Na het lezen van 22-11-1963 wou ik de verfilming ervan zien. Gewoon uit pure nieuwsgierigheid omdat ik wel eens wou zien of wat ik in mijn hoofd zag tijdens het lezen ook op het kleine scherm zou te zien zijn.
Het scenario week zo hard af van het boek dat ik me begon af te vragen of die twee eigenlijk wel gelinkt waren aan elkaar.
Dat Jake naar 1960 terug geflitst wordt in plaats van 1958, daar kon ik nog mee leven en ook het feit dat hij niet naar Derry trekt om de vader van zijn student te vermoorden, maar naar een onooglijk gat ergens onderweg naar Dallas, vond ik nog ok, je kan niet alles hebben in het leven.
Maar dat er gewoon aan de premisse van het boek, namelijk: vertel niemand wat je gaat doen en beïnvloedt zo weinig mogelijk de toekomst (buiten Kennedy redden natuurlijk), voorbij wordt gegaan, vond ik er zwaar over.
Jake neemt namelijk een helper in dienst, een jongeman die in het boek zijdelings passeert en dan weer verdwijnt voor de rest van het verhaal, maar hier gaat hij dus mee met Jake naar Dallas, doet alsof hij zijn broer is en gaat onder de Oswalds wonen om hen te bespioneren. Dat doet Jake in het boek allemaal alleen (buiten doen alsof hij zijn broer is natuurlijk). Tot overmaat van ramp zoekt deze Bill Turcotte contact met Oswalds vrouw Marina. Van de toekomst veranderen gesproken!
Nee, ik zat mij aflevering na aflevering te ergeren aan de puinhoop die op mijn scherm verscheen. Zelfs het hele verhaal rond Jake en Sadie wisten ze te verpesten! Grmpf...
Het feit dat James Franco de hoofdrol speelde was ook al niet naar mijn zin. Ik zag hem niet in die rol (veel te veel "pretty boy" daarvoor) en hij heeft zich de rol ook geen enkel moment eigen gemaakt in mijn ogen. Die jongen kan eigenlijk niet zo goed acteren...
Nee, dikke fail dit.
Stephen King was de producer van dit onding, maar hij zou beter beginnen verbieden dat ze zijn boeken - zeker de goeie! - ondermaats verfilmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten