Januari bleek al bij al nog een vruchtbare leesmaand. Even vreesde ik voor een nieuwe leesdip, maar uiteindelijk bleek ik zowaar 10 dingen gelezen te hebben. Vier boeken en zes strips gingen door mijn handen en van deze laatsten waren er 3 niet zo dunne trades.
Jammer genoeg zat er niet echt een uitschieter tussen de boeken, er is dus geen boek van de maand.
Wel verschenen er een paar besprekingen op mijn blog. Als eerste kwam het boek van Chris Dusauchoit, Katten zoals ze echt zijn, aan de beurt.
Ook Daisy Jones & The Six van Taylor Jenkins Reid kwam aan bod.
Ze kregen drie sterren, net als de twee andere boeken die ik las. Geen maand om op te stoefen dus...
Ik las ook nog Norwegian Wood van Haruki Murakami.
320 p.
Vertaald uit het Japans: ノルウェイの森 (Noruwei no Mori)
Dit was het leesgroepboek voor januari en meteen mijn eerste grote kennismaking met Murakami (dat kleine boekje jaren geleden telt niet mee). En die viel eerlijk gezegd nogal tegen...
Het verhaal is misschien wel bekend: loser student loopt te geilen op het vriendinnetje van zijn overleden beste vriend, zonder dat er ooit iets van komt.
Ik had eigenlijk totaal geen voeling met dit boek en kon met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom de meerderheid dit zo goed schijnt te vinden. Het hoofdpersonage Watanabe (wat ik eerst als Wannabe las, ook toepasselijk) lijkt zich door zijn leven te slepen, zonder dat er veel noemenswaardigs gebeurt. Of toch: zowat iedereen die hij ontmoet, vertelt zijn hele leven aan hem, maar over hemzelf leren we zo goed als niets. Frustrerend.
Daarnaast pleegt ook zowat iedereen in het boek zelfmoord, alsof dat de enige oplossing is voor de Weltschmerz waar ze allemaal onder lijken te kreunen. Vrolijk word je niet meteen van dit boek. En nee, dat ligt niet aan het Japans zijn van het boek want ik heb al wat Japanners achter de kiezen en de bevreemdende sfeer in die boeken sprak mij daar wel aan.
Het boek speelt zich af in 1969 en werd geschreven in 1987. Ik was dan ook verbaasd over het seksuele gedrag van het hoofdpersonage: hij schuimt met een vrouwenverslindende vriend de bars van Tokyo af, op zoek naar seks ; wil niets liever dan met Naoko - het vriendinnetje van de overleden vriend - in bed duiken, maar knoopt daarnaast nog een relatie aan met een ander meisje ; en wanneer de roommate van Naoko hem komt opzoeken is het letterlijk van: "Seks?" "Ok!"
Nee, dit was het toch niet.
Ik heb nog 2 boeken van Murakami in mijn kast staan, maar ben nu niet meteen geneigd om ze te gaan lezen...
Laatste boek van de maand - en dat mag je letterlijk nemen, het werd uitgelezen om 22.30u op 31/01 - was Als laatste het hart van Margaret Atwood.
381 p.
Vertaald uit het Engels: The heart goes last
Ik heb ondertussen al redelijk wat van Atwood achter de kiezen en er is nog steeds niets wat aan The handmaid's tale kan tippen. Dit ook niet.
In Als laatste het hart leren we Stan en Charmaine kennen, een koppel dat in hun auto woont omdat de economische crisis keihard heeft toegeslagen en er nergens nog werk is. Ze geven zich op om aan het Positron project deel te nemen: een soort ideale gemeenschap waarin ze de ene maand idyllisch in hun huis wonen met een job en de andere maand in de gevangenis zitten. Maar natuurlijk is niet alles zoals het lijkt... Zeker wanneer zowel Stan als Charmaine meer dan een gezonde belangstelling ontwikkelen voor het koppel dat hun huis bewoont terwijl ze in de gevangenis zitten.
Voorts komen er nog blauwe teddyberen, seksrobots en zingende Vegas-Elvissen in voor. Soms is het verhaal compleet van de pot gerukt...
Begrijp me niet verkeerd: dit is zeker geen slecht boek en heel wat lichter van toon dan The handmaid's tale, maar daarom ook veel minder impactvol en eerder een leuk tussendoortje dan wereldschokkend.
Of misschien moet ik gewoon stoppen met elk boek van Atwood te gaan vergelijken met haar meesterwerk. Ook een idee.
Bij de strips waren er wel enkele vier sterren te vinden:
Paper girls, vol. 5-6 - Brian K. Vaughan en Cliff Chiang
128 p., 144 p.
Niet vertaald
Deel 5 kreeg drie sterren, deel 6 vier sterren. En met deel 6 is de reeks ook afgerond, altijd leuk als iets een duidelijk einde krijgt.
Paper girls is een comic over enkele meisjes met een krantenronde die in een intergalactisch en tijdreizigersverhaal terechtkomen. Je moet het gewoon lezen om het te geloven.
Over de inhoud van de 2 delen kan ik niet veel kwijt, dat zou te veel weggeven over de vorige delen en dat noemen ze spoilers.
Daytripper - Fábio Moon en Gabriel Bá
255 p.
Niet vertaald (wel in het Frans)
Deze graphic novel werd verschillende keren vernoemd tijdens de bijeenkomst in december van de comicsleesgroep van WEC. En aangezien ik er nog nooit van gehoord had, moest ik op onderzoek.
In Daytripper volgen we het leven van schrijver Brás de Oliva Domingos. In elk hoofdstuk zien we een ander moment uit zijn leven en dat moment eindigt iedere keer met zijn dood. Ja, hij gaat dus in elk hoofdstuk dood, maar dan op een andere manier en op een ander tijdstip in zijn leven.
Wie al wat romans gelezen heeft, kent dit vertelsysteem, maar blijkbaar was het in de comicwereld zo'n "nieuw" gegeven dat Daytripper bakken prijzen won.
Trouwens terecht, want het is een meeslepend verhaal, zelfs al weet je hoe het hoofdstuk zal eindigen.
 |
| Alles wat ik las in januari. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten