dinsdag 15 oktober 2019

Filmfestival - dag 5


Op zondag terug 2 films op het programma:


La belle époque - 3.5/5



Ah, Daniel Auteuil en Fanny Ardant, twee Franse acteurs die ik graag bezig zie. Zelfs hier, waar ze beiden tegen de 70 aanschuren. En daar gaat de film ook over: terugkijken naar een verleden waar alles nieuw en fris was tegenover een heden waar alles lastig en voorbij lijkt te zijn.

Victor is een striptekenaar die niet graag met de tijd mee is, hij heeft geen gsm en vindt al die moderne snufjes er fel over. Zijn vrouw Marianne daarentegen is helemaal mee en is die knorpot in bed serieus beu en ze gooit hem buiten.

Dan krijgt Victor een uitnodiging van de firma Time Travellers om een periode uit de geschiedenis opnieuw te beleven en hij kiest voor de dag dat hij Marianne voor het eerst ontmoette, zoveel jaar geleden...

Deze film was Franse film op zijn best: een beetje humor, een beetje drama en vooral veel hart.

Komt op 6 november bij ons in de zalen.

El espiritu de la colmena - 3/5



Ieder jaar probeer ik tijdens het filmfestival een oudere film mee te pikken en dit jaar - uit de sectie Spaanse film - werd dat El spiritu de la colmena (1973).

Hoofdreden om deze te bekijken was Ana Torrent die ik ook al in Cría cuervos (ook als kind en serieus verontrustend) en in Tesis (hier als twintiger en in een geslaagde thriller) aan het werk zag. Blijkbaar deed Spanje een beroep op haar als ze griezelige meisjes nodig hadden in de jaren '70.

Ze speelt Ana, een klein meisje dat serieus onder de indruk is van een vertoning van Frankenstein bij haar in het dorp... Dat verhaal blijft me blijkbaar achtervolgen en ook: wie laat een kind nu naar deze film kijken? Soit. Het verhaal van Frankenstein gaat zijn eigen leven leiden bij Ana en haar grote zus Isabel en vooral Ana gaat ver in haar fantasie.

De Spaanse burgeroorlog is net voorbij en de tweede wereldoorlog is net begonnen, maar daar merkt men in het dorpje weinig van. Buiten die soldaat die ineens in een schuur opduikt en Ana's fantasie helemaal op hol doet slaan.

Ik ben oprecht blij dat ik deze film gezien heb en als ik hem met ogen van 1973 zou moeten quoteren zouden er zeker 4 sterren uitgereikt worden. Maar het is nu eenmaal 2019 en dit soort langzaam uitgerokken films stellen de kijker nogal op de proef en kan ik daardoor niet meer dan 3 sterren geven, wat een voldoende betekent.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten