Kijktip: drie keer Stephen King verfilmd

De afgelopen weken heb ik niet alleen het ene Stephen King boek na het andere verslonden, ik heb mij ook gewaagd aan maar liefst 3 verfilmingen van 's mans boeken.

Twee daarvan waren op Netflix te vinden en de derde werd toevallig op VTM gespeeld, maar ik pakte die laatste toch nét even anders aan...

Als eerste kwam Gerald's game aan de beurt, de verfilming van het gelijknamige boek dat in het Nederlands De spelbreker heet.

Even een kleine biecht: hoewel Gerald's game niet meteen het hoogst scorende Kingboek in de wereld is, is het wel één van mijn favorieten. En het is niet moeilijk om te begrijpen waarom: een vrouw ligt met handboeien aan haar bed gebonden, haar man ligt na een hartaanval dood op de grond van dezelfde kamer en haar geest begint haar parten te spelen. En juist daar weet Stephen King zijn briljante schrijfwerk in te zetten: je zit als het ware in Jessies geest en beleeft alle ups en downs die ze in die paar dagen dat ze vast hangt doormaakt. En er is ook een serieus akelig element in het boek wanneer Jessie denkt een man in de hoek van de donkere kamer te ontwaren. Kippenvel en een lichtje aan naast het bed bij het slapen gaan. Ja, zo ver weet de meester zijn lezers te drijven...

Had ik hetzelfde gevoel bij de film? Niet echt. Het opzet is hetzelfde als in het boek en Carla Gugino speelt de rol van Jessie voortreffelijk, maar the moonlight man had allesbehalve dezelfde impact op mij als in het boek (misschien ook omdat ik wist dat het er aan kwam). Die figuur laten spelen door Carel Struycken was in mijn ogen een miscasting. Het grote publiek kent hem waarschijnlijk als Lurch in de Adams family films, maar voor mij is hij voor eeuwig en altijd Mr. Homn uit Star Trek: the next generation en dat kon ik niet uit mijn hoofd zetten. Zijn personage werd dan ook nog op zo'n belachelijke manier neergezet dat alle griezel verdween voor mij.



Al bij al een degelijke verfilming van een Kingboek en ik zou hem zelfs aanraden omdat het zo'n sterk vrouwelijk hoofdpersonage heeft (hoewel sommigen dat misschien anders zien).

Daarna was het de beurt aan The green mile, die heel laat op een vrijdagavond op VTM werd gespeeld. Deze verfilming dateert al van 1999 en ik had hem nog nooit gezien - shocking, I know. Maar ik wist wel dat ik die ergens in een kast had liggen en ging op zoek. En jawel, ik heb die film op video, hij zat zelfs nog in plastic verpakt (schaamtelijk...):

En zo heb ik hem ook bekeken, beginnend op een deftig uur want dit duurt maar liefst 3 uur. Het moet wel gezegd: een video bekijken op een HD-tv is niet direct het mooiste wat je voor je ogen krijgt, de kwaliteit van videocassettes is echt abominabel te noemen deze dagen, maar eens ik in het verhaal zat, maakte dat allemaal niets meer uit.

Tom Hanks speelt Paul Edgecomb, een gevangenisbewaker op death row en op een dag komt daar de grote zwarte reus John Coffey terecht die twee kleine meisjes zou vermoord hebben. "Zou" want de man is een grote vriendelijke reus die geen vlieg kwaad doet. Hij lijkt zelfs over bovennatuurlijke krachten te beschikken want hij weet Edgecombs blaasontsteking te genezen. Maar de film is zoveel meer: je hebt de verschillende gevangenisbewakers die variëren van deftige mannen tot absolute rotzakken en ook de gevangenen die er zitten zijn zo verschillend als je kan hebben. Een mooi scala aan menselijke gedragingen en ik zat met volle teugen te genieten tijdens de drie uur dat de film duurde.

Ik las het boek zoals het oorspronkelijk in 1996 werd uitgegeven: in delen, elke maand eentje. Ik ging braaf elke maand mijn nieuwe exemplaar halen en blijkbaar was ik zowat de enige die dit in mijn woonplaats deed volgens de verkoopster in de lokale boekenwinkel. Maar ik heb ze toch mooi allemaal in mijn kast staan:

En ook raar wat er na meer dan 20 jaar nog blijven hangen was van dit boek. Tijdens het bekijken van de film kwam gewoon alles terug en hoewel ik wist wat er nog zat aan te komen, voelde ik mijn liefde voor deze film groeien.



The Shawshank redemption blijft voor eeuwig en twee dagen mijn nummer één van Kingverfilmingen, maar deze sluipt toch de top 3 binnen. Stand by me staat op 2 - evident.

En als laatste kwam 1922 aan de beurt, de novelle die ik onlangs las.

Dit werd bijna tegelijk met Gerald's game op de wereld losgelaten, twee Kingverfilmingen voor de prijs van één.

Het verhaal van het boek wordt netjes gevolgd en de gruwelijke beelden van de moord en de wriemelende ratten zullen bijblijven, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat het boek zoveel beter was... En zo hoort het eigenlijk ook. Ik miste bepaalde passages uit het boek die echt indruk op mij maakten en die niet in de film zaten.

Voor wie het boek niet gelezen heeft, zal dit waarschijnlijk een degelijke film zijn met genoeg griezelmomenten. Maar ik bleef een beetje op mijn honger zitten...



Al bij al degelijke films gezien en zelfs een topper. Mijn Stephen King reading month gaat vlotjes.