Juni was blijkbaar terug een gevulde maand hoewel ik niet meteen de indruk heb dat ik veel gedaan heb, de laatste tijd lijk ik zowat in een waas te leven...
Anyway, ik zag 4 bioscoopfilms en die werden heel afwisselend beoordeeld.
L'amour et les fôrets is de nieuwste film met Virginie Efira (must see ondertussen) die afgelopen festival van Cannes in première ging. Dit gaat over een vrouw die onder de duim van een controlerende echtgenoot terechtkomt tot ze het niet meer kan uithouden.
Zoals steeds is het hoogtepunt van de film het acteerwerk van Efira maar jammer genoeg is dit qua film een van haar mindere. Geen been aan gebroken als je hem niet ziet.
Blue Jean is een film die zich afspeelt in het Engeland van de jaren '80 en laat zien dat dit een vreselijke tijd voor LGBTQIA+ mensen was. Jean is turnjuf op een middelbare school en lesbisch, maar niemand mag dit weten. Er is net een wet uitgevaardigd die de "promotie" van homoseksualiteit verbiedt (waar hebben we dat nog gehoord?) en als ze haar geaardheid op school zouden te weten komen, zal ze ontslagen worden. Wanneer Jean een leerling spot in de gaybar waar ze dikwijls met haar vriendinnen samen komt, slaan haar stoppen een beetje door. Dit was geen gemakkelijke film om te bekijken maar wel eentje met een magistrale Rosy McEwen als Jean.
Aan Asteriod City ga ik niet veel woorden vuil maken want het was gewoon saai.
Bioscoopafsluiter werd Indiana Jones and the dial of destiny. Hierover schreef ik al op facebook: "Was het een sublieme film? Nope. Duurde hij met 2.5u veel te lang? Jazeker. Maar heb ik mij geamuseerd? Ge moogt gerust zijn!"
En ook aan Around the world in film doe ik nog steeds mee:
Zoals steeds is het hoogtepunt van de film het acteerwerk van Efira maar jammer genoeg is dit qua film een van haar mindere. Geen been aan gebroken als je hem niet ziet.
Blue Jean is een film die zich afspeelt in het Engeland van de jaren '80 en laat zien dat dit een vreselijke tijd voor LGBTQIA+ mensen was. Jean is turnjuf op een middelbare school en lesbisch, maar niemand mag dit weten. Er is net een wet uitgevaardigd die de "promotie" van homoseksualiteit verbiedt (waar hebben we dat nog gehoord?) en als ze haar geaardheid op school zouden te weten komen, zal ze ontslagen worden. Wanneer Jean een leerling spot in de gaybar waar ze dikwijls met haar vriendinnen samen komt, slaan haar stoppen een beetje door. Dit was geen gemakkelijke film om te bekijken maar wel eentje met een magistrale Rosy McEwen als Jean.
Aan Asteriod City ga ik niet veel woorden vuil maken want het was gewoon saai.
Bioscoopafsluiter werd Indiana Jones and the dial of destiny. Hierover schreef ik al op facebook: "Was het een sublieme film? Nope. Duurde hij met 2.5u veel te lang? Jazeker. Maar heb ik mij geamuseerd? Ge moogt gerust zijn!"
En ook aan Around the world in film doe ik nog steeds mee:
Het moet gezegd: ik heb door deze challenge al de beste en de slechtste films van het jaar gezien en in juni was dat niet anders.
Eerste misser van de maand werd Where the tracks end, dat bekeken werd voor Mexico. Wat een zeemzoeterig verhaal over een lerares in the middle of nowhere had moeten zijn, bleek een oersaaie film van 95 minuten die wel drie uur leek te duren... Dit is te vinden op Netflix maar ik zou het niet aanraden.
Bad genius werd mijn keuze voor Thailand en hier hadden we een hit: gebaseerd op waargebeurde feiten volgen we hier een geniale studente van lage komaf die domme rijkeluiskinderen gaat helpen spieken voor examens. Een wat banaal uitgangspunt wordt hier zo spannend weergegeven dat je verschillende keren op het puntje van je stoel zit. Deze is te vinden op de Amerikaanse Netflix.
Nigeria is de grootste Afrikaanse filmproducent en er is het een en ander op Netflix terug te vinden. Zo ook Amina, het verhaal van een vrouwelijke krijgster uit de 16e eeuw. Tof, een puur Afrikaanse The woman king, waarom niet? Nope, dit was niet meer dan de lokale toneelvereniging die met plastieken props een film ging maken. Was het acteerwerk nog ok geweest dan had ik ietwat meer vergevingsgezind kunnen zijn, maar 't was echt van "wie kunnen we nog van 't straat trekken om mee te doen?". Nee hou je hier ver van...
Als laatste, voor Polen, bekeek ik La double vie de Véronique en mensen, dit is met reden een klassieker te noemen. We volgen twee vrouwen, Veronika in Polen en Véronique in Frankrijk, die allebei door Irène Jacob vertolkt worden. Ze weten van elkaars bestaan niet af, maar ze voelen wel alsof er ergens iemand met hen verbonden is. Straffe cinema.
Op 2 juni trok ik naar Brussel omdat daar in het Warandepark een tentoonstelling met bronzen beelden van Le Chat, De kat op pad, te zien was.
Hier zat ik echt op te wachten nadat ik een docu gezien had waarin tekenaar Philippe Geluck ons het proces toonde om deze reuzegrote bronzen beelden te maken. Na een tour door Frankrijk waren ze eindelijk in ons land gearriveerd en ik dus naar Brussel. Het was zeker de moeite!
Wie nu ongelukkig is omdat het maar tot 30 juni duurde: de tentoonstelling is verlengd tot 10 september, je hebt dus nog de hele zomer om je naar Brussel te reppen.
Daarna werd nog een bezoek gebracht aan het Coudenbergpaleis (alles ondergronds), aan de Grote Markt en Manneke en Jeanneke Pis en aan de prachtige boekhandel Tropismes in een zijarm van de Koninginnegalerij.
Op 3 juni werd er terug gequizd.
Het was de allereerste keer dat de organisatoren een quiz opstelden maar hij was ferm in orde. Dat we tweede werden speelt daar misschien ook wat in mee...
En op 13 juni was het richting Sint-Niklaas waar Karin Slaughter in het Waasland shopping center een signeersessie hield voor haar nieuwste Will Trent-thriller: Na die nacht.
Eerste misser van de maand werd Where the tracks end, dat bekeken werd voor Mexico. Wat een zeemzoeterig verhaal over een lerares in the middle of nowhere had moeten zijn, bleek een oersaaie film van 95 minuten die wel drie uur leek te duren... Dit is te vinden op Netflix maar ik zou het niet aanraden.
Bad genius werd mijn keuze voor Thailand en hier hadden we een hit: gebaseerd op waargebeurde feiten volgen we hier een geniale studente van lage komaf die domme rijkeluiskinderen gaat helpen spieken voor examens. Een wat banaal uitgangspunt wordt hier zo spannend weergegeven dat je verschillende keren op het puntje van je stoel zit. Deze is te vinden op de Amerikaanse Netflix.
Nigeria is de grootste Afrikaanse filmproducent en er is het een en ander op Netflix terug te vinden. Zo ook Amina, het verhaal van een vrouwelijke krijgster uit de 16e eeuw. Tof, een puur Afrikaanse The woman king, waarom niet? Nope, dit was niet meer dan de lokale toneelvereniging die met plastieken props een film ging maken. Was het acteerwerk nog ok geweest dan had ik ietwat meer vergevingsgezind kunnen zijn, maar 't was echt van "wie kunnen we nog van 't straat trekken om mee te doen?". Nee hou je hier ver van...
Als laatste, voor Polen, bekeek ik La double vie de Véronique en mensen, dit is met reden een klassieker te noemen. We volgen twee vrouwen, Veronika in Polen en Véronique in Frankrijk, die allebei door Irène Jacob vertolkt worden. Ze weten van elkaars bestaan niet af, maar ze voelen wel alsof er ergens iemand met hen verbonden is. Straffe cinema.
Op 2 juni trok ik naar Brussel omdat daar in het Warandepark een tentoonstelling met bronzen beelden van Le Chat, De kat op pad, te zien was.
Wie nu ongelukkig is omdat het maar tot 30 juni duurde: de tentoonstelling is verlengd tot 10 september, je hebt dus nog de hele zomer om je naar Brussel te reppen.
Daarna werd nog een bezoek gebracht aan het Coudenbergpaleis (alles ondergronds), aan de Grote Markt en Manneke en Jeanneke Pis en aan de prachtige boekhandel Tropismes in een zijarm van de Koninginnegalerij.
Op 3 juni werd er terug gequizd.
En op 13 juni was het richting Sint-Niklaas waar Karin Slaughter in het Waasland shopping center een signeersessie hield voor haar nieuwste Will Trent-thriller: Na die nacht.
Mijn boek werd van een handtekening voorzien en ik kocht ook nog een emaille mok met de titel van het boek en "read - sleep - buy more books - repeat" er op.
Miss Fisher's murder mysteries is hier al veel aangehaald (verder in dit bericht nog eens), maar naast het bekijken van het derde seizoen en de tv-film in juni, heb ik ook nog het computerspel gedownload.
Het is een spel voor op de smartphone maar aangezien het al van 2017 dateert, moest ik een oude gsm gaan opduikelen want op mijn huidige kon het niet meer afgespeeld worden.
Miss Fisher and the deathly maze is een klikspel in twee hoofdstukken waarvan ik enkel het eerste heb kunnen uitspelen, voor het tweede werd 5€ gevraagd en daar doe ik niet aan mee - zot zijn we maar niet zo zot...
Ik heb mij wel geamuseerd met het eerste deel waar Phryne & co een moord in de opera moeten oplossen en je terloops ook nieuwe outfits voor haar kan vinden. De muziek van de serie begeleidt je door het verhaal en het was misschien nog dat tikje leuker geweest als de acteurs de teksten hadden ingesproken, maar da's muggeziften.
Op zaterdag 24 juni werd er terug een Summer Cosy Reading Night georganiseerd.
Ik heb de hele avond op mijn terras kunnen lezen ('t was toen nog midden in de hittegolf), zalig.
Wat mij dan naadloos bij mijn book haul brengt en mensen, this happened:
Yep, ik kocht 20 delen (eigenlijk 19 want Ruddy Gore werd al in mei aangeschaft) van de Miss Phryne Fisher mysteries. Nog twee delen en de reeks is compleet - en die werden ook al besteld.
Ter verdediging: buiten de hardcover met verhalen (die 12€ kostte), is er geen enkel boek dat meer dan 10€ gekost heeft en de meeste waren zelfs onder 6€. De dvd-box met de drie seizoenen en de tv-film werd ook aangeschaft en daardoor kon ik de hele serie uitkijken. Een rewatch zal zich snel aandienen.
En dan werden er nog een paar dingetjes gekocht: Na die nacht van Karin Slaughter heb ik hierboven al aangehaald.
Carrie Soto is back is een paperback waar ik op zat te wachten. Dit is het laatste boek van Taylor Jenkins Reid (The seven husbands of Evelyn Hugo, Daisy Jones & the Six ) en gaat over een tennisspeelster die een comeback wil maken. Of ik mij hier even hard mee ga amuseren als met de twee vorige boeken, valt nog te bezien.
Er werden ook nog 2 blurays aan mijn collectie toegevoegd: Bram Stoker's Dracula had ik tot mijn eigen verbazing niet in mijn collectie zitten en aangezien ik momenteel het boek aan het lezen ben, wil ik daarna naar de film kunnen kijken. Disobedience was ook een film die nog in mijn collectie ontbrak. Euvel rechtgezet.
Miss Fisher's murder mysteries is hier al veel aangehaald (verder in dit bericht nog eens), maar naast het bekijken van het derde seizoen en de tv-film in juni, heb ik ook nog het computerspel gedownload.
Miss Fisher and the deathly maze is een klikspel in twee hoofdstukken waarvan ik enkel het eerste heb kunnen uitspelen, voor het tweede werd 5€ gevraagd en daar doe ik niet aan mee - zot zijn we maar niet zo zot...
Ik heb mij wel geamuseerd met het eerste deel waar Phryne & co een moord in de opera moeten oplossen en je terloops ook nieuwe outfits voor haar kan vinden. De muziek van de serie begeleidt je door het verhaal en het was misschien nog dat tikje leuker geweest als de acteurs de teksten hadden ingesproken, maar da's muggeziften.
Op zaterdag 24 juni werd er terug een Summer Cosy Reading Night georganiseerd.
Wat mij dan naadloos bij mijn book haul brengt en mensen, this happened:
Ter verdediging: buiten de hardcover met verhalen (die 12€ kostte), is er geen enkel boek dat meer dan 10€ gekost heeft en de meeste waren zelfs onder 6€. De dvd-box met de drie seizoenen en de tv-film werd ook aangeschaft en daardoor kon ik de hele serie uitkijken. Een rewatch zal zich snel aandienen.
 |
| Ja, er staan katten op mijn dekbed. |
Carrie Soto is back is een paperback waar ik op zat te wachten. Dit is het laatste boek van Taylor Jenkins Reid (The seven husbands of Evelyn Hugo, Daisy Jones & the Six ) en gaat over een tennisspeelster die een comeback wil maken. Of ik mij hier even hard mee ga amuseren als met de twee vorige boeken, valt nog te bezien.
Er werden ook nog 2 blurays aan mijn collectie toegevoegd: Bram Stoker's Dracula had ik tot mijn eigen verbazing niet in mijn collectie zitten en aangezien ik momenteel het boek aan het lezen ben, wil ik daarna naar de film kunnen kijken. Disobedience was ook een film die nog in mijn collectie ontbrak. Euvel rechtgezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten