Prijzenseizoen: Oscars II

Tweede lading films die ik hier ga bespreken zijn de genomineerden voor Beste internationale film.

En het is een Duits onderonsje geworden: we hebben de Duitse inzending, de Britse die volledig Duits gesproken is met Duitse acteurs en de Japanse die door een Duitser werd geregisseerd. Er zal wel iets Duits met het beeldje gaan lopen dan.

Van de vijf genomineerden heb ik er 4 gezien.

Italië: Io capitano - Matteo Garrone

De enige die ik niet bekeek valt momenteel nog steeds in de bioscopen te zien, maar ik heb er echt geen zin in. En dat is gewoon omdat ik het gehad heb met vluchtelingen- en migrantendrama's. En noem me dan maar harteloos, een robot of een onmens maar ik wil daar dus niks meer over zien. Dat ver alle promofoto's van de film daarenboven een agressief brullende jongeman laten zien, is voor mij sowieso de druppel om hem niet te bekijken...

De rest van de genomineerden vond ik stuk voor stuk puike films (allemaal 4/5) maar ik moet een volgorde bepalen (van wie? Niemand natuurlijk). Misschien zal mijn uiteindelijke favoriet wel verrassen...

Spanje: La sociedad de la nieve - Juan Antonio Bayona

Een Netflixfilm over een waargebeurd verhaal dat al eens verfilmd werd door Hollywood in 1993 over een vliegtuig met Uruguayaanse rugbyspelers dat neerstort in de Andes waarbij degenen die toen niet stierven, het 72 dagen moesten zien uit te houden vooraleer ze gered werden.

Mensen hier zat ik helemaal in. De scène waarin het vliegtuig boven de Andes crashte deed me ver de handen voor de ogen houden en ik bleef daarna geboeid kijken - de volle 2 uur en 24 minuten. Moet je kunnen.

Jammer genoeg zie ik deze niet meteen winnen want zoals gezegd: op het einde winnen de Duitsers.

Duitsland: Das Lehrerzimmer - Ilker Çatak

Deze zag ik op het filmfestival in Gent en was een van mijn toppers toen.

Een film over een idealistische lerares die haar leerlingen probeert te beschermen wanneer eentje ervan beschuldigd wordt van diefstal en die zelf in een pure thriller terechtkomt nadat ze in de leraarskamer  bestolen wordt en ver zeker weet wie het gedaan heeft...

Blij dat ik hem op het filmfestival zag want hij komt hier blijkbaar pas op 6 maart in de bioscopen - wat wel nog op tijd is om hem te zien vóór de Oscaruitreiking.

Verenigd Koninkrijk: The zone of interest - Jonathan Glazer

Zag ik op het filmfestival in Oostende en loopt momenteel nog in de bioscopen.

Dit is een geweldig goeie film én een noodzakelijke, zeker in deze tijden. Het verhaal is welbekend en zeker Sandra Hüller zet een glansprestatie neer als het monster dat Hedwig Höss was...

Maar ik zag een film die nog meer indruk maakte:

Japan: Perfect days - Wim Wenders

Net als Here is Perfect days een film die in se over zo goed als niets gaat: sanitair verantwoordelijke Hirayama leidt een rustig leventje met zijn vaste rituelen en da's goed zo voor hem. Het zijn de mensen rondom hem (zijn nietsnut-collega, zijn nichtje dat ineens op zijn stoep staat) die soms vreemd opkijken van de manier waarop hij in het leven staat.

Deze draait momenteel nog in de bioscopen - allen daarheen dus!

Net als bij Here was ik compleet zen na het bekijken van deze film en alleen al daarvoor mag hij van mij met de Oscar naar huis. Als het één van mijn drie andere viersterrenfilms wordt, is dat natuurlijk ook ok (alleen niet Io capitano).