66 p.
Vertaald als: De slaapster en de spintol
Het is hier precies "laat ik eens in mijn ongelezen boeken duiken-tijd", want ook The sleeper and the spindle staat al een aantal jaartjes stof te vergaren op mijn boekenplank...
Neil Gaiman maakt hier een mash-up van Doornroosje en Sneeuwwitje en weet op minder dan 66 pagina's een verhaal te vertellen dat zelfs 2 keer een twist kent op de verwachtingspatronen van de sprookjes. En in feite is het zelfs minder dan dat aantal bladzijden want Chris Riddell maakte hierbij schitterende illustraties die soms een dubbele pagina beslaan en in stemmig zwart-wit met hier en daar een goudkleurig accent je helemaal bij het verhaal betrekken.
Je bent met andere woorden zo door dit boek(je) heen maar het is wel een prachtig eigen sprookje geworden waar zelfs een beetje in gegriezeld kan worden. Het was een aangenaam slaapmutsje.
Van Neil Gaiman heb ik al het een en ander gelezen: Coraline, de hele Sandmanstripreeks en Niemandsland waren zeker de moeite waard. Nu enkel nog tijd vinden om die klepper van een American gods te lezen die ook al een paar jaar in mijn kast staat.
3.5 sterren voor dit smakelijke tussendoortje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten