Memento (Harmony, 1) - Mathieu Reynès

Dupuis, 2016
56 p.
Vertaald uit het Frans: Memento

Deze was al heel wat beter, na de stripfiasco's (ok, dat is sterk uitgedrukt) van Thorgal en Reborn.

Dit album opent met twee pagina's die zich 4.000 jaar geleden afspelen en waar twee broers een oorlog ontketenen met hun speciale krachten.

Vierduizend jaar later wordt Harmony wakker in een kelder, zonder te weten wie ze is en hoe ze daar terechtgekomen is. Een beer van een man, Nita, verzorgt haar. En als ze wat aangesterkt is - ze kan aanvankelijk niet eens haar bed uit - verhuist ze naar een kamer op de bovenverdieping.

Je zou bijna vuile gedachten beginnen krijgen, maar nee hoor, Nita heeft enkel het beste voor met haar en het is van groot belang dat ze haar geheugen terugkrijgt. Dat komt niet, maar ze ontwikkelt wel een superkracht: ze kan met haar geest dingen bewegen.

Hierna gaat alles nogal snel: Nita neemt haar mee naar een sjamaan om haar geheugen terug te krijgen en wanneer ze daarna alleen afdwaalt in het bos, staan er ineens twee zwaarbewapende mannen voor haar neus.

Memento eindigt dan ook in het grootste mysterie, want wie is Harmony nu eigenlijk en waarom zitten ze haar achterna? En wat hebben die twee eerste pagina's hiermee te maken? Hopelijk krijgen we enkele antwoorden in het tweede deel dat in het najaar zou moeten verschijnen...

Deze strip had alles om een dikke vier sterren van mij te krijgen, maar er was één aspect waar ik mij echt mateloos aan geërgerd heb, en dat is hoe Harmony zelf getekend wordt.

Je krijgt hier een graatmager stokje van een meisje met een veel te groot hoofd en manga-ogen. Kwestie van tienermeisjes die dit lezen zich nog wat slechter over hun lichaam te doen voelen. 't Is natuurlijk door een man getekend, maar ik snap de fascinatie voor dit soort kindvrouwtjes he-le-maal niet...

Een halve punt aftrek en dus 3,5 sterren.