175 p.
Niet vertaald
Als de zin voor het lezen niet zo denderend is, is het altijd een goed idee om naar iets vertrouwds terug te keren. Gelukkig voor mezelf heb ik de hele Phryne Fisher-serie in huis waar ik nog een goed aantal boeken van te lezen heb en dus greep ik naar het volgende in de reeks.
De titel, Murder on the Ballarat train, zegt al waar het over gaat: Phryne is met haar meid Dot per trein onderweg naar Ballarat wanneer ze midden in de nacht (ze reizen natuurlijk eersteklas in hun eigen compartiment) wakker wordt van de geur van chloroform. Het hele treinstel is er van vergeven en iedereen buiten Phryne is compleet buiten westen. Wanneer ze het voorste compartiment opent waar de geur het sterkste is, vindt ze een compleet verdoofde vrouw en blijkt dat diens moeder - een hoogst vervelend mens - van de trein verdwenen is. Je kan al raden wie er net vermoord werd...
Verder krijgen we nog een weesmeisje met geheugenverlies dat mogelijks de dader gezien heeft en moet Phryne op zoek naar een verdwenen jonge vrouw. Die laatste zaken blijken met elkaar verband te houden.
Onderweg lokt ze natuurlijk nog een rechtenstudent in haar bed en gaat ze naar een nogal wilde koorrepetitie van het roeiteam van de universiteit.
Wat een heerlijk thuiskomen in het Melbourne van eind jaren 1920 was dit! Net zoals de andere boeken was dit vlot geschreven, doorspekt met verwijzingen naar die tijd (Kerry Greenwood heeft massa's onderzoek naar die periode gedaan) en krijgen we terloops nog wat sociaal onrecht uit die tijd te lezen.
En ik moet zeggen dat het tot nu toe één van mijn favorieten uit de reeks is. Vier sterren dus.
Murder on the Ballarat train werd verfilmd als de tweede aflevering van het eerste seizoen van Miss Fisher's murder mysteries en ik heb ook de aflevering nog eens herbekeken. Het meeste van het boek bleef behouden maar de afwikkeling van het mysterie is wel compleet anders - maar daarom niet slechter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten