325 p.
Vertaald als: De stilte van de vrouwen (verschijnt 28 juni)
Het derde boek van de shortlist van de Women's Prize dat ik lees, na Circe en Mijn zusje, de seriemoordenaar.
Van de drie die nog overschieten, heb ik Milkman (weliswaar in het Nederlands als Melkboer) thuis liggen om te beginnen lezen, ben ik niet geïnteresseerd in An American marriage (dat ik al eens mee had uit de bib in het Nederlands als Een ongewoon huwelijk) en kan ik Ordinary people (niet te verwarren met Normal people) nergens vinden...
Zal je zien dat net één van de boeken die ik niet gelezen heb, zal winnen. Hoewel, de afgelopen twee jaar had ik telkens slechts 1 boek van de shortlist gelezen en die hebben allebei gewonnen: Home fire (2018) en The power (2017).
Maar we gaan het hier over The silence of the girls hebben, een boek dat naar mijn idee toch een beetje verkeerd in de markt werd gezet. De binnenflap belooft het onvertelde verhaal van de vrouwen die de Trojaanse oorlog hebben meegemaakt, de oorlog vanuit een vrouwelijk standpunt dus. Maar - en voor mij was dat eerst onoverkomelijk in het boek - de helft van het boek wordt besteed aan Achilles die wat zit te mokken en niet meer mee wil doen aan de oorlog. Dat was niet meteen het boek dat ik wou lezen.
Het begon nochtans zoals ik het verwachtte: hoofdpersonage Briseis zit met andere vrouwen van de stad Lyrnessus bang af te wachten tot de Grieken door de stadsmuren zullen breken. Ze is getrouwd met koning Mynes en zal voor de Grieken de hoofdprijs van de stad zijn.
Eens de stad valt, wordt ze cadeau gedaan aan Achilles, de beste krijger van het Griekse leger en zal ze de rest van haar leven als slaaf moeten slijten. Achilles is daarbij nog niet van de slechtsten en hoewel ze aanvankelijk van angst verstijfd in zijn hut op hem zit te wachten, blijkt al gauw dat hij meer in zijn neef Patroclus geïnteresseerd is dan in haar. Patroclus is daarnaast ook nog eens een toffe jongen, die het voor haar opneemt.
Maar dan moet Agamemnon, generaal van het Griekse leger, zijn "prijs" teruggeven aan haar vader en eist hij Briseis op.
Daar begint dus het mokken van Achilles, want nu hij Briseis kwijt is, wil hij niet meer vechten en zullen de Grieken nederlaag na nederlaag lijden. Zelfs wanneer Agamemnon Briseis teruggeeft - met de mededeling dat hij haar niet eens heeft aangeraakt - wil Achilles nog niet vechten. Het is pas wanneer Patroclus, vermomd als Achilles, aan de strijd deelneemt en daarbij sterft, dat hij bereid is om te gaan vechten.
Nu zitten we al redelijk ver in het boek, maar zelf beschouw ik dat allemaal niet als spoilers want het verhaal van de Trojaanse oorlog zou redelijk bekend moeten zijn, al is het maar omdat mensen de film Troy met Brad Pitt gezien hebben...
Eens ik mij over het feit gezet had dat ik de helft van de tijd over klein kind Achilles moest lezen, ging het lezen beter. Want eerlijk? Het leven van de vrouwen in het kamp van de Grieken was redelijk saai te noemen. Ze hadden wel enige bewegingsvrijheid in het kamp, maar meer dan zitten weven, roddelen en 's avonds bij het avondeten opdienen - en daarna dienst doen in bed, viel er niet te beleven. Het was misschien wel een goed idee van Pat Barker om ook de focus op iets anders te leggen.
Ik deed zogezegd 3 weken over het boek, maar ik liet het halfweg liggen omdat ik er De verborgen geschiedenis tussen moest lezen. En daarna ging ik terug verder.
Het leest eigenlijk heel vlot, al gebruikt Pat Barker nogal verouderde taal (vond ik) en laat ze mensen hier en daar in een soort Engels dialect praten om duidelijk te maken dat mensen van overal in het Griekse rijk komen. Dat stoorde helemaal niet en ik ben eigenlijk benieuwd hoe ze dat laatste in het Nederlands zullen weergeven...
Waar het mij eerst een beetje vreemd voorkwam dat er 2 hervertellingen van Griekse mythes op de shortlist van de Women's prize stonden (Circe is een personage uit de Odyssee, die zich na de Trojaanse oorlog afspeelt), werd al snel duidelijk dat ze zodanig verschillend zijn dat ze allebei het recht hebben om op die lijst te staan.
En nu wil ik zeker nog The song of Achilles lezen van Madeline Miller (die ook Circe schreef), omdat dat boek dichter bij The silence of the girls zal staan.
Maar nog niet meteen.
4 sterren voor een boek dat je de Trojaanse oorlog laat herbeleven op een levendige, maar iets andere manier dan gewoonlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten