542 p.
Vertaald uit het Engels: The institute
Het is ondertussen augustus en dat wil zeggen: Stephen King reading month! Ik doe nu voor de derde keer mee en hoop nog genoeg ongelezen Kingmateriaal te vinden om de komende jaren voort te kunnen...
Eerste boek van meester King voor mij dit jaar is zijn worp van vorig jaar, die in september verscheen en dus net te laat was voor SKRM. Heeft het wachten geloond? Dat gaan we nu zien.
In Het instituut maken we kennis met de 12-jarige hoogbegaafde Luke Ellis die op een nacht door kwaaie mensen uit zijn bed ontvoerd wordt - waarbij zijn ouders vakkundig vermoord worden - en dan terechtkomt in Het Instituut. Hier worden kinderen verzameld die telepathisch of telekinetisch begaafd zijn en aangezien Luke wel eens de borden in de keuken kan laten rammelen zonder er aan te komen, is hij gefundenes Fressen voor directrice Sigsby en haar kornuiten.
Dat Luke hoogbegaafd is, speelt hier geen enkele rol. Hij is zelfs één van de minst begaafde kinderen als het op telekinese aankomt. Maar zijn fantastische hersenen geven hem wel een voordeel: niemand verwacht van hem dat hij een plan zal smeden om te ontsnappen.
Het leven op Het Instituut is geen pretje: als de kinderen geen pijnlijke injecties krijgen, worden ze wel ondergedompeld in een waterbad, ze krijgen slaag als ze niet meteen meewerken en daarnaast is er enkel verveling terwijl ze wachten op de volgende foltering... Niet verwonderlijk dat je dan wil ontsnappen.
En ja, Luke weet te ontkomen en dan begint de klopjacht op de jongen.
Tot zover mijn korte inhoud want anders verklap ik hier alles.
Was dit nu een schitterende King? Niet meteen. Het is een prettig leesbare King, maar hij komt niet in mijn top 10 terecht, daarvoor vond ik het verhaal een beetje te mager en het kan aan mij liggen, maar ik vond dat de kinderen - dus niet alleen genie Luke - veel te volwassen reageerden. Misschien dat ik te veel op mezelf projecteer, maar 10- tot 14-jarigen die zo reageren heb ik op die leeftijd niet meteen meegemaakt, laat staan dat ik zelf zo was...
Ik heb mij in elk geval wél geamuseerd met dit verhaal en het is een mooie aanvulling op zijn andere werk. Natuurlijk doet het gegeven wat aan Firestarter (Ogen van vuur) of Carrie denken, maar echt verwijzingen naar die twee boeken heb ik niet gevonden. Het staat dus op zichzelf. Dat er deze keer geen gênante verwijzingen naar computergebruik in het boek zaten (hoewel Luke wel een computer ter beschikking krijgt), kan ik ook alleen maar toejuichen.
Drie sterren omdat het prettig leesbaar was en een mooi begin van mijn King leesmaand.
Naast de vier boeken die ik al opzij had gelegd om te lezen, wil ik in augustus ook nog enkele Kingverfilmingen bekijken. Hou mijn blog dus in de gaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten