Ik gaf ook slechts 1 van die dingen 4 sterren, de rest moest het doen met 3 of 3.5. Ik zal dat dan ook maar mijn boek van de maand maken zeker?
De overblijvers - Josep Busquet/Alex Xöul
128 p.
Vertaald uit het Frans: Ceux qui restent
Soms worden kinderen door sprookjesfiguren uit hun bed gelicht en meegenomen naar een andere wereld - zie bijvoorbeeld Peter Pan. Deze graphic novel gaat over de ouders die achterblijven en niet weten waar hun kind naartoe is. Weggelopen? Ontvoerd? Erger?
We openen met de kleine Ben die door een fantasiewezen meegenomen wordt en maanden (voor hem slechts enkele dagen) zal verdwijnen. In de tussentijd zijn zijn ouders doodongerust, wordt de politie ingeschakeld en wordt er zelfs scheef naar de ouders gekeken alsof zij hun zoontje zouden laten verdwijnen hebben. Maar Ben duikt uiteindelijk terug op, vol fantastische verhalen en avonturen die hij beleefd heeft.
En dan verdwijnt Ben opnieuw en worden zijn ouders gecontacteerd door een vereniging van ouders die allemaal hetzelfde hebben meegemaakt...
Ik vond dit een origineel concept en het einde wist tot op het bot te raken. Een aanrader dus.
Twee boeken kregen van mij 3.5 sterren:
Bookshops & bonedust - Travis Baldree
Het eind is ons begin - Megan Hunter
Hollands Diep, 2017
126 p.Vertaald uit het Engels: The end we start from
Dit las ik nog snel-snel voor ik naar Oostende trok om de verfilming ervan te zien.
In korte alinea's, die je als hoofdstukjes op zich kan zien, wordt hier een ramp beschreven die een kersverse moeder met haar babyzoontje moet zien te doorstaan: Londen en omstreken loopt onder water en de mensen daar moeten naar het noorden vluchten want het water blijft stijgen. Aanvankelijk kunnen ze nog terecht bij haar schoonouders, maar eens dat voorbij is, begint een lijdensweg langs opvangkampen waarbij ze ook nog eens haar echtgenoot kwijtraakt.
Megan Hunter heeft een speciale schrijfstijl: zoals al gezegd die korte alinea's maar geen enkel personage krijgt hier een naam, ze worden enkel aangeduid met een letter. Zo heet de baby Z en zijn vader R. Dat was in het begin even wennen, maar je bent het zo gewoon.
Tussendoor krijg je ook nog schuingedrukte stukjes tekst uit scheppingsverhalen en andere literatuur te lezen waardoor het wel een hele boterham wordt om hier door te komen.
Dit was een zeldzaam geval van "de film was beter".
Twee boeken kregen van mij 3 sterren:
Rivers of London - Ben Aaronovitch
I am, I am, I am: seventeen brushes with death - Maggie O'Farrell
292 p.
Vertaald als: Ik ben, ik ben, ik ben: zeventien keer rakelings langs de dood
Dit werd gelezen voor de leesgroep.
Maggie O'Farrell (Hamnet) schreef in 2017 haar memoires en pakte dat op een originele manier aan: in 17 hoofdstukken vertelt ze over de 17 keer dat ze al in aanraking kwam met de dood.
Ik had dat precies een beetje verkeerd verstaan en dacht dat het echt 17 keren waren dat ze zelf bijna dood was geweest, maar ze schrijft ook over de ziektes van haar kinderen en omstandigheden die misschien gevaarlijk waren maar waar ze in mijn ogen nu niet meteen in levensgevaar was.
Dat ze ook heel de tijd zit op te scheppen over waar ze ter wereld allemaal al geweest is, werkte op den duur serieus op mijn zenuwen. Zoveel zelfs dat ik tegen haar wou roepen dat ze niet eens zoveel keer "bijna dood" was geweest als ze gewoon op haar gat thuis was blijven zitten...
Ik vond uiteindelijk ook slechts 3 van de 17 kortverhalen (want dat zijn het eigenlijk, er zit niet veel samenhang in en ze staan ook niet chronologisch in het boek) de moeite waard, de rest was zo weer vergeten.
En dan krijg je slechts 3 sterren, wat ik altijd jammer vind, zeker bij memoires/autobiografieën.
De verhalen in de leesgroep van hoe anderen soms bijna dood waren geweest, waren spannender/grappiger dan de verhalen in het boek. We hadden er beter zelf een geschreven.
 |
| Alles wat ik las in januari. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten