336 p.
(Nog) niet vertaald
Openingszin van het boek:
"When I was born, the name for what I was did not exist."
Dan wil je toch gelijk verder lezen, of ben ik dat alleen?
Circe vertelt het verhaal van de mythologische Circe (ofte Kirke in sommige publicaties in het Nederlands), de heks uit de Odyssee die de halve bemanning van Odysseus in varkens veranderde.
Veel meer is er niet over haar bekend, maar Madeline Miller weet er een boeiende vertelling van te maken. Dat ze er voor kiest om Circe haar eigen verhaal te laten vertellen in de ik-persoon, maakt dat je nog dichter bij de gebeurtenissen zit.
Circe is de dochter van zonnegod Helios en een nimf. Ze zou dus goddelijke kwaliteiten moeten bezitten, maar ze wordt de hele tijd gekleineerd door de andere halfgoden omdat er buiten haar gouden ogen (die ze van papa heeft), niets goddelijks aan haar is. Haar stem doet zelfs denken aan die van een sterfelijke mens en ze wordt steeds aangemaand om te zwijgen. Ze verdraagt dit lijdzaam, want wat kan ze aan haar lot, dat eeuwig is, veranderen?
Maar dan ontdekt ze dat ze toch een soort van kracht heeft: ze weet door middel van planten een man in een halfgod te veranderen en het is ook zij die de bevallige nimf Scylla zal omtoveren tot het monster dat we de dag van vandaag kennen.
Ze is dus een heks, iets wat tot dan nog niet bestond en de goden zodanig afschrikt dat ze haar moeder verbieden nog meer kinderen met Helios te maken want ze heeft dus al vier van die wezens ter wereld gebracht.
Circe wordt door haar vader en de goden verbannen omdat ze ingegrepen heeft in de natuurlijke orde der dingen (zomaar iemands uiterlijk veranderen: foei!) en op het eiland Aiaia moet ze een eenzaam leven proberen op te bouwen. Ze zit er wel in betrekkelijke luxe in een paleis dat zelfreinigend is en waar de voorraadkamer zichzelf aanvult, dus zo erg is het nu ook weer niet.
Tot ongeveer halverwege het boek was ik zeker dat ik mijn boek van het jaar te pakken had, maar dan verschijnt Odysseus met zijn manschappen op het eiland en krijgen we een verliefde trien te zien die achter haar mannetje aanholt. Wanneer hij dan eindelijk vertrekt naar zijn wettige echtgenote en ze hem staat uit te wuiven op de kliffen, beseft ze dat ze zwanger is en the baby from hell wordt geboren...
Sorry, maar dat interesseerde mij geen zier en wil ik ook niet lezen in boeken. Eerst transformeren van een zelfbewuste tovenares naar een verliefd kalf en daarna nog eens moeten lezen over een monsterbaby die niet anders doet dan huilen en zijn moeder tot wanhoop drijven (dat ze hem niet van de kliffen gooide, kan er bij mij nog steeds niet in). Nee, de tweede helft van het boek hoefde het niet meer voor mij.
En het toch nog uitlezen he. Gelukkig maken de laatste 50 pagina's nog veel goed, maar ik had wel zonder die 100 ervoor gekund. Én er gaat ook nog eens een kat dood in het boek - 't is een leeuwin, maar toch...
Geen vijf sterren dus, maar vier want perfect was het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten