232 p.
Vertaald als: Fun home : familiedrama
Alison Bechdel is een Amerikaanse striptekenares die eigenlijk vooral bekend geworden is voor de "uitvinding" van de Bechdel-Wallace test (populairder gekend als Bechdel test, maar dat wil ze zelf liever niet meer horen) waarin ze wil aantonen hoe slecht het gendergewijs gesteld is in films - en bij uitbreiding ook in andere culturele media. Haar theorie dateert al van 1985, maar is nog steeds heel actueel.
Ik zelf wijdde een heel blogbericht hier aan in 2015, toen ik de films die ik dat jaar op het filmfestival gezien had, aan deze test onderwierp.
Maar we zijn hier om te praten over Fun home, de autobiografische graphic novel die ze in 2006 schreef en tekende.
Ze heeft het hier vooral over haar vader, een diep in de kast zittende homoseksueel die enkele maanden nadat zij zelf haar coming out als lesbienne deed, in 1980 stierf doordat hij aangereden werd door een vrachtwagen. De vraag blijft of het een ongeluk was of zelfmoord.
In zeven hoofdstukken beschrijft ze het leven bij haar thuis: hoe haar kunstminnende vader hun huis omtovert tot een half museum, hoe zij en haar broers als kinderen spelen in het uitvaartcentrum van de familie en de dood altijd aanwezig is. Hoe haar vader constant aan het lezen is en zijn dochter eveneens de liefde voor de literatuur weet bij te brengen... En dan de geheimen die rond haar vaders geaardheid op de familie drukten. Hoe ze het achteraf gezien altijd al moet geweten hebben en hij ook dat zij net als hem was...
Dit is geen makkelijke graphic novel om te lezen, al is het alleen al door de thematiek. Maar in het Engels wordt dan ook nog zo'n hoogdravende taal gebruikt (en dat is niet alleen een kritiek die ik als lezer die het Engels niet als moedertaal heeft uit, ook native speakers halen dit aan), dat er meteen een afstand tot het verhaal wordt geschapen. Het doet ook een beetje snobistisch aan, al dat geflirt met literatuur en parallellen die ze trekt tussen schrijvers en het leven van haar vader en zichzelf, waardoor echte sympathie met de personages totaal uitblijft. Of toch bij mij.
Wat niet wil zeggen dat ik het een slecht boek vond. Integendeel, ik heb het uiteindelijk met waardering uitgelezen en ook wat bewondering voor die stugge Bruce Bechdel en zijn al even stugge dochter (of zo komt ze toch over). Fun home maakt duidelijk wat geheimen en onderdrukte gevoelens met een mens kunnen doen en dat is toch wel wat.
Vier sterren voor deze geslaagde graphic novel. Ga hem alleen niet lezen als vertier voor een verloren half uurtje. Daar dient hij niet voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten