230 p.
Vertaald uit het Engels: My sister, the serial killer
Mijn zusje, de seriemoordenaar is een boek dat niet direct in een hokje kan geduwd worden. Er zit een beetje thriller in, maar ook humor (zij het van de zwarte soort) en het is gewoon een steengoed stukje literatuur.
Korede heeft haar leven voor elkaar (hoewel: geen man hebben in Nigeria is bijna een doodzonde) en heeft een serieuze boon voor Tade, een dokter in het ziekenhuis waar ze als verpleegster werkt.
Ze heeft maar 1 probleem: haar jongere zus Ayoola maakt er zowat de gewoonte van om haar vriendjes te vermoorden. Of ze dit nu expres of per ongeluk doet, maakt niet echt uit, de mannen eindigen meestal met een mes tussen hun ribben. En Ayoola belt dan steeds Korede op om de rommel op te ruimen.
Zo opent ook het boek:
Ayoola ontbiedt me met deze woorden - Korede, ik heb hem vermoord.
Ik had gehoopt die woorden nooit meer te horen.
Dit is de derde moord die Ayoola op haar geweten heeft waardoor ze officieel een seriemoordenaar is en Korede is ondertussen een pro in het verwijderen van bewijsmateriaal. Ze weet perfect welke producten te gebruiken om die hinderlijke bloedvlekken (of -plassen) te doen verdwijnen en het lijk dumpen ze 's nachts van een brug in de rivier.
Haar zus aangeven bij de politie is geen optie en Ayoola op haar gedrag aanspreken ook niet, want die doet gewoon haar eigen zin. Gedrag dat door Korede en hun moeder niet in vraag wordt gesteld, ze is nu eenmaal zo. En daardoor is ze ook een verwend nest dat steeds haar zin kan krijgen. Het contrast tussen de zussen is enorm: Korede is lang, dun en donker en plichtsbewust en haar zusje is klein met rondingen en licht van kleur zonder de minste scrupules. Mensen zijn steeds verbaasd als ze te weten komen dat ze dezelfde ouders hebben.
Op een dag wordt Koredes leven overhoop gegooid wanneer Ayoola in het ziekenhuis verschijnt en grote indruk op dokter Tade maakt. Hij heeft nooit veel aandacht aan Korede besteed ondanks haar goede zorgen (mannen zijn duidelijk blind voor zo'n dingen), maar nu wil hij haar helemaal uithoren over haar zusje. Er moet iets gebeuren.
Mijn zusje... is een dun boekje dat leest als een trein en is alle hype die het al gekregen heeft waard. Die hype is vooral zichtbaar in de Engelstalige wereld, want het staat bijvoorbeeld momenteel op de longlist van de Women's Prize for Fiction. Van mij mag het gerust op de shortlist terechtkomen (dat weten we op 29 april).
Voor wie eens een boek uit een ander werelddeel dan het Westen wil lezen en die openstaat voor moordzuchtige zusjes: gewoon doen zou ik zeggen.
3.5 sterren want hoewel ik genoten heb van het boek, deed het einde wat afbreuk aan wat voorafging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten