Juli favorites

Veel gelezen en echt veeeeel tv en film gekeken, zo kan je juli samenvatten. En dan heb ik nog niet eens verlof gehad - zie mij los gaan in augustus!

Ik zat in juli 3 keer in de cinema:

Juniper zag ik helemaal in het begin van juli en is een hartverwarmende film over grumpy old woman Charlotte Rampling die bij haar vervreemde kleinzoon wordt gedumpt nadat ze haar been gebroken heeft. Grootmoeder en kleinzoon beginnen natuurlijk op slechte voet, maar naar het einde toe zijn ze naar elkaar toe gegroeid. Misschien wat cliché allemaal maar Charlotte Rampling is gewoon altijd schitterend.

Ik deed ook mee aan de Barbenheimer-gekte en zag Barbie en Oppenheimer tijdens twee opeenvolgende dagen. Mijn bespreking van beide films kan je hier lezen.

En jawel, ik doe ook nog steeds mee aan de Around the world-challenge en zag maar liefs 5 films (5 zondagen in juli, de dag waarop ik meestal deze films bekijk):

Sun Children (2020, Iran) was een pakkend verhaal over straatboefjes die zich op een school laten inschrijven omdat er een schat zou begraven zijn. Dit was miserie maar met een hart.

A tale of three sisters (2019, Turkije) was de minste uit de reeks maar toch nog een sterk geacteerd staaltje zusterliefde in het landelijke Turkije waar je echt niet wil wonen...

Raise the red lantern (1991, China) stond al van 2020 op mijn decoder te wachten op een kijkbeurt en nu was het moment aangebroken. Waw, gewoon waw, meer kan je hier niet van zeggen.

De 19-jarige Songlian komt als vierde echtgenote van een rijke man in zijn paleis wonen waar ze haar eigen vertrekken krijgt. De vrouw waar meneer Chen (je ziet hem nooit echt duidelijk, het verhaal gaat dan ook niet over hem) de nacht mee wil doorbrengen krijgt gigantische rode lantaarns voor haar deur opgehangen. Wat met zich meebrengt dat er wel wat concurrentie tussen de vrouwen is.
Maar bovenal is dit een portret van (Chinese) vrouwen die volledig onderworpen zijn aan de grillen van mannen en wat dat met hen doet. Aanrader van regisseur Zhang Yimou die je zeker moet zien!

Forgotten silver (1995, Nieuw-Zeeland) is een mockumentary van Peter Jackson (ja, die van TLotR-films) over een fictieve Nieuwzeelandse filmmaker uit het begin van de 20e eeuw die ver alles wat innovatief was in film jaren voor de rest van de wereld had uitgevonden. Hij werkte voor zijn verdwijning/dood aan een monumentale stille film en regisseur Jackson gaat op zoek naar de overblijfselen daarvan. Geniaal, niet meer of minder.

Eat drink man woman (1994, Taiwan) van Ang Lee gaat over drie zussen en hun ouder wordende vader. Elke zondag komen ze voor een gigantisch buffet langs dat hun vader klaargemaakt heeft. Dit gaat dus evenzeer over eten als over de relaties tussen de vier. Aanrader.

Ik had ook een lang weekend van 4 dagen en daar bekeek ik 4 films uit de New Hollywood strekking.

Deze er nog eens bijhalen.

De bespreking daarvan kan je hier lezen.

Ook op serievlak zag ik enkele toppers (en floppers):

Het vierde en vijfde seizoen van Stargate: Atlantis werd op dvd bekeken omdat ze op tv na seizoen 3 gewoon stopten met het uitzenden er van (waarom toch?).

Blij dat ik deze serie eindelijk van mijn lijst kon schrappen. Seizoen 4 was meer dan ok te noemen en seizoen 5 was vooral een herhaling van plotpoints en personages van vroegere seizoenen - ze waren duidelijk hun weg wat kwijt. Maar toch blij.

Op Play5 werd op een onnoemelijk laat uur het tweede seizoen van Evil uitgezonden, de paranormale reeks waar ik vorig jaar ook al prettig door verrast werd.

Dit bekeek ik telkens overdag omdat ik weet dat ik het anders niet aankan en ook deze keer zaten er enkele scènes in waar ik nog steeds rillingen van krijg als ik er aan denk. En toch wil ik de volgende seizoenen ook zien!

De grootste flop van juli was zonder twijfel Secret invasion op Disney+.

Met 6 afleveringen die variëren van 35 tot 55 minuten zou je denken dat dit een makkelijk bekijkbaar dingetje zou zijn. Nope. 

Het begint al met die kotslelijke generiek die door AI werd gemaakt en waar je echt een gevoel van onbehagen van krijgt en als dat dan nog een voorbode zou zijn van wat volgde, zou je het nog kunnen vergeven maar het geheel is echt saaie bucht.

En waar ik mij het meest aan ergerde: *spoiler* ze brengen agent Maria Hill (Cobie Smulders) terug om haar al meteen op het einde van de eerste aflevering af te knallen en ze blijft dood. Het moet echt eens gedaan zijn met vrouwelijke personages te laten sterven om het verhaal van een man in gang te zetten! Daarnaast wordt het personage van Olivia Colman - hoewel heel intrigerend - totaal niet benut voor wat het zou kunnen zijn en sorry, maar Emilia Clarke een hoofdrol geven? Die kan dat niet dragen... *spoiler*

In leuker nieuws (en niemand die het al opgemerkt heeft waarschijnlijk): ik heb een nieuwe banner gemaakt voor deze blog. Mijn oude - die ik eigenlijk al jaren beu was - was ineens verdwenen en toen moest ik hem wel vervangen...

En ik vind dat hij nu heel goed weergeeft waar de blog over gaat en waar mijn interesses liggen.

Als laatste nog mijn book haul en aanverwanten: 

Redding van een heilige werd gered van de afvoer in de bib en is het tweede deel van een Japanse detectivereeks waarvan ik deel 1 ook al in mijn kast heb staan - en nog niet gelezen.

Als ik naar Standaard Boekhandel ga, kan ik mij echt niet inhouden bij de Engelse boeken. The marriage portrait van Maggie O'Farrell (Hamnet) wordt alom bejubeld en wil ik dus wel eens uitproberen.

En ik ging in juli nog eens naar de Mediamarkt en vond daar de bluray van The silence of the lambs - vondst van het jaar! Nu heb ik deze film in 3 formaten in mijn bezit: video, dvd en bluray. En er wordt er geen enkele van weggedaan.

Verder kocht ik nog The invisible man (die natuurlijk een dikke week later op tv moest getoond worden) en The true history of the Kelly gang.

De box met de drie films uit de Cornetto-trilogie kocht ik via amazon (stout, ik weet het). Het is de Duitse editie maar de films hebben Nederlandse ondertiteling.