Eindelijk, de laatste dag en de laatste film...
Door die verkoudheid de afgelopen week werden mijn laatste dagen filmfestival een beetje een persoonlijke lijdensweg. Nu twee dagen maffen voor ik weer moet gaan werken.
Deze film, die onder de naam System crasher bij ons in de zalen zal komen, is de Duitse inzending in de categorie beste buitenlandse film voor de komende Oscars. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen.
We leren Benni kennen, een negenjarig meisje dat eigenlijk door jan en alleman werd opgegeven. Ze werd al zeer jong buitenhuis geplaatst omdat haar alleenstaande moeder haar niet meer aankon. Benni wil niets anders dan bij haar mama en kleine zusje en broertje wonen maar haar gigantische woedeaanvallen maken dat onmogelijk en zijn ook de reden dat ze al heel wat tijd in de psychiatrie heeft doorgebracht. Goedmenende hulpverleners zitten met de handen in het haar want ze kan echt nergens meer terecht: kinderopvanghuizen willen haar niet meer, er zijn geen gezinnen die haar kunnen/willen opvangen en voor langdurige psychiatrische opvang is ze nog te jong. Ze valt dus tussen de mazen van het net.
Niet dat ze het niet blijven proberen: haar nieuwe schoolbegeleider (die zit dus letterlijk mee in de klas om haar in de gaten te houden) neemt haar 3 weken mee naar een hutje in het bos, een techniek die hij al verschillende keren toegepast heeft bij jonge gasten van een jaar of 16 - in de hoop dat het bij Benni iets zal uithalen.
Systemsprenger is een film die binnenkomt. Je ziet dat Benni, naast een enorm lastpak, ook eigenlijk een lief meisje is dat alleen maar naar liefde en erkenning verlangt. Iets wat ze in de opvang niet meteen krijgt en wat ook moet afgeblokt worden: eens ze zich te veel zou gaan hechten aan begeleiders, moet ze terug weg. Een mens kan zich alleen maar afvragen wat dat nu juist doet met een kind en of ze echt alleen zelf schuld heeft aan haar lot...
De film komt op 19 februari bij ons in de zalen. Gaan zou ik zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten