In april las ik het schitterende boek Een man die Ove heet van Fredrik Backman en kroonde het toen ook meteen tot mijn boek van de maand.
Nu is er de verfilming die we kunnen gaan bekijken in de bioscoop: En man som heter Ove (zeg "Oeve").
Boekcover vs. filmposter |
Maar net op het moment dat hij het touw rond zijn nek aan het knopen is, komen de nieuwe buren toe en aangezien dat zo'n idioten zijn, moet hij er zich mee gaan moeien...
Ove zal nog een paar keer op verschillende manieren proberen om zich van het leven te benemen, maar steeds komt er iets tussen, willen zijn buren iets van hem of kan hij het niet laten om zijn zegje te gaan doen.
Net zoals in Delicatessen van Jean-Pierre Jeunet, waar eveneens een man keer op keer probeert om zelfmoord te plegen en het keer op keer grandioos mislukt, zorgen deze mislukte pogingen voor de nodige humor.
En net zoals het boek, is deze film geen kommer en kwel, maar een charmante komedie geworden waarbij op het einde menig traantje zal weggepinkt worden.
Ik was eventjes bang dat de film maar een flauw afkooksel van het boek zou worden, zoals ze bij De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween geflikt hadden. Echt mensen, lees hier het boek en laat de film links liggen, want die laatste heeft zowat alles wat het boek leuk maakte, geschrapt om er een onderbroekenlolfilm van te maken.
Niet zo bij En man som heter Ove, dit is een ware feelgoodfilm geworden en op het einde heb je, naast een traan in het oog, ook een glimlach op het gezicht.
En ja, dat is Rolf Lassgård in de hoofdrol, Wallander voor de vrienden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten