En we zijn weer op de goede weg, met maar liefst 14 gelezen items in mei!
Vier daarvan waren boeken, de rest strips en wat nog meer is: maar liefst 6 van deze dingen kregen van mij 4 sterren, er was één stinkerdje van 2 sterren en de rest kreeg 3 of 3.5 sterren. Geen slechte maand dus...
Als ik mijn vier sterren bekijk, is er toch eentje dat er uitschiet en dat wordt dan ook mijn boek van de maand:
Mijn bespreking kan je hier lezen.
Het andere viersterrenboek kreeg ook een bespreking op mijn blog:
65 jaar België op het Songfestival - Jonathan Hendrickx en Jasper Van Biesen
En ook een boek met 3.5 sterren werd besproken:
De geheugenpolitie - Yoko Ogawa
Het vierde boek dat ik las - en dat ook 3.5 sterren kreeg - verdient ook nog een beetje uitleg:
Kim Jiyoung, geboren in 1982 - Cho Nam-Joo
157 p.
Vertaald uit het Koreaans: 82년생 김지영 (Palsip yi nyeon saeng Kim Yiyeong)
In dit relatief korte boek wil auteur Cho Nam-Joo de situatie van vrouwen in Zuid-Korea aanklagen. Ze doet dit aan de hand van een fictieve familie, geruggesteund door statistieken die in vakliteratuur verschenen zijn. En die zijn niet fraai...
Als je nu zou denken dat dit droge materie en redelijk saai is, dan heb je het mis. Hoofdpersonage Kim Jiyoung - de Els De Smet van Zuid-Korea - vertegenwoordigt alle vrouwen die gebukt gaan onder het versmachtende systeem van werk en kinderen in dat land. Met daarnaast nog alle verwachtingen van hun familie erbovenop. Dat vrouwen daar aan onderdoor gaan is dan ook niet verwonderlijk. We kijken daarbij niet enkel naar de generatie van Jiyoung, maar ook naar die van haar moeder en grootmoeder. Niet dat er ook maar iets verbetert aan de situatie van vrouwen doorheen de jaren...
En als dat nog niet genoeg zou zijn, sloeg het laatste hoofdstuk in als een bom. Na de laatste zin was ik gewoon furieus. En dat zou iedereen die dit leest moeten zijn. Gewoon omdat de hele situatie zo onrechtvaardig is en er niets aan kan of wil gedaan worden. Dan kan een mens alleen maar "blij" zijn dat je hier woont en niet daar, maar dat lost ook niks op natuurlijk.
Op stripvlak was er ook veel moois te vinden de afgelopen maand want vier ervan kregen van mij vier sterren.
The walking dead 30-32 - Robert Kirkman en Charlie Adlard
(Nog) niet vertaald
Omdat ik het beu was om te zitten wachten op de vertaling van de laatste drie delen van The walking dead en omdat het elfde seizoen dat er zit aan te komen over de verhaallijnen uit deze delen zal gaan, wou ik ze echt al gelezen hebben. Kwestie van dat hoofdstuk te kunnen afsluiten.
Delen 30 en 31 kregen van mij vier sterren omdat ik het verhaal écht wel boeiend vond. En als ze zich er aan gaan houden in de tv-serie, wordt het een goed seizoen - hoop ik.
Nummer 32 moest de reeks afronden en daar gingen de auteurs een beetje de mist in. Ok, ik weet dat het niet simpel is om een verhaal af te maken, maar hier was het mij toch een beetje te cliché - voor zover dat gaat in een verhaal waar zombies in rondlopen.
Een bitterzoet einde met andere woorden dat nog beloond werd met 3 sterren...
Nog een viersterrenstrip:
De terugkeer van de wespendief - Aimée de Jongh
159 p.
Deze graphic novel van de Nederlandse stripmaker Aimée de Jongh en haar debuut als auteur, werd gelezen in de leesgroep als laatste boek van dit leesjaar.
We volgen boekhandelaar Simon die voor de hartverscheurende keuze staat: zijn familieboekhandel overlaten aan een grote keten of er gewoon mee stoppen. Wanneer hij na een traumatische gebeurtenis in het reine moet zien te komen met zijn eigen verleden, ontmoet hij de tiener Regina die hem helpt dingen te verwerken.
Een degelijke leeservaring en ook nog eens schitterend getekend.
Aimée de Jongh heeft net een nieuwe graphic novel uit, Dagen van zand, en die intrigeert mij ook.
Dan rest me enkel nog de stinker van de maand te viseren en dat werd Wat een rotkat 2 van Lapuss'. Ook het eerste deel in deze reeks kreeg van mij 2 sterren, waarom ik dan in godsnaam het tweede ben gaan lezen is mij echt een raadsel.
Deze korte stripjes over katten tonen enkel de venijnige kant van deze schitterende dieren. Elke kat is hier een rotzakje dat zijn personeel liever dood zou zien. Zo zijn die niet he...
 |
| Alles wat ik las in mei. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten