Winnaar van de Gouden Leeuw in Venetië.
Overal bejubeld in gelijk welke krant.
En een superheldenfilm die er geen is.
Ik ging kijken naar Joker.
Na Jack Nicholson in Batman van Tim Burton - niet meer te overtreffen! - en Heath Ledger in The dark knight - toch te overtreffen! En een postume Oscar! - geeft Joaquin Phoenix hier zijn interpretatie van deze grijnzende clown. En zal hij daarvoor een Oscarnominatie krijgen? Ongetwijfeld.
Phoenix speelt Arthur Fleck, een weinig benijdenswaardige man die de kost verdient als clown, maar al in de openingscène van de film een aframmeling van jewelste krijgt. Een metafoor voor zijn leven, want Arthur moet de ene na de andere (tegen)slag verwerken, zowel fysiek als mentaal.
Hij droomt er stilletjes van om stand up comedian te worden, maar daarvoor moet je - zoals zijn moeder het verwoordt - grappig zijn. En dat is hij niet. Hij lijdt af en toe aan onbedwingbare lachaanvallen, die vooral de kop opsteken als hij zich onzeker of gestresseerd voelt, wat ook niet echt helpt.
Ja, Arthur is een tragische figuur en Joaquin Phoenix zet hem fantastisch neer.
Maar toch, ik had mij aan een meesterwerk verwacht, maar dat kreeg ik niet helemaal... De vertolking van Phoenix is bewonderenswaardig: hij verzinkt zo hard in zijn rol dat je bijna niet kan geloven dat er een evenwichtig mens achter zou kunnen zitten. Maar jammer genoeg wordt er gekozen voor een soundtrack die zijn afdaling in de waanzin telkens weer serieus in de verf moet zetten. Bij ieder niveau dat hij mentaal dieper zinkt, zwelt de muziek aan, steeds heviger en heviger. Het stoorde op den duur.
Nog zo'n storend element: er wordt gerookt dat het geen naam heeft in de film. Het verhaal speelt zich af in wat je de jaren '80 zou kunnen noemen en toen was het maar "normaal" dat iedereen zat te paffen dat het een lieve lust was, maar ik kreeg het er ver benauwd van. Moet ik nu rokende mensen gaan associëren met mentaal zieke mensen? Want dat is zowat de boodschap die ik er van wegdroeg...
En het hele Joker gedoe? Dit had evengoed een behoorlijke film over een mentaal zieke man kunnen zijn zonder dat je er dat nog bij sleurde. Maar dan komt niemand kijken natuurlijk.
Wel mooi dat je hier en daar verwijzingen naar het Batmanuniversum door het verhaal gesprinkeld ziet, zonder dat die figuur aanwezig is. Het is trouwens vooral Thomas Wayne, de vader van, die hier een bijrol speelt.
Dit gezegd zijnde: de film is echt wel de moeite om te gaan bekijken, maar is in mijn ogen niet het meesterwerk dat bezongen wordt door tal van critici.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten