387 p.
Vertaald uit het Engels: The drawing of the three
Na het eerste boek in de Donkere Toren-serie, kon ik het niet laten om aan het tweede te beginnen.
Het teken van drie start enkele uren na het einde van De scherpschutter, je leest dus meteen door.
Roland Deschain, de scherpschutter, gaat op zoek naar de metgezellen die hem door de Man in het Zwart voorspeld zijn. En ik weet niet echt wat ik juist van dit boek verwacht had, maar het was toch iets helemaal anders dan wat ik te lezen kreeg. En dat niet op een slechte manier...
Uitleggen hoe dit boek juist in elkaar zit, is te ingewikkeld en zou ook de pret bederven. Er gewoon aan beginnen is de boodschap, zoals ik dus gedaan heb.
Wat ik wél kan zeggen is dat veel Kingelementen aanwezig zijn: de prima beschrijvingen van personages, gruwel af en toe (en dan niet alleen bovennatuurlijk) en verwijzingen naar zijn ander werk. Ik begin bijna te geloven dat het allemaal verband houdt (hehe).
Waarom ik zo lang gewacht heb met aan de Donkere Toren te beginnen, weet ik niet. De twee boeken die ik nu gelezen heb, smaken zeker naar meer en je voelt - zeker na het tweede - dat er iets episch gaat volgen. Wat heb ik mezelf al die jaren ontzegd? Schaamtelijk.
De volgende boeken zullen niet echt meteen volgen, aangezien ik King bewaar voor augustus en die maand morgen alweer voorbij zal zijn. Maar ik heb nu zeker iets om naar uit te kijken voor volgend jaar!
Vier sterren voor dit hoogtepunt uit Kings werk (en naar ik verneem ook het beste boek uit de Donkere Toren-serie. Oei).
Dan nog wat kritiek op de Dark Tower film die ik afgelopen weken zag: waarom ze Idris Elba gekozen hebben voor de rol van Roland is totaal onbegrijpelijk. De scherpschutter is een blanke man en juist dat speelt een grote rol in Het teken van drie. Waarom dat dan gaan veranderen en zo belangrijke plotpunten gaan negeren? Waarschijnlijk zal de razernij groter worden naarmate ik meer van de boekenreeks lees. Ik kijk er al naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten