Rosemary's baby (1968)
Farrow speelt de titulaire Rosemary, een gedwee kindvrouwtje dat met haar acteursechtgenoot (John Cassavetes) in het Bramford intrekt, een donker, duister en luguber flatgebouw in New York. Een vriend van de familie waarschuwt hen voor de geschiedenis van hekserij en ander onheil in het gebouw, maar daar trekken de twee tortelduifjes zich niets van aan.
Al gauw komen buren Minnie (Ruth Gordon die voor haar vertolking een Oscar kreeg) en Roman aankloppen, een ouder echtpaar dat wat eigenaardig is, maar dat wordt ook weggewuifd.
Wanneer Rosemary zwanger wordt, wordt ze richting dokter Sapirstein (die ik dus niet ernstig kon nemen omdat mij dat deed denken aan sapristi) geduwd door de buren en krijgt ze ook dagelijks een eigengebrouwen drankje van Minnie te drinken.
Rosemary gaat eigenlijk alleen maar achteruit: ze vermagert, heeft vreselijke pijnen (die genegeerd worden door de dokter) en ziet er ook verschrikkelijk uit - schouderklopje voor het make-up departement. Als kijker heb je dan al lang door dat er heel wat aan de hand is en zet je dan maar schrap voor een wervelwind van jewelste tot aan die - door mij dus al gekende - eindscène.
Waarom ik in godsnaam zo lang gewacht heb met deze film te bekijken, begrijp ik zelf niet want dit was echt helemaal mijn ding.
Alles ademt sfeer uit: het oude gebouw, de ambetante buren, het hele occulte gebeuren waar Rosemary beetje bij beetje achter komt - al moet ik wel zeggen dat dat sfeertje mij ook wat deed denken aan Repulsion met Catherine Deneuve en dan vooral in hoe het flatgebouw evenzeer een personage is als de mensen die er in wonen.
Een topper.
Chinatown (1974)
Chinatown kreeg de Oscar voor beste originele script maar laat nu dat net voor mij het minpunt zijn van deze film...
Laat het mij uitleggen.
Ook hier weer bakken sfeer en een prachtige setting: LA in de jaren '30. Smullen dus van de kostuums, de auto's en jawel, de vertolkingen. Jack Nicholson glijdt door het verhaal als een privédetective die door een vrouw wordt ingehuurd om te zien of haar man een affaire heeft.
En daarna waren ze me kwijt... Heel het verhaal heeft wat te doen met de watervoorziening van de stad en corruptie die daar mee gepaard gaat maar het kon mij allemaal niet boeien.
Dan maar blijven genieten van de kostuums, de auto's en de vertolkingen - en dat redde de film wel wat voor mij en deed me ook verder kijken.
Wat er allemaal naar boven komt tijdens het onderzoek vond ik bovendien wat bij het haar gesleurd en waarom een film Chinatown noemen als enkel de laatste 5 minuten zich daar ook effectief afspelen?
Niet meteen een film die ik zal herbekijken, maar ik heb mij ook niet massaal zitten ergeren.
En da's ook al iets.
Na twee Polanski's was het tijd om eens wat werk van Michael Cimino te bekijken want hoewel de man slechts 7 films geregisseerd heeft, had ik er nog geen enkele van gezien.
Eerst de film waar hij wat Oscars mee bijeen gesprokkeld heeft:
The deer hunter (1978)
Oscar voor beste film, beste regie en beste mannelijke bijrol (voor Christopher Walken - meer dan verdiend) en drie uur van mijn leven die ik nooit terug ga krijgen...
Nu ga ik eens geen boom opzetten over de duur van een film en zijn ouderdom (The godfather bijv. is ook ver drie uur lang en verveelt geen minuut) maar hier kon echt wel wat in geknipt worden.
Na het zien van de volledige film vond ik het eerste uur ( = het huwelijk en de voorstelling van de verschillende personages) nog het beste deel van de film terwijl ik het eigenlijk retesaai vond toen ik zat te kijken.
Wat ze daarna in Vietnam zaten te doen vond ik compleet ongeloofwaardig - heel dat Russische roulette ding was gewoon een gimmick voor deze film en werd blijkbaar nooit gedaan in het echt tijdens de Vietnamoorlog - en de afwikkeling daarna was nog ok te noemen maar tegen dan waren ze me eigenlijk al kwijt.
Ik vond deze film dus puur tijdverlies en echt, ik kan me niet indenken wat iedereen hier zo fantastisch aan vindt. Sommigen loven het als een ode aan de vriendschap, maar als elkaar zitten uitmaken, constant zitten ruziën en elkaar de duvel aandoen, zitten zuipen en dan van zattigheid dwaze dingen doen een "ode" aan de vriendschap is? Wel, dan zijn dat niet de soort vrienden die ik rond mij wil ze... Ik zat me ook constant af te vragen of ze elkaar eigenlijk wel leuk vonden want vooral het personage van John Cazale vond ik gewoon een klein etterbakje: je vriendin een vuistslag in het gezicht geven op een huwelijksfeest omdat zij wordt lastiggevallen door een van je "maten"? Alstublieft he. En echt elke scène met hem bevatte wel iets waarvan ik met mijn ogen zat te rollen.
Om maar te zeggen: het machismo en de misogynie zijn hier sterk vertegenwoordigd. En dat wil ik dus niet zien in films...
Daarna was het de beurt aan de film waar Cimino met de Golden Raspberry voor regisseur naar huis mocht - het tegenovergestelde van The deer hunter dus:
Heaven's gate (1980)
Heaven's gate staat bekend als de film die filmstudio United Artists aan de afgrond bracht en die heel lang lijstjes met de allerslechtste films aanvoerde. Cimino ging hier ook gi-gan-tisch over budget (de film kostte uiteindelijk het vierdubbele dan voorzien) en de disclaimer "No animals were harmed in the making of this film" is er ook door deze film gekomen omdat het echt zo erbarmelijk gesteld was met het dierenwelzijn tijdens het draaien. Het is ook meteen de film die door al het voorgaande het einde inluidde van de New Hollywood periode omdat filmstudio's het niet meer aandurfden om regisseurs gewoon hun ding te laten doen. En 't is ook nog eens een western...
Het is trouwens nog niet gedaan: Cimino's eerste cut van de film was maar liefst 5.5 uur lang. Hij wist dit bij te snijden tot 3.5 uur en zo kwam de film in de zalen. Het werd een gigantische flop en de film werd na een week al terug ingetrokken. Na een paar maanden verscheen een nieuwe director's cut van 2.5 uur. Nog steeds een flop.
Het is ook deze laatste versie die ik gezien heb aangezien deze op Primevideo te vinden is.
Waarom heb ik het mezelf dan aangedaan om dit vehikel te bekijken? Simpel: Isabelle Huppert doet er in mee en tot mijn grote vreugde in een substantiële rol, als een hoerenmadam die niet kan kiezen tussen twee mannen: Kris Kristofferson (die ik voornamelijk ken uit de Blade-films) en Christopher Walken (weer in goeden doen). En eerlijk? Zo gruwelijk slecht vond ik hem niet, ik vond de film zelfs beter te verteren dan The deer hunter al maakt dat er nog geen meesterwerk van natuurlijk.
Er zitten verschillende massascènes in de film die echt veel te lang duren en wat er zich tussenin afspeelt is ook niet altijd even interessant. En hoewel door het vele snoeien in de film er waarschijnlijk heel wat van de verstaanbaarheid verloren gegaan is, vond ik het nog steeds samenhangender dan de voorgaande film.
Ga ik nog iets van Cimino bekijken? Nee, van mijn leven niet.
Die 5.5 uur van mijn leven die ik nooit ga weerkrijgen, waren voldoende...
Geen compleet succes, dit luik van mijn project - er komt nog een derde deel - met twee films die ik rommel vond, eentje die best ok was maar toch niet dat en een nieuwe favoriet.
Chinatown (1974)
 |
| Prachtige poster! |
Laat het mij uitleggen.
Ook hier weer bakken sfeer en een prachtige setting: LA in de jaren '30. Smullen dus van de kostuums, de auto's en jawel, de vertolkingen. Jack Nicholson glijdt door het verhaal als een privédetective die door een vrouw wordt ingehuurd om te zien of haar man een affaire heeft.
En daarna waren ze me kwijt... Heel het verhaal heeft wat te doen met de watervoorziening van de stad en corruptie die daar mee gepaard gaat maar het kon mij allemaal niet boeien.
Dan maar blijven genieten van de kostuums, de auto's en de vertolkingen - en dat redde de film wel wat voor mij en deed me ook verder kijken.
Wat er allemaal naar boven komt tijdens het onderzoek vond ik bovendien wat bij het haar gesleurd en waarom een film Chinatown noemen als enkel de laatste 5 minuten zich daar ook effectief afspelen?
Niet meteen een film die ik zal herbekijken, maar ik heb mij ook niet massaal zitten ergeren.
En da's ook al iets.
Na twee Polanski's was het tijd om eens wat werk van Michael Cimino te bekijken want hoewel de man slechts 7 films geregisseerd heeft, had ik er nog geen enkele van gezien.
Eerst de film waar hij wat Oscars mee bijeen gesprokkeld heeft:
The deer hunter (1978)
Nu ga ik eens geen boom opzetten over de duur van een film en zijn ouderdom (The godfather bijv. is ook ver drie uur lang en verveelt geen minuut) maar hier kon echt wel wat in geknipt worden.
Na het zien van de volledige film vond ik het eerste uur ( = het huwelijk en de voorstelling van de verschillende personages) nog het beste deel van de film terwijl ik het eigenlijk retesaai vond toen ik zat te kijken.
Wat ze daarna in Vietnam zaten te doen vond ik compleet ongeloofwaardig - heel dat Russische roulette ding was gewoon een gimmick voor deze film en werd blijkbaar nooit gedaan in het echt tijdens de Vietnamoorlog - en de afwikkeling daarna was nog ok te noemen maar tegen dan waren ze me eigenlijk al kwijt.
Ik vond deze film dus puur tijdverlies en echt, ik kan me niet indenken wat iedereen hier zo fantastisch aan vindt. Sommigen loven het als een ode aan de vriendschap, maar als elkaar zitten uitmaken, constant zitten ruziën en elkaar de duvel aandoen, zitten zuipen en dan van zattigheid dwaze dingen doen een "ode" aan de vriendschap is? Wel, dan zijn dat niet de soort vrienden die ik rond mij wil ze... Ik zat me ook constant af te vragen of ze elkaar eigenlijk wel leuk vonden want vooral het personage van John Cazale vond ik gewoon een klein etterbakje: je vriendin een vuistslag in het gezicht geven op een huwelijksfeest omdat zij wordt lastiggevallen door een van je "maten"? Alstublieft he. En echt elke scène met hem bevatte wel iets waarvan ik met mijn ogen zat te rollen.
Om maar te zeggen: het machismo en de misogynie zijn hier sterk vertegenwoordigd. En dat wil ik dus niet zien in films...
Daarna was het de beurt aan de film waar Cimino met de Golden Raspberry voor regisseur naar huis mocht - het tegenovergestelde van The deer hunter dus:
Heaven's gate (1980)
Het is trouwens nog niet gedaan: Cimino's eerste cut van de film was maar liefst 5.5 uur lang. Hij wist dit bij te snijden tot 3.5 uur en zo kwam de film in de zalen. Het werd een gigantische flop en de film werd na een week al terug ingetrokken. Na een paar maanden verscheen een nieuwe director's cut van 2.5 uur. Nog steeds een flop.
Het is ook deze laatste versie die ik gezien heb aangezien deze op Primevideo te vinden is.
Waarom heb ik het mezelf dan aangedaan om dit vehikel te bekijken? Simpel: Isabelle Huppert doet er in mee en tot mijn grote vreugde in een substantiële rol, als een hoerenmadam die niet kan kiezen tussen twee mannen: Kris Kristofferson (die ik voornamelijk ken uit de Blade-films) en Christopher Walken (weer in goeden doen). En eerlijk? Zo gruwelijk slecht vond ik hem niet, ik vond de film zelfs beter te verteren dan The deer hunter al maakt dat er nog geen meesterwerk van natuurlijk.
Er zitten verschillende massascènes in de film die echt veel te lang duren en wat er zich tussenin afspeelt is ook niet altijd even interessant. En hoewel door het vele snoeien in de film er waarschijnlijk heel wat van de verstaanbaarheid verloren gegaan is, vond ik het nog steeds samenhangender dan de voorgaande film.
Ga ik nog iets van Cimino bekijken? Nee, van mijn leven niet.
Die 5.5 uur van mijn leven die ik nooit ga weerkrijgen, waren voldoende...
Geen compleet succes, dit luik van mijn project - er komt nog een derde deel - met twee films die ik rommel vond, eentje die best ok was maar toch niet dat en een nieuwe favoriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten