271 p.
Vertaald uit het Duits: Die Therapie
En nog een boek dat al ettelijke jaren in mijn boekenkast stond... En deze keer was het jammer genoeg geen hit.
Vier jaar geleden verdween de 12-jarige dochter van psychiater Victor Larenz spoorloos en hij heeft er zich nooit mee kunnen verzoenen. Nu vertelt hij vanop zijn bed in een psychiatrische instelling wat er zich eigenlijk heeft afgespeeld.
Voor hij in de psychiatrische instelling terechtkwam, zat Victor in zijn vakantiehuis op het eiland Parkum om aan een interview te werken over het verlies van zijn dochter. Daar duikt ineens een vreemde vrouw op die hem dingen begint te vertellen die verband lijken te houden met de verdwijning van zijn dochter.
Meer moet je niet weten - het is ook een dun boek - maar laat mij beginnen met te zeggen dat hier zowat alle clichés die je je maar kan indenken, op een hoop worden gegooid. Geen enkele twist is origineel, ik zag het allemaal al van mijlen ver aan komen. En het is dan nog eens rotslecht geschreven bovendien (kan aan de vertaling liggen, maar ik betwijfel het).
De schrijfstijl is waarschijnlijk de reden dat ik jaren geleden al in dit boek begon, maar het na enkele pagina's opgaf. Nu heb ik doorgezet omdat ik op een manier wel nieuwsgierig was naar hoe het allemaal in elkaar zat, maar ik werd dus bitter ontgoocheld op het einde om dat het afliep zoals ik dacht dat het ging aflopen.
Fitzek heeft ook een manier van dingen verwoorden waardoor het precies allemaal een rommeltje wordt. Misschien was dit opzettelijk om de geestelijke toestand van Victor weer te geven, maar aangenaam lezen was het niet.
Verschillende keren wordt er ook gezegd dat "wat hij nu hoorde was het gruwelijkste dat hij ooit gehoord had" en dan kwam er iets waarvan ik dacht: wat was hier gruwelijk aan? Toegegeven, er zitten gruwelijke dingen in het boek, maar die worden dan niet voorafgegaan door zo'n domme zin. Leid je lezers niet zo bij het handje, ze zullen zelf wel zien of iets gruwelijk is of niet.
Wanneer dan ook nog eens "de storm van de eeuw" uitbreekt op het eiland waardoor je er niet meer af kan, is de setting voor clichégedoe helemaal compleet.
Nee, dit was het toch niet en het boek werd door mij beloond met 2.5 sterren. Omdat het altijd nog slechter kan.
Ik heb nog een Fitzekboek in de kast staan, Afgesneden, maar ik denk niet dat ik het ga lezen. In de korte inhoud wordt - alweer - een storm vermeld, het speelt zich weer af op een eiland en opnieuw is er een dochter vermist (ontvoerd deze keer).
Beetje variatie in je schrijfsels aanbrengen is geen slecht idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten