Was het de vermoeidheid die toesloeg na meer dan een week films kijken?
Of was het de film zelf die er voor zorgde dat ik serieus zat te knikkebollen bij een vertoning om 14.30u?
3 Tage in Quiberon (2018) - 3/5
Maar het liep toch even anders.
In 3 Tage in Quiberon volgen we een periode uit het leven van Romy Schneider: in 1981 bracht ze 3 dagen door in Quiberon (een plaatsje in Bretagne, eveneens de naam van het hotel), waarbij ze zich liet interviewen door een journalist van het weekblad Stern. Er was ook een fotograaf aanwezig, een persoonlijke vriend van Schneider, die dat weekend meer dan 600 foto's nam, waarvan er een 20-tal voor het artikel werden gebruikt. Dit zou het laatste interview met Romy Schneider worden want ze stierf in 1982.
We leren al gauw, aan de hand van Hilde, een fictieve vriendin van Romy die bij haar verblijft, dat ze enkel toezegde voor het interview omdat de fotograaf zo'n goede vriend is. De journalist is wat anders en zal gedurende de 3 dagen niet ophouden met pijnlijke vragen te stellen, iets waar Romy niet mee gediend is.
Haar verblijf in het kuuroord Quiberon moet er voor zorgen dat ze afkickt van alcohol, maar aangezien de gasten het hotel mogen verlaten, wordt er duchtig op los gezopen. Om van al dat roken nog niet te spreken. Het zal wel de tijdsgeest geweest zijn, maar we zien de 4 hoofdpersonen bijna geen moment zonder een aangestoken kankerstok tussen hun vingers of in hun mond.
Wat de acteerprestaties betreft: Marie Bäumer zet een geloofwaardige Romy Schneider neer. Het is soms ongelooflijk hoeveel ze op elkaar lijken. Ook Birgit Minichmayr als Hilde kon overtuigen. Enkel Robert Gwisdeck als de journalist was niet aan deze actrices gewaagd. Zo geaffecteerd dat die vent stond te spelen! En daar kreeg hij dan nog een prijs voor ook...
Tot zo ver alles goed, maar mensen, dit ging aan een slakkentempo vooruit. Er zit natuurlijk niet veel actie in scènes waar iemand wordt geïnterviewd, maar het kon toch allemaal wat levendiger. Geen wonder dat ik af en toe mijn ogen amper kon openhouden en verschillende keren gewoon wakker schrok van mezelf... Gelukkig had ik nog wat snoep in mijn tas zitten van vorige dagen en die kleine suikerboosts zorgden er voor dat ik de film toch kon uitkijken.
Nee, deze was het niet...
Maar om alles in perspectief te plaatsen - Satan's bastard was een absoluut dieptepunt en daar stond deze zeker mijlenver boven - toch nog 3/5, wat juist voldoende is.
Oh ja, wie het beruchte Sternartikel eens wil lezen, kan hier terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten