Gisteren belandde ik sinds lang (da's bij mij dus bijna een maand) nog eens in de cinema. En wel om mij volledig over te geven aan de biopic van Elton John: Rocketman.
Maar toen begonnen de positieve recensies binnen te sijpelen en kon ik het mezelf niet aandoen om NIET te gaan.
Rocketman is zoals gezegd het levensverhaal van Elton John. In hoeverre dit opgekuist en waarachtig is, zullen we maar in het midden laten. Elton zelf is alvast heel tevreden met de verfilming.
De film is opgezet als een raamvertelling: Elton komt toe in de ontwenningskliniek en begint in een groepstherapiesessie zijn levensverhaal te vertellen. En wat voor een verhaal! Nu wist ik wel al het een en ander van 's mans leven, maar hier krijgen we meer te zien.
Hij groeit op in een gezin waar liefde ver te zoeken is: zijn moeder gaat liever op de boemel dan voor haar kind te zorgen en zijn vader is meer afwezig dan wat anders en gunt zijn zoon geen blik als hij toch eens thuis is. De enige die er nog is voor hem, is zijn grootmoeder. Zij zal hem ook begeleiden wanneer hij auditie gaat doen voor de Royal Academy of Music, want het baasje blijkt rotgetalenteerd op de piano.
Eens de volwassenheid bereikt, speelt hij in cafeetjes en bars en ook in een begeleidingsband voor zwarte Amerikaanse artiesten. Het is daar dat hij voor de eerste keer aan zijn geaardheid zal beginnen twijfelen.
Door een gelukkig toeval leert hij Bernie Taupin kennen, die de rest van zijn leven de lyrics voor zijn liedjes zal leveren. En die in zijn leven ook een constante bron van vriendschap zal zijn.
Mensen, dit was zo'n leuke film! Het plezier spat gewoon van het scherm en Elton Johns carrière en podiumoutfitkeuze is natuurlijk een droom voor een over the top film. En in tegenstelling tot Bohemian Rhapsody wordt hier wél uitvoerig plaats gegeven aan zijn relaties met mannen, en dan vooral met zijn manager John Reid.
Maar het is en blijft bovenal een film over een man die heel zijn leven blijft zoeken naar de liefde die hem niet gegund wordt... En die hij nu gevonden heeft bij zijn man David Furnish, zoals in de eindcredits wordt getoond. Want deze film stopt in de jaren '80, er is dus nog een deel van zijn leven dat onverfilmd blijft.
Taron Egerton (die ik ken uit Kingsman: the secret service) geeft het beste van zichzelf als Elton John - hij lijkt er met momenten echt op. Én: hij zingt alles zelf waarbij zijn stem af en toe heel dicht bij de echte Elton komt. Beste vriend Bernie Taupin wordt gespeeld door Jamie Bell die ik altijd graag zie spelen en het was leuk om een oudgediende uit Game of Thrones terug te zien: Richard Madden speelt de verachtelijke John Reid.
Ik kan alleen maar zeggen: ga dit zien mensen! Je beleeft de avond van je leven en er zullen zeker traantjes vloeien want pakken doet hij je, deze film.
Oh ja, na het zien van deze film - hoe het eigenlijk moet - werd er een halve ster afgetrokken van mijn notering bij Bohemian Rhapsody - de light versie van een biopic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten