Filmfestival - dag 6

Gisteren ging ik naar de cinema... (voor de zoveelste keer)

Maar eerst bracht ik een bezoekje aan Ikea - ik heb verlof voor iets - en ze hebben er hun kerstgerief al uitgestald!

Leukste item dat ik kocht:

Da's dus een adventskalender, voor wie dit niet zou kennen. Vanaf 1 december kan er gesmikkeld en gesmuld worden van chocolade én er zitten zeker 2 bons in die samen 10.00€ waard zijn en die je kan gebruiken in Ikea. Cadeautje voor mezelf!

Op mijn filmprogramma slechts 1 film: The killing of a sacred deer.

Nogmaals Colin Farrell en Nicole Kidman (na The beguiled op vrijdag), nu in een film van Yorgos Lanthimos. "Wie??" zal je misschien zeggen... Wel, dat is de regisseur van het bejubelde The lobster dat ik enkele jaren geleden ook op het filmfestival zag en waarin Colin Farrell ook al meespeelde.

In The killing of a sacred deer speelt hij Steven, een hartchirurg die gelukkig getrouwd is en twee kinderen heeft. Maar hij ontmoet ook de jonge Martin in het geheim, een jongen wiens vader op zijn operatietafel gestorven is.

Na een tijdje nodigt hij Martin bij hem thuis uit en hij zal ook bij Martin thuis worden ontvangen (diens moeder wordt gespeeld door Alicia Silverstone. Waar die al die jaren heeft uitgehangen is mij een raadsel...). Hierna loopt het compleet uit de hand want Martin ontpopt zich tot een stalker eerste klas en wanneer Stevens beide kinderen door een raadselachtige ziekte getroffen worden, stelt Martin hem voor de keuze: hij moet één van zijn geliefden doden om het verlies van Martins vader te compenseren of ze zullen allemaal (dus ook zijn vrouw) sterven.



Op zich al spannend genoeg, maar Lanthimos heeft een heel eigen manier van filmen en zijn acteurs sturen. Hun dialogen worden zonder veel emotie naar voren gebracht en ze praten met een uitgestreken gezicht over dingen die normaal gezien als gênant worden ervaren. Dit kan komisch werken (er werd gelachen in de zaal), maar is daarnaast heel bevreemdend en geeft een extra dimensie aan het verhaal.

Martin wordt gespeeld door Barry Keoghan, een jongen die blijkbaar ook al opviel in Dunkirk deze zomer, maar die film heb ik niet gezien. Hij heeft in ieder geval een kop die je niet snel zal vergeten en waar je meer dan eens je vuist in zou willen planten. 't Is met andere woorden een griezel met incestoogjes.

Al bij al geen slechte film, hij mag zelfs aangeraden worden.

Vanaf 1 november bij ons in de zalen te zien.