Dinsdag 17 maart werd in Gent in de Studioskoop de visiedag van JEF - verdelers van de betere jeugdfilm in Vlaanderen - georganiseerd. Of beter gezegd: dat was de bedoeling, maar door de coronacrisis ging de visiedag niet door. Of toch niet in levende lijve.
We kregen via mail de link naar een website waar alle films die zouden vertoond worden, beschikbaar gesteld werden. En door dit format kon ik zelfs meer films zien dan ik op de visiedag in Gent zou kunnen zien... Eentje viel al af, omdat ik Das schweigende Klassenzimmer in 2018 op het filmfestival gezien heb.
Maar er was nog genoeg moois om de dag mee te vullen en ik had voor mezelf een programmaatje opgesteld dat van zwaar naar licht ging:
Cleo
Zoals je kan zien aan het begin van de trailer, stond deze tijdens het laatste filmfestival van Gent op het programma. En ik ging er niet naar kijken omdat ik een diepgewortelde afkeer van Vlaamse films heb (die keer op keer fout blijkt te zijn, want we maken écht wel goeie dingen: Girl, De Patrick...). My bad.
Cleo (een sublieme Anna Franziska Jäger) heeft nog niet zolang geleden haar beide ouders verloren in een verkeersongeval en woont nu met haar kleine broertje bij hun grootmoeder. Ze probeert een normale tiener te zijn, maar ze valt overal uit de boot: niemand begrijpt namelijk hoe het is om al zo jong je beide ouders te verliezen en er is zelfs iemand op school die vlakaf de opmerking maakt "of ze er nu nog niet over is". Ze verliest zich in dansen in een discotheek met haar beste vriendin en leert daar de veel oudere Leos kennen - een rol van Roy Aernouts, en telkens ik die zijn kop zie, weet ik dat er slechte dingen gaan volgen... Typecasting anyone?
Hier heb ik serieus van genoten en ik kan deze film alleen maar aanraden.
Psychobitch
In deze Noorse film volgen we Marius, primus van de klas en een beloftevolle langlaufatleet, die voor een schoolopdracht gekoppeld wordt aan Frida, nieuwe leerling met heel wat problemen ofte de psychobitch uit de titel.
Brave Marius zal leren dat het best wel ok is om eens uit de band te springen en Frida? Die blijft gewoon zichzelf.
Dit was een ok jeugdfilm, zoals ze wel vaker in het hoge noorden weten te maken, maar echt verrassend was hij niet...
De club van lelijke kinderen
Tweede verfilming al van het gelijknamige boek van Koos Meinderts.
We bevinden ons in een dystopische wereld waar het motto "Hou het schoon!" zijn invloed heeft op het leven van alledag. Ja, de straten zijn schoon en alles is netjes grijs en onderhouden, maar president Isimo wil het nog verder drijven: alle lelijke kinderen moeten uit de maatschappij verdwijnen zodat die alvast geen pijn meer doen aan de ogen.
Paul is zo'n "lelijk kind" met zijn grote flaporen die hij onder een muts probeert te verbergen en nadat er pasfoto's op school genomen zijn, wordt hij met een pak andere optische buitenbeentjes in een bus geduwd, zogezegd op schoolreis. Maar al gauw beseffen ze dat er veel meer aan de hand is en Paul ontsnapt met een andere jongen uit de bus. Samen zullen ze in opstand komen tegen president Isimo en van de wereld een betere plek maken.
De club van de lelijke kinderen is een leuke film om met het hele gezin te bekijken. Alleen jammer dat er geen ondertitels waren, het Hollands was soms heel moeilijk te verstaan...
Marona
Ik weet het, een film over een hond, da's al meteen een no-no voor mij. Maar ik dacht dat dit wel wat kon worden omdat de film al enkele prijzen binnengerijfd had en op artwork van Brecht Evens kon rekenen - normaal gezien kan ik dat wel appreciëren.
Jammer maar helaas, dit vond ik de stinker van de dag. Marona vertelt het levensverhaal van het gelijknamige hondje, alle baasjes die ze heeft gehad en begint en eindigt met haar dood. Net zoals de film: dodelijk saai. En dat zou de film ook geweest zijn als het het levensverhaal van een katje was geweest. Het lag dus niet aan de hondenfactor...
De animatie had zijn hoogtepunten, maar over het algemeen vond ik het maar een lelijke en veel te felgekleurde boel. Nope, geen aanrader.
Choums odyssee
Als afsluiter van de visiedag bekeek ik deze korte animatiefilm (39 minuten) over een uiltje dat samen met een nog niet uit het ei gekomen broertje/zusje uit het nest valt bij een stevige storm en op zoek gaat naar een mama.
Lief, grappig en hartverwarmend was dit kleinood. Een aanrader!
Al deze films (buiten Psychobitch) zijn - mits betaling - te bekijken op Lumiereseries en Dalton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten