maandag 1 oktober 2018

September favorites


September was niet alleen een magere leesmaand, voor de rest gebeurde er ook niet zo heel veel...

Mijn verlof liep ten einde en ik moest terug gaan werken de vijfde, waardoor ik de eerste anderhalve week van september de hele tijd oververmoeid rondliep door de terugkeer naar het werk. Daarna ging het een dikke week wat beter, maar de laatste dagen liep ik weer kapot van vermoeidheid rond, zaterdagnamiddagdutje incluis (en dat is écht niet van mijn gewoonte...).

Nu moet ik mij een beetje rustig houden, want mijn jaarlijkse kijkmarathon komt er weer aan, vanaf 10 oktober kan je mij elke dag in de bioscopen van Gent vinden tijdens het filmfestival en dat mag niet misgaan!

Voor ik aan mijn kijkfavorieten begin, heb ik enkele "culinaire" favorieten te melden.

Ik wacht steeds gespannen op de terugkeer van de Duitse week bij Lidl, want iedere keer is er wel iets anders/nieuws waar ik mij kan op verheugen. Deze keer waren het hun afbak Brezeln die bij mij in het oog sprongen.

Ik ben verzot op Brezeln (en dan bedoel ik niet de zoutjes die je ook hier kan krijgen, maar de broodversie) en iedere keer ik in Duitsland beland, staan die gegarandeerd op het menu. Jammer genoeg zijn ze niet zo eenvoudig zelf te maken en houden ze ook niet lang, je kan dus geen voorraadje inslaan en meebrengen naar huis.

En daar zijn dan de afbakexemplaren uit de Lidl:

Het afgebakken product.
Meer dan geslaagd, al zeg ik het zelf. De kaas moet je er wel zelf op strooien, de versie in de verpakking is die met zout.

En in de Aldi stuitte ik op een mooie vervanging voor de teloorgegane Magnum Gold (mijn favoriete magnum). Ze hebben in hun Star Selection eveneens een goldvariant:

En hoewel die natuurlijk niet helemaal hetzelfde is, komt die toch dicht genoeg in de buurt om het verlies van de Magnum Gold wat draaglijker te maken (ja, daar treurt een mens toch een beetje om).

Ik belandde 1 keer in de bioscoop:

Toen ik jaren geleden On Chesil Beach van Ian McEwan las, kreeg het boek prompt 5 sterren van mij. Ik was kapot van dit verhaal van twee veel te jong gehuwden in de jaren '60 die allebei andere verwachtingen over het getrouwde leven koesterden.

Ik ging dan ook met enige terughoudendheid naar deze film en eerlijk? Mijn vrees was gegrond...

Waar we in het boek beide zijden van het huwelijk te zien krijgen, is de film vooral op de emoties en ervaringen van Edward gericht. Wat Florence zegt of doet, heeft enkel invloed op zijn leven, wat zij juist denkt daar heb je maar het raden naar.

En juist de ervaringen van Florence in het boek waren wat On Chesil Beach voor mij zo aangrijpend maakte. Niets daarvan in de film.

Ian McEwan schreef zelf het scenario en ik begrijp nog steeds niet waarom hij het einde van de film helemaal het tegenovergestelde van het boek gemaakt heeft. Daardoor verzwakte de film in mijn ogen nog meer.

Nee, geen hoogvlieger hoewel zowel Soairse Ronan (Florence) als Billy Howle (Edward) wel de pannen van het dak spelen. Jammer, zo jammer.

Gelukkig kon ik nog altijd op mijn eigen tv-scherm terecht en daar zag ik wél mooie dingen:

The sinner. Seizoen 1

Van deze serie met Jessica Biel werd nogal wat spel gemaakt én beloofd dat die op Netflix zou komen. Dat bleek uiteindelijk alleen het geval te zijn voor Nederland, in België konden we op onze kin kloppen door Telenet die de serie betalend aanbood. Losers...

Gelukkig verscheen de serie ook op dvd en ik bekeek dit tijdens mijn laatste dagen vakantie.

In The sinner volgen we het ogenschijnlijk gelukkige gezinnetje van Cora, tot zij op een vrolijke zomerdag een andere badgast op het strand vermoordt. Dat is geen spoiler, het gebeurt zowat in de eerste tien minuten van de eerste aflevering en is de motor voor de rest van de serie.

Maar Cora lijkt zich niets te herinneren van de moord en een politiedetective (Bill Pullman) trekt zich haar lot aan.

Dit is geen whodunit, maar een spannende whydunnit. Een aanrader.

Craith

Op Canvas konden we 4 weken na elkaar genieten van Craith / Hidden, een BBC-reeks die zich afspeelt in Wales (met het totaal onbegrijpelijk Welsh als een extra personage) en waar we op zoek gaan naar verdwenen meisjes. Dat we al van de eerste aflevering weten wie de dader is, maakt het niet minder spannend en sfeervol.

Wie dit gemist heeft, kan de hele serie nog tot 22 oktober op VRT Nu bekijken.

Brooklyn Nine-Nine. Seizoen 3

Op Netflix bleef ik hangen bij Brooklyn Nine-Nine en het hele derde seizoen werd bekeken. Deze sitcom over een politiebureau in Brooklyn blijft gewoon grappig.

Ondertussen ben ik halverwege het vierde seizoen en seizoen 5 staat al grotendeels opgenomen op mijn decoder te wachten tot ik daar kan aan beginnen.

Predator



Dit vehikel uit de eighties had ik nog nooit gezien (shocking!) en aangezien de film al een serieus aantal maanden stof stond te vergaren op mijn decoder, was de tijd gekomen om hem te bekijken.

Wonder boven wonder heb ik mij hier reuze mee geamuseerd, het was met momenten compleet over the top en misschien wat ongeloofwaardig, maar daar kon ik over kijken en ik ben oprecht blij dat ik hem gezien heb.

Wil je weten waar ik wat moeite mee had? Bekijk gewoon de honest trailer voor deze film, ze halen zowat alles aan waar ik ook opmerkingen over had.

Killing Eve

Deze serie is momenteel nog maar 3 afleveringen ver op BBC1, maar ik weet nu al dat het een topper zal worden in mijn eindejaarslijstje!

MI5 (later 6) agente Eve (Sandra Oh) gaat op zoek naar een huurmoordenares die overal in Europa belangrijke mensen het hoekje om helpt. Deze Villanelle wordt gespeeld door nobele onbekende Jodie Comer, maar ze scoort nu al heel hoog op mijn lijst van favoriete moordenaars (zie ook Hannibal Lecter en Dexter Morgan).

NPO gaat dit ook uitzenden, ik hou jullie op de hoogte!

September is ook het begin van het nieuwe theaterseizoen en ik had het geluk om een voorstelling van King Lear door Toneelgroep Maastricht te mogen zien.



De trailer zegt eigenlijk niet zo veel over het stuk zelf, maar dit was 3 uur (jawel) puur genieten van kostumering, enscenering en de bewerkte tekst van Shakespeare.

Toegegeven, er zaten een paar dode momentjes in het stuk, maar in zijn geheel gezien was dit een schitterende toneelervaring.

En mijn favorieten zijn niet compleet zonder een book haul, hoewel die deze keer binnen de perken gebleven is:

Iedere keer Veronique Puts een nieuw kattenboek uitbrengt, ren ik meteen naar de boekhandel. Dat was deze keer niet anders.

En ik kan met een gerust hart zeggen dat grijze katjes meer dan hun portie geluk brengen!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten