizoen van The chilling adventures of Sabrina op Netflix.

Deze verfilming van de gelijknamige comic heeft heel weinig van doen met de iconische reeks uit de jaren '90 (Sabrina, the teenage witch), hoewel je wél dezelfde personages krijgt: Sabrina en haar tantes Zelda en Hilda én Salem de kat - die nu niet praat, jammer genoeg.

In plaats daarvan kregen we een heel donkere reeks te zien, waarin Sabrina moet kiezen tussen haar menselijke en haar heksenkant. Spannend met momenten en hier en daar serieus griezelig.

Ik kijk nu al uit naar de kerstaflevering die er op 14 december aan komt!

Alle films die ik in november bekeek, The Lion King staat er niet bij omdat dat een herhaling was.