310 p.
Vertaald uit het Engels: Purple hibiscus
Het leesgroepboek voor de maand maart.
Zal ik maar meteen met de deur in huis vallen? Dit was tot nu toe het beste boek dat we dit seizoen voor de leesgroep lazen - iets wat eigenlijk niet zo moeilijk was, maar toch...
Paarse hibiscus vertelt zijn verhaal door de ogen van de 15-jarige Kambili die in een streng religieus gezin opgroeit met een vader die alles en iedereen controleert. Zo moeten zij en haar broer Jaja steeds de besten van de klas zijn en tweede worden? Daarvoor komt de riem naar boven.
Wanneer Kambili en haar broer een paar weken gaan logeren bij hun vaders zus Ifeoma beseffen ze dat het ook anders kan: er wordt gelachen in het huis, iedereen mag zeggen en denken wat ze willen en hoewel dit gezin in armoedigere toestanden leeft dan Kambili's gezin (haar vader heeft een fabriek en een krantenuitgeverij waardoor ze in een groot huis met alle comfort en bedienden wonen), voelt ze voor de eerste keer wat geluk zou kunnen zijn.
De brutaliteit van de mishandelingen door Kambili's vader zijn lastig om te lezen, maar je weet dat zo'n toestanden bestaan - Chimamanda Ngozi Adichie zou geput hebben uit eigen ervaringen. Door al dit huiselijk geweld is Kambili een heel stil en teruggetrokken persoon, meermaals geeft ze aan dat ze bepaalde dingen die anderen zeggen graag zelf had gezegd - zeker als dit door haar vader goedkeurend onthaald wordt. Ze gaat als het ware helemaal op in haar omgeving om maar niet op te vallen of iets verkeerds te doen. Blijkbaar is glimlachen ook iets wat zowat onmogelijk is voor haar, daar wordt door enkele personages naar verwezen.
Naast het drama in het gezin, bevinden we ons ook in een woelige periode in Nigeria: er is net een coup gepleegd en er trekt protest door de straten. Maar voor mij was deze achtergrond onderhevig aan het familiale gedeelte en ik heb er eerlijk gezegd niet veel aandacht aan besteed...
Wat een verademing was dit boek na het lezen van bijvoorbeeld Norwegian wood (wat toch tegenviel) of Jij zegt het (niet eens uitgelezen omdat ik gedegouteerd was door de stijl)! Ik vloog gewoon door dit boek omdat ik gewoon wou weten hoe het met Kambili (en Jaja) zou aflopen.
Vier sterren, het waren er bijna 4.5 geweest maar de laatste pagina's waren mij wat te wollig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten