Last one at the party - Bethany Clift

 

Hodder & Stoughton, 2021
355 p.
Niet vertaald

Voor wie het nog niet weet: post-apocalyptische literatuur ligt bij mij in de bovenste schuif. Geef mij maar een wereld waar ver heel de mensheid is uitgeroeid en waar eenzame zielen alleen moeten zien te overleven. En wanneer zo'n boek dan ook nog eens heel hard Bridget Jones vibes afgeeft, ben ik helemaal verkocht.

Yep, Last one at the party is een post-apocalyptische chicklit en ik wist niet dat dit helemaal was wat ik nodig had nu.

Ons naamloos hoofdpersonage begint een dagboek enkele maanden nadat ze als enige overlevende achterblijft in Londen. Haar man is gestorven, haar ouders, vrienden en collega's en ze ziet nergens nog overlevenden op straat. De boosdoener? 6DM (six days maximum), een virus waar je na maximum 6 dagen aan sterft, op een heel gruwelijke manier. Dat is ook de reden waarom de overheid het medicijn T600 vrij beschikbaar stelde, een pil waarmee je zelfmoord kan plegen zodat je de laatste vreselijke stadia van de ziekte niet moet doormaken. Ons hoofdpersonage had dit in huis, maar ze werd zelf nooit ziek en durfde de pil niet te nemen.

We volgen haar daarna op haar zwerftocht door eerst Londen en daarna het Engelse platteland waarbij ze van alles doet om te overleven - een medicijnverslaving op kop om haar emoties te camoufleren. Onderweg pikt ze ook nog een golden retriever op die haar enige gezelschap wordt (en als notoire hondenhater en kattenmadam kon ik daar zelfs inkomen). 

Last one at the party is op het eerste gezicht geen lectuur die je vrolijk zal maken, maar dan vergis je je toch een beetje. Het hoofdpersonage - laten we haar Becky noemen, want zo kwam ze over op mij - loopt eerst redelijk verdwaasd rond, maar eens ze haar verslaving opzij duwt, neemt ze haar leven in handen en weet ze zich zelfs behoorlijk te redden.

In de tweede helft van het boek had ik zelf eerst een dipje met de inhoud (het waarom kan ik hier niet verklappen want spoilers), maar toch bleef het boek me boeien.

Wie dus zin heeft in een eind-van-de-wereldverhaal dat een beetje anders is: hier is jouw boek.

Vier sterren, voor de pure leesvreugde die ik er van kreeg.