145 p.
Vertaald als: Winter in Sokcho (verschenen op 16/6/22)
Vorig jaar zag ik het boek Winter in Sokcho opduiken bij heel wat Engelstalige booktubers omdat het toen de National Book Award for Translated Literature won en er nogal op gestoeft werd. Bleek dat dus een boek te zijn dat vertaald werd uit het Frans en laat dat nu - na zo'n 6 maanden mij weer ondergedompeld te hebben in het Frans - geen belemmering meer zijn om het te gaan lezen. Er was vorig jaar ook nog geen vertalingsdatum in het Nederlands gekend (ondertussen is het al verschenen), dus ging ik voor de Franse versie van Folio.
Sokcho is een Zuid-Koreaans toeristisch kuststadje dat niet ver van de grens met Noord-Korea ligt. Tijdens de zomermaanden is het daar druk, maar in de winter is er niks te doen en ligt het toerisme gewoon plat.
Ons naamloos hoofpersonage werkt in een hotel waar ze de balie verzorgt, kookt voor de gasten en de kamers op orde houdt. Nu het winter is, is er weinig klandizie en wanneer een Franse striptekenaar in het hotel verzeild geraakt, is ze meteen door hem geïntrigeerd al is het maar omdat ze zelf half Frans is maar haar voor de geboorte weggelopen vader nooit gekend heeft.
De Fransman weigert haar maaltijden te eten, wil met haar op uitstap naar de grenszone en vertikt het zijn tekenkunsten met haar delen. Daarnaast zit ze met een moeder die vindt dat ze maar eens moet gaan trouwen en een vriendje dat haar met alle geweld mee wil nemen naar Seoel want daar beleef je tenminste iets...
Om maar te zeggen dat er niet bijster veel gebeurt in het boek, maar daar moet je het ook niet voor gaan lezen. Hier draait het vooral om sfeer, eenzaamheid, gelatenheid en berusting in je eigen situatie. Met een dosis poëtische beschrijvingen er bovenop.
Elisa Shua Dusapin is zelf van Frans-Koreaanse afkomst en publiceerde deze roman op 24-jarige leeftijd. Waanzin dat een zo jong iemand zo'n intrigerende roman kon schrijven.
Ga dit dus lezen zou ik zeggen, zeker nu het ook in het Nederlands beschikbaar is.
Drie sterren, omdat de poëtische beschrijvingen mij wel een beetje op de zenuwen werkten - maar dat ligt aan mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten