Elke dag een film - week 1

Sinds een goeie week heb ik vakantie en aangezien ik niet van plan ben om op reis te vertrekken, rijpte er een idee voor een projectje (naast dat andere projectje, zijnde Stephen King reading month).

Het doel is om tijdens mijn 4 weken durende vrijheid elke dag een film te bekijken, is het nu rechtstreeks of opgenomen van tv, op dvd, Netflix/Amazon of in de cinema, dat maakt niet uit.

Het is wel de bedoeling om films te bekijken die ik nog niet gezien heb. Hopelijk wordt dit een maand van ontdekkingen in positieve zin.

Resultaat van mijn eerste kijkweek:

Enemy (2013) - Denis Villeneuve

Deze film werd zaterdagavond om 22.30u op Canvas gespeeld, maar ik bekeek hem vanaf 20.00u omdat ik hem nog op de decoder had staan, opgenomen op 30 maart 2018 - ook van Canvas.

Jake Gyllenhaal speelt hier een dubbelrol: hij is Adam Bell, een sullige geschiedenisprofessor, die op een dag van een collega een film aangeraden krijgt. In die film ziet hij zijn dubbelganger en hij gaat naar hem op zoek. Ook deze Anthony Claire wordt door Gyllenhaal gespeeld.

Denis Villeneuve is de regisseur die ons ook Arrival en Incendies schonk, twee schitterende films die hoog scoren in mijn lijst met favorieten. Hij is ook verantwoordelijk voor Blade Runner 2049, het prachtig gemaakte maar een beetje overbodige vervolg op Blade Runner, op zich één van de beste SF-films ooit gemaakt.

Hier geeft hij ons een ingetogen en door en door vreemde film die losweg gebaseerd is op een boek van José Saramago. De zoektocht van Adam mondt ver uit in gestalk en wanneer de twee mannen elkaar uiteindelijk ontmoeten, kan het enkel slecht aflopen.

Alleen al die spinnenbeeldspraak in de film was er mij wat te veel aan. Door na afloop te gaan lezen over de diepere betekenis hiervan, kan ik het al meer appreciëren, maar toch...

While we're young (2014) - Noah Baumbach

Dit is er nog eentje van op mijn decoder, deze keer opgenomen van NPO3 op 14 juli 2017 (meer dan 2 jaar geleden! Schandalig!).

Ben Stiller (Josh) en Naomi Watts (Cornelia) overtuigen als een koppel veertigers die op zoek zijn naar richting in hun leven: hun beste vrienden hebben net een baby gekregen en als kinderloos koppel voelen ze dat er een kloof tussen hen groeit.

Maar dan duiken op een dag twintigers Jamie (Adam Driver) en Darby (Amanda Seyfried) op in het college van Josh en die zullen hun leven veranderen. Josh en Cornelia beleven een tweede jeugd want alles in het leven van de jongelui komt hen verfrissend en tegelijk nostalgisch voor. Ze laten zich meedrijven in hun leven en leren onderweg enkele belangrijke lessen.

Ben Stiller kan ik echt waarderen wanneer hij een "serieuze" rol speelt, zoals hier en ook Naomi Watts is favoriet sinds ik haar in Mulholland Drive aan het werk zag. Alleen: Adam Driver is allesbehalve mijn favoriete acteur, maar hier speelt hij een rol waarvoor hij in de wieg gelegd is, namelijk die van een geniepige eikel.

Ik zag al enkele films van regisseur Noah Baumbach (The squid and the whale, Margot at the wedding) en zijn films hebben allemaal iets gemeen: het zijn tragikomische familiefilms met een hoek af. Het betere genre met andere woorden.

Den skyldige (2018) - Gustav Möller

En we gaan even de Deense toer op. Deze zag ik op dvd van de bib.

Den skyldige begint als een aflevering van De noodcentrale: Asger Holm neemt de telefoontjes aan en helpt mensen die een ambulance of de politie nodig hebben.

Maar dan, 15 minuten voor zijn shift eindigt, krijgt hij een verontrustend telefoontje van een vrouw die beweert ontvoerd te zijn. Hij zal alles laten vallen om haar te helpen en wanneer hij daarvoor in een aparte ruimte gaat zitten, krijgt de hele film een claustrofobisch kantje.

En het rare (geniale)? Je beseft niet meer dat je eigenlijk alleen maar naar iemand zit te kijken die de hele tijd telefoneert, want andere mensen komen niet meer in beeld. Het enige waar je op af kan gaan, zijn de gezichtsuitdrukkingen van Jacob Cedergren (Those who kill, The Sandhamn murders) en wat er aan de telefoon gezegd wordt. Je zit gewoon op het puntje van je stoel.

Dit is een film die je moet gezien hebben.

The good, the bad and the ugly (1966) - Sergio Leone

Oh boy, waar te beginnen? Misschien met het feit dat deze film me 3.5 uur van mijn leven gekost heeft? Want zo lang heb ik voor de tv moeten zitten om hem helemaal te zien, dankzij al de reclameblokken die Zes ertussen gooide. En na anderhalf uur was ik het al zo beu als kouwe pap...

Wat het meest op de zenuwen werkte: de steeds terugkerende muziek (maar dat was blijkbaar iets van die tijd, ook bij Once upon a time in the West - de veel beter verteerbare film - werkte dat op mijn systeem), na zo'n 10 keer wawa was het voor mij genoeg ze. Ook het feit dat Clint Eastwood constant "Blondie" genoemd werd - terwijl hij niet eens blond ís - enerveerde. Nu weet ik ook wel dat bijnamen soms compleet arbitrair zijn, maar ik wou weten waar dit vandaan kwam.

Het feit dat ver niemand juist "gesynchroniseerd" werd, is ook een heikel punt voor mij. Ik hou er niet van als de mond niet meegaat met de tekst en hier is dat bij zowat iedereen het geval. De helft spreekt duidelijk een andere taal dan het Engels, maar zelfs bij Clint Eastwood is het overduidelijk dat er achteraf nog werd ingesproken. Verschrikkelijk.

En ja, er zitten ook goeie momenten in de film (zou maar triestig zijn als je 3.5 uur zit te kijken en er is echt niks ok), maar die zitten zo ver van elkaar verspreid dat ze gewoon de moeite niet zijn.

Beste moment van de film:

Blij dat ik deze van mijn "te bekijken" lijst geschrapt heb? Ja.
Ga ik er ooit nog eens naar kijken? NO WAY.

Once upon a time... in Hollywood (2019) - Quentin Tarantino

Mijn bespreking kan je hier lezen.

Into the wild (2007) - Sean Penn

Ik zal maar al meteen beginnen met te zeggen dat ik nooit echt de aandrang voelde om deze film te bekijken. De reden? Natuur en Evelyne, dat gaat niet samen, de afkeer is echt wederzijds... En aangezien deze film nu net over overleven in de natuur gaat, leek mij dat niet meteen iets waar ik meer dan 2 uur van mijn tijd aan wou spenderen.

Maar hey, ze speelden 'm op Canvas en ik waagde mijn kans. En ik ben echt blij dat ik dat gedaan heb.

Dit is een mooie, poëtische film over een jongeman die niet wil meedraaien in de moderne mallemolen van het leven en je zit je echt af te vragen waarom dit op zoveel weerstand van de mensen rondom hem stuit. Laat mensen toch gewoon zijn wie ze willen zijn...

Alleen jammer dat het voor Chris McCandless (ofte Alexander Supertramp zoals hij zichzelf begon te noemen) zo spijtig moest aflopen.

Man, dit was een goeie film.

Reservoir dogs (1992) - Quentin Tarantino

Van het recentste werk van Tarantino op woensdag, naar zijn debuut op vrijdag.

Reservoir dogs werd die avond op NPO3 uitgezonden om 20.30u, maar ik begon er weer vroeger aan omdat ik de dvd al jaren onbekeken in mijn kast heb staan (er was zo ooit eens een actie bij de Humo/De Morgen - ik weet het al niet meer - waarbij je een pak Tarantinofilms goedkoop kon aankopen) en ik daar echt dringend eens werk van moest maken. Bij deze.

Dit is duidelijk een debuut, maar de Tarantinokenmerken zijn al aanwezig: het oeverloos palaveren over nutteloze dingen (de speech over Like a virgin van Madonna), het over the top geweld (nog redelijk onder controle hier) en een schitterende soundtrack.

Ik heb 90 minuten genoten van degelijk acteerwerk - hoewel het af en toe een beetje theatraal aandeed door de beperkte decors.

Blij dat ik deze film kon afvinken van mijn "te bekijken" lijstje.

Het overzicht van de week mét ratings.