woensdag 1 november 2017

Halloween watching


31 oktober, het feest van Halloween. Of dan toch in de VS...

Hier wordt er niet getrick-or-treated, is het huis niet versierd met pompoenen of ander griezelig materiaal, maar de laatste jaren plan ik wél een aantal griezelfilms die ik wil bekijken die avond.

Het was dit jaar niet anders.

En om dan toch in de sfeer te komen, heb ik mijn avondeten wat aangepast:

Pompoensoep (gekocht) met worstenmummies (zelf gemaakt), het recept vond ik hier. Die van mij zijn duidelijk "homemade".

Op het programma stonden 3 films, maar vermoeidheid en het "moeten" live kijken naar De slimste mens zorgden er voor dat het bij twee films bleef...

Waar ik oorspronkelijk naar wou kijken, in de volgorde dat ik ze wou zien:

Ik begon met Get out, een Amerikaanse thriller die begin dit jaar furore maakte in de Amerikaanse bioscopen. Bij ons kwam de film uit in mei en hoewel hij heel lang gedraaid werd (ik vond nog een vertoning in augustus in Gent), ben ik er uiteindelijk niet geraakt. En ik wou die echt wel zien. Dvd brengt dan raad.

Het verhaaltje is simpel: blank meisje brengt zwart vriendje voor de eerste keer mee naar haar ouders, alles lijkt op het eerst gezicht ok en dan loopt het mis - natuurlijk.

Deze film werd in de markt gezet als een horrorfilm, maar het is in feite niet meer dan een stevige thriller. Zelfs een beetje op het saaie af... Dat hij in de VS zo'n succes geworden is, kan ik helemaal begrijpen, maar de film is eigenlijk niet zo boeiend en/of vernieuwend in mijn ogen.



Blij dat ik hem uiteindelijk niet in de zalen gezien heb maar gewoon in mijn eigen zetel.

Daarna was het de beurt aan Train to Busan, een Zuid-Koreaanse film die ik vorig jaar op het filmfestival gemist heb - t.t.z. ik moet er over gekeken hebben in de programmatie en toen ik door had dat hij er in stond, was het al te laat. Dvd brengt dan raad.

Train to Busan is gelukkig wél een degelijke horrorfilm.

Het verhaaltje is eveneens eenvoudig: afwezige vader brengt dochtertje met de trein terug naar haar moeder. Maar er is een gevaarlijk virus uitgebroken en een geïnfecteerde weet net voor de trein vertrekt, aan boord te komen.

Wat we dan krijgen is een onvervalste zombiefilm op een trein. De overlevenden moeten steeds verder naar voren trekken om de geïnfecteerden (het woord zombie valt nergens) te ontwijken. Ondertussen verbetert de relatie tussen vader en dochter aanzienlijk - natuurlijk.



Een vleugje Snowpiercer, wat World war Z en een tikje 28 days later, what's not to like?

Ik heb met volle teugen genoten van Train to Busan. Het was spannend, ik heb luidop gelachen en er kan ook een traantje worden weggepinkt (als je die neiging in je hebt).

Een aanrader, zonder meer.

Als laatste had ik mijn oog ook nog op The girl with all the gifts laten vallen, maar daar was geen tijd meer voor door oververmoeidheid. Ik had hem laatst op het programma gezet, omdat ik het boek ervan al gelezen heb (nummer 7 in mijn top 10 van 2015) en daarom vind ik het niet zo erg. Ik bekijk de film wel op een andere keer. Maar ik ga hem bekijken, zoveel is zeker!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten