Filmfestival - dag 2

Gisteren was international coming out day en wat wil het toeval? Beide films die ik zag passen in dit plaatje.

Zelf had ik mijn regenboogkousen van Happy Socks aan om niet uit de toon te vallen.

The miseducation of Cameron Post (2018) - 4/5

Deze film is gebaseerd op het gelijknamige boek (dat ik niet gelezen heb) van Emily M. Danforth en vertelt het verhaal van Cameron Post, een meisje dat naar een gay christian conversion camp gestuurd wordt nadat ze kussend met een ander meisje op de achterbank van een auto ontdekt werd - door haar vriendje.

Het kamp op zich is dikke bullshit en wordt geleid door de ijskoude dr. Lydia Marsh (gespeeld door miss Eliza Bennet herself, Jennifer Ehle). Er wordt veel gebeden, veel gewerkt - mensen via de telefoon proberen bekeren - en geschreven aan hun "ijsberg". Dit laatste is al de onderhuidse problematiek waardoor iemand homo/lesbisch zou kunnen worden.

Maar het is niet allemaal doom en gloom, ze maakt als snel vrienden met twee andere kampleden: Jane Fonda, een meisje met een beenprothese dat een verleden in een commune heeft en Adam, een native American jongen die twospirit is.

Dit was een mooie coming of age film, over worstelen met jezelf, of juist niet. Met een op haar best acterende Chloë Grace Moretz (Kick-Ass en de remake van Carrie - waar in de film zelfs naar verwezen wordt) in de hoofdrol.



Het ziet er niet naar uit dat deze film hier ooit in de zalen zal komen en da's jammer.

McKellen: playing the part (2017) - 4.5/5

Op het filmfestival probeer ik ook steeds een documentaire over film/een acteur/een regisseur mee te pikken en dit jaar viel mijn oog op McKellen: playing the part.

Hierin vertelt Sir Ian McKellen zelf over zijn leven en zijn acteerloopbaan, beginnend toen hij nog een klein jongetje was.

Dit is vooral McKellen die in een zetel zit te vertellen, waarbij zijn discours wordt bijgestaan door foto's en archiefmateriaal. En wat een rijk leven heeft die man gehad!

Voor wie hem enkel kent als Magneto uit de X-Menfilms of Gandalf uit Lord of the Rings, zal nogal verschieten, hij was al een gevierd theateracteur vooraleer hij - op zijn oude dag - tot deze twee franchises toetrad.

Daarnaast wordt ook zijn engagement in de Britse homobeweging belicht, waar hij vooral als spreekbuis wou fungeren omdat dat nu eenmaal is waar hij het beste in is.

Dit is een luchthartige documentaire, ondanks de thematiek soms, want McKellen blijkt een begenadigd verteller die niet vies is van een grapje of twee. Vooral de generiek ontlokt lachsalvo's, want daar gaat hij helemaal voluit.



Een mooi portret van een interessant figuur uit de filmgeschiedenis. Als je de kans krijgt om dit te zien: met beide handen grijpen!