Juni was een goeie leesmaand, met 21 gelezen items op de teller. Daarvan waren er maar liefst 9 romans, de rest waren strips.
De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat van de eerste twee romans die ik uitlas in juni, het grootste deel al in mei werd gelezen en ik beëindigde ze respectievelijk op 1 en 4 juni. De rest werd compleet in juni gelezen.
Geen enkel werk kreeg 5 sterren (ik hou me aan mijn eigen regels), 9 werken kregen 4 sterren en eentje zelfs 2, dat dan ook de teleurstelling van de maand werd.
Beginnen doe ik zoals altijd met mijn boek van de maand:
De nieuwe achternaam : adolescentie - Elena Ferrante
480 p.
Vertaald uit het Italiaans: Storia del nuovo cognome : giovinezza
De nieuwe achternaam werd één van de laatste boeken die ik in juni uitlas, vandaar dat er nog geen bespreking op mijn blog verscheen. Ik vreesde zelfs eventjes dat ik het niet op tijd uit zou krijgen, maar ik kreeg ineens een leesopstoot en las de laatste 100 pagina's in één ruk uit.
We gaan hier verder met het verhaal van Lila en Lenù, waarbij meteen wordt ingepikt waar De geniale vriendin eindigde: met het huwelijk van de 16-jarige Lila. In tegenstelling tot dit vorige boek, dat bijna 10 jaar uit hun leven beschreef, krijgen we hier slechts enkele jaren uit hun wel stormachtige vriendschap te zien.
Lila zit vast in een gewelddadig huwelijk, verveelt zich te pletter en slaagt er maar niet in een kind te krijgen (de horror zeg!). Lenù studeert dapper voort aan het gymnasium en zal uiteindelijk slagen als de beste leerling van haar jaar.
Voor Lenù afstudeert, spendeert ze een hete zomermaand met Lila in Ischia, die haar voor haar gezelschap betaalt. Op het strand komen ze de door Lenù verafgoodde student Nino Sarratore tegen, maar het is niet Lenù die een romance met hem begint, maar de getrouwde Lila.
Net zoals in het vorige boek, komt Lila over als de manipulator, die zich door niets of niemand laat tegenhouden om haar kop uit te werken, zelfs al betekent dit dat ze alles en iedereen achter zich moet laten. Lenù daarentegen lijkt de brave dochter te zijn, die alles verwezenlijkt wat ze aanpakt - hoewel ze toch nog steeds de afkeuring en het onbegrip van haar ouders moet ondergaan.
Sympathie voor Lila heb ik dan ook weinig en het stak mij aanvankelijk tegen dat vooral haar verhaal verteld wordt, uit de mond van Lenù dan nog, die zich baseert op schriftjes die ze van Lila kreeg en gesprekken met de buurtbewoners, want ze was voor het grootste deel niet eens in Napels aanwezig toen Lila compleet begon door te slaan.
Mij interesseerde eerder Lenù's verhaal, hoe ze zich ontworstelt aan het arme leven in Napels en zelfs in Pisa mag gaan verder studeren, maar daar wordt aanvankelijk niet eens op ingegaan wegens "niet interessant". Lenù zit dan ook met een gigantisch minderwaardigheidscomplex ten opzichte van Lila, die in haar ogen nog altijd intelligenter en mooier is dan zij, zelfs als iedereen in haar omgeving het tegenovergestelde zegt.
Blij dat ik dit lijvige boek er nog door gekregen heb, de vier sterren zijn dan ook dik verdiend, vooral door het laatste deel waarin de focus toch meer op Lenù ligt. De vertaling van het derde boek, Wie vlucht en wie blijft, is ondertussen al verschenen, maar daar ga ik nu toch nog een beetje mee wachten...
Andere viersterrenboeken die ik al op deze blog besprak:
De erfenis van Richard Grenville - hier.
Gute Nacht, Freunde : Duitsland in vijfentwintig boeken - Christoph Buchwald
187 p.
In dit dunne werkje geeft Christoph Buchwald 25 (en meer) leesaanbevelingen, allemaal Duitse romans die ons wat meer over de Duitse geschiedenis en cultuur kunnen vertellen, met als gemeenschappelijk kenmerk: ze zijn allemaal (recent) in het Nederlands vertaald. Buchwald is dan ook een Duitser die de Duitse literatuur in de Nederlanden wil verspreiden, net zoals hij de Nederlandstalige literatuur in Duitsland promoot.
Van die 25 romans had ik er al één gelezen: Die verlorene Ehre der Katharina Blum van Heinrich Böll en er staan er nog twee in mijn kast te wachten: Der Prozess van Franz Kafka en Manja van Anna Gmeyner. Nog veel leeswerk te gaan dus.
De titel van het boek komt van het welbekende lied Gute Nacht, Freunde van Reinhard Mey:
Zelfs een driesterren boek kreeg een bespreking:
Malva - hier.
De drakenvrouw - hier.
Promise deel 1 en 2 - hier.
Mijn achterlijke kat Lola - Sylvia Witteman
239 p.
Kijk, met zo'n titel en zo'n cover ben ik meteen voor een boek gewonnen. De titel is zowat de geniaalste ooit en door de tekening weet je al meteen wat voor vlees je in de kuip gaat hebben.
Jammer dan dat Sylvia Witteman het boek niet helemaal rond Lola laat draaien: eerst geeft ze een opsomming van de andere dieren die ze had voor Lola in haar leven kwam. Dan gaat het eventjes (2 columns of zo) over Lola en daarna zijn het tekstjes waar Lola soms enkel wordt vermeld en die niet eens over katten gaan.
Een derde van het boek wordt gevuld met foto's, want Witteman had kort een Instagramaccount over Lola en Siepie, haar andere kat, maar die sloot ze al snel af omdat ze het er toch wat over vond. In het laatste deel van het boek gaat het dan nog over de Artis in Amsterdam en haar onvrede over het feit dat de dieren daar nu geen namen meer krijgen. Volgen nog pagina's met foto's van beesten die van haar een "ha ha funny"-naam gekregen hebben.
Nee, dit was absoluut niet wat ik van het boek verwachtte en ik ben al blij dat ik het niet in een vlaag van verdwazing voor mezelf heb aangeschaft, maar het uit de bibliotheek haalde.
Twee sterren, gewoon daarom.
 |
| Alles wat ik las in juni. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten