Boekerij, 2021
509 p.
Vertaald uit het Engels: Billy Summers
Na de kleine ramp die Het verloren rijk was, heb ik mij toch meteen gewaagd aan Kings laatste worp, Billy Summers, die op 3 augustus verscheen. Verser van de pers kon bijna niet...
En ik zal het maar al meteen verklappen: 't is een hele goeie geworden.
Billy Summers is een huurmoordenaar met principes: hij wil enkel ingehuurd worden om echt slechte mensen af te knallen. Als er ook maar een greintje degelijkheid in een mens zit, wil hij de job niet aannemen. Maar hij heeft genoeg van dit leventje en zal na deze laatste klus zijn geweer aan de wilgen hangen.
Wat kan er nu fout lopen? Heel wat, of wat dacht je?
Toen ik het boek begon te lezen en Billy Summers zijn voorbereidingen zag treffen voor de moord die hij een paar maanden later zou moeten plegen, kon ik niet anders dan parallellen met 22-11-1963 zien: hoe hij zich een aangenaam leventje bouwt in het stadje waar hij de moord moet plegen, compleet met leuke buurtbarbecues en spelnamiddagen met de kinderen uit de buurt, hoe hij zit te wachten op het moment van de waarheid wanneer het schot moet vallen... Het deed er allemaal zo hard aan denken. Maar is dat slecht? Helemaal niet. King weet als geen ander menselijke relaties te beschrijven en je zit zo naast Billy wanneer hij leuke tijden met zijn buren beleeft.
Als dekmantel voor zijn aanwezigheid beweert hij een schrijver te zijn die door zijn literaire agent in het stadje werd gedropt om geen afleidingen bij het schrijven te hebben. En uit verveling begint hij dan ook zijn levensverhaal neer te pennen. Dit verhaal krijgen we ook te lezen, naast het gewone verhaal tot aan de aanslag. Aanvankelijk schrijft hij op kinderlijke wijze, aangezien een ander aspect van zijn persoonlijkheid is om zich dommer voor te doen dan hij is. En aangezien hij daar over zijn kindertijd schrijft, is het kinderlijk schrijven wel ok.
Eens de klus is geklaard en hij zich voorbereidt om terug te vertrekken, verandert zijn schrijfstijl, hij begint meer als zichzelf te schrijven en dat was toch een pak aangenamer om te lezen - vond ik - ook al omdat hij daar begint te verhalen over zijn legerdienst in Fallujah waar hij vreselijke dingen gezien en ervaren heeft.
De moord op zijn doelwit gebeurt ongeveer halverwege het boek en daarna verandert Billy Summers in een wraakthriller, want zoals gezegd: niet alles loopt zoals verwacht.
Veel meer wil ik niet kwijt over de plot, het is beter dat er een aantal dingen verrassend blijven, maar ik kan wel al zeggen dat King hier een mooi einde aan zijn boek breit - iets waar hij meestal wel wat last mee heeft... En ook dat dit van a tot z een thriller is, geen bovennatuurlijke wezens of feiten hier (of misschien toch een ietsiepietsie... als je het wil zien). Natuurlijk zitten er hier en daar verwijzingen naar ander werk van King in dit verhaal, maar ik vind het enkel leuk als ik die dingen zie passeren. Als jarenlange Kinglezer is het prettig om dat beloond te zien.
De 509 pagina's van dit boek vlogen voorbij, ik had steeds zin om verder te lezen en deed er uiteindelijk 6 dagen over om het uit te krijgen (ik had ook nog andere dingen te doen). Een geslaagde leeservaring dus.
Vier sterren en zoals ik al ergens zag: als dit Kings laatste boek zou zijn (laat ons hopen van niet), is het in elk geval een hele goeie om mee te eindigen...
509 p.
Vertaald uit het Engels: Billy Summers
Na de kleine ramp die Het verloren rijk was, heb ik mij toch meteen gewaagd aan Kings laatste worp, Billy Summers, die op 3 augustus verscheen. Verser van de pers kon bijna niet...
En ik zal het maar al meteen verklappen: 't is een hele goeie geworden.
Billy Summers is een huurmoordenaar met principes: hij wil enkel ingehuurd worden om echt slechte mensen af te knallen. Als er ook maar een greintje degelijkheid in een mens zit, wil hij de job niet aannemen. Maar hij heeft genoeg van dit leventje en zal na deze laatste klus zijn geweer aan de wilgen hangen.
Wat kan er nu fout lopen? Heel wat, of wat dacht je?
Toen ik het boek begon te lezen en Billy Summers zijn voorbereidingen zag treffen voor de moord die hij een paar maanden later zou moeten plegen, kon ik niet anders dan parallellen met 22-11-1963 zien: hoe hij zich een aangenaam leventje bouwt in het stadje waar hij de moord moet plegen, compleet met leuke buurtbarbecues en spelnamiddagen met de kinderen uit de buurt, hoe hij zit te wachten op het moment van de waarheid wanneer het schot moet vallen... Het deed er allemaal zo hard aan denken. Maar is dat slecht? Helemaal niet. King weet als geen ander menselijke relaties te beschrijven en je zit zo naast Billy wanneer hij leuke tijden met zijn buren beleeft.
Als dekmantel voor zijn aanwezigheid beweert hij een schrijver te zijn die door zijn literaire agent in het stadje werd gedropt om geen afleidingen bij het schrijven te hebben. En uit verveling begint hij dan ook zijn levensverhaal neer te pennen. Dit verhaal krijgen we ook te lezen, naast het gewone verhaal tot aan de aanslag. Aanvankelijk schrijft hij op kinderlijke wijze, aangezien een ander aspect van zijn persoonlijkheid is om zich dommer voor te doen dan hij is. En aangezien hij daar over zijn kindertijd schrijft, is het kinderlijk schrijven wel ok.
Eens de klus is geklaard en hij zich voorbereidt om terug te vertrekken, verandert zijn schrijfstijl, hij begint meer als zichzelf te schrijven en dat was toch een pak aangenamer om te lezen - vond ik - ook al omdat hij daar begint te verhalen over zijn legerdienst in Fallujah waar hij vreselijke dingen gezien en ervaren heeft.
De moord op zijn doelwit gebeurt ongeveer halverwege het boek en daarna verandert Billy Summers in een wraakthriller, want zoals gezegd: niet alles loopt zoals verwacht.
Veel meer wil ik niet kwijt over de plot, het is beter dat er een aantal dingen verrassend blijven, maar ik kan wel al zeggen dat King hier een mooi einde aan zijn boek breit - iets waar hij meestal wel wat last mee heeft... En ook dat dit van a tot z een thriller is, geen bovennatuurlijke wezens of feiten hier (of misschien toch een ietsiepietsie... als je het wil zien). Natuurlijk zitten er hier en daar verwijzingen naar ander werk van King in dit verhaal, maar ik vind het enkel leuk als ik die dingen zie passeren. Als jarenlange Kinglezer is het prettig om dat beloond te zien.
De 509 pagina's van dit boek vlogen voorbij, ik had steeds zin om verder te lezen en deed er uiteindelijk 6 dagen over om het uit te krijgen (ik had ook nog andere dingen te doen). Een geslaagde leeservaring dus.
Vier sterren en zoals ik al ergens zag: als dit Kings laatste boek zou zijn (laat ons hopen van niet), is het in elk geval een hele goeie om mee te eindigen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten