227 p.
Vertaald uit het Engels: The murder of Roger Ackroyd
Augustus wordt dit jaar niet Stephen King Reading Month, maar Augusta Christie ofte ik ga enkel boeken van, over of geïnspireerd op Agatha Christie lezen.
En hoe beter beginnen dan met het boek dat - volgens de achterflap - in 2013 door de Crime Writers' Association verkozen werd tot beste detective ooit? Het wordt bovendien als hét meesterwerk van Christie gezien en ook in elk overzichtje van beste boeken van Agatha Christie scoort het heel hoog. Mijn verwachtingen waren dan ook torenhoog.
Het boek wordt eigenlijk vooral geloofd voor zijn verrassende (en voor die tijd vernieuwende) ontknoping maar die werd jammer genoeg al gespoild voor mij in de documentaire Agatha Christie: Lucy Worsley on the Mystery Queen die ik vorig jaar op de BBC zag. De afwikkeling van het verhaal wordt daar namelijk compleet uit de doeken gedaan - ik was toen meer dan lichtjes ontstemd...
Doordat ik het al wist hoe het boek afliep, vond ik het eigenlijk nogal langdradig geschreven: het ging echt niet vooruit en Hercule Poirot (dit is het derde boek waarin hij zijn opwachting in maakt) heel de tijd horen zeggen dat hij "het weet, maar niet gaat zeggen" deed me wat te veel denken aan mijn bazen tegenwoordig die van alles van plan zijn maar ons als personeel in het duister laten van welke veranderingen allemaal boven ons hoofd hangen...
Poirot is naar het slaperige dorpje King's Abbot verhuisd waar hij naast de lokale dokter, James Sheppard, komt wonen. Wat er gebeurt wordt in het boek door de dokter verteld als een soort dagboek.
Nadat eerst Mrs. Ferrars door haar eigen hand om het leven komt, wordt de succesvolle fabrikant Roger Ackroyd vermoord in zijn werkkamer teruggevonden met de deur van de binnenkant op slot gedraaid. Wie heeft hem vermoord en waarom?
Beschuldigingen vliegen alle kanten op, ver iedereen heeft wel een motief en Poirot moet het kluwen ontwarren.
Maar zoals gezegd: ik vond er dus niet veel aan aangezien ik de grote clou van het verhaal al wist en geloof me vrij, het verknoeit echt het hele boek als je het al weet. Ik ga dit dus nooitvanzeleven aan iemand gaan verklappen die het boek nog moet lezen.
Hopelijk vallen de andere boeken die ik deze maand ga lezen beter mee want als ik met De moord op Roger Ackroyd al het beste achter de rug heb, belooft het niet veel goeds...
Drie sterren, voor de moeite.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten