zondag 19 juli 2020

Kijktip : Eté 85

Afgelopen donderdag bevond ik mij na 5 lange maanden - de laatste keer was op 18 februari - terug in een donkere zaal om tussen andere mensen van een film te genieten.

Nee, eens niet in Cinema Albert (want daar draaien ze momenteel jammer genoeg niets dat ik wil zien) maar in de Studio Skoop in Gent waar ze Eté 85 op het programma hadden staan. De nieuwste van François Ozon.
Wie hier al een tijdje meevolgt, weet dat regisseur Ozon bij mij in de bovenste schuif ligt. Hij staat met 8 femmes in mijn all time filmtop 3 en ook Swimming pool, Sous le sable en 5x2 zijn favorieten.

Eigenlijk kan ik al zijn films wel smaken, zelfs het verguisde Angel, en zijn er maar enkele die ik mèh vind (Ricky, Le refuge en Grâce à Dieu).

Eté 85 is gebaseerd op het boek Je moet dansen op mijn graf van Aidan Chambers dat Ozon als tiener las. En hoewel ik al jaren weet dat die schrijver en dat boek bestaan, heb ik het jammer genoeg nooit gelezen.

We volgen in de film Alexis - Alex voor de vrienden - aan het begin van de zomervakantie. Zijn vader zou het liefst hebben dat hij gaat werken, maar hij weet nog niet of hij verder wil studeren. Wanneer hij met een zeilbootje van een vriend omslaat op zee, wordt hij gered door de enigmatische David. Deze is enkele jaren ouder en gaat schijnbaar al fluitend door het leven. Alexis raakt verblind door de aantrekkingskracht van David en de twee beginnen een relatie. Maar die wordt niet op dezelfde manier ingevuld door hen beiden...

Eté 85 is een mooie nostalgische trip naar de jaren '80 met de muziek, de kledij, het onbekommerde gsm-vrije leven... En het is ook een mooi liefdesverhaal tussen de twee jongens. Een liefde die enkel slecht kan aflopen en dat is nu niet meteen een spoiler als je afgaat op de titel van het boek...

Het enige minpuntje dat ik kon vinden in de film is acteur Benjamin Voisin als David, die er met zijn puntige kin uitziet als een slecht getekende stripfiguur, waardoor ik mij niet ten volle op de film en het verhaal kon concentreren. Was er nu echt geen andere jongen te vinden voor die rol?

Soit, het was een blij weerzien met de donkere cinemazaal. En dat ik een ideale zomerfilm kwam bekijken was ook mooi meegenomen.

De film kreeg trouwens het Cannes 2020 label, als 1 van de 56 films die het filmfestival aldaar uitgekozen heeft om in de picture te zetten en is de eerste hiervan die op het grote publiek wordt losgelaten.

Gaan kijken zou ik zeggen! (voor ze de cinema's terug sluiten)




Geen opmerkingen:

Een reactie posten