223 p.
(Nog) niet vertaald
Op 3 april dit jaar werd de shortlist van de Bailey's Prize (nu Women's Prize for Fiction - véél beter) bekendgemaakt, om op 7 juni The power van Naomi Alderman tot winnaar te kronen.
Nu ben ik niet zo iemand die per se alle boeken op een shortlist wil lezen tegen de prijsuitreiking en ik had dan ook enkel maar The power gelezen, het boek dat mij het meeste aansprak en ook won. Dat was zeker geen slecht boek, maar ik had al bij verschillende vloggers - die wél de hele shortlist gelezen hadden - gezien dat zij Stay with me het beste boek uit het lijstje vonden.
Reden genoeg om het ook eens uit te proberen. Het toeval wil nu dat dit het tweede boek op rij van een Nigeriaanse auteur is dat ik lees. Het andere was Under the udala trees, dat ik met veel plezier gelezen heb. Ik was dus benieuwd.
In Stay with me volgen we het echtpaar Yejide en Akin. Ze zijn in het begin van het boek al zo'n 4 jaar getrouwd, maar kinderen komen er maar niet. Het boek opent dan ook met Akins familie die hem een tweede vrouw komt presenteren, want met die zal het misschien wél lukken om kinderen te maken (waar moeien die mensen zich mee zeg???). Yejide ziet dat niet zitten - ze is er ook nooit over geraadpleegd - en Funmi mag van haar zelfs niet bij hen inwonen, ze moet ergens ver weg in een appartementje gaan zitten, alleen.
Yejide en Akin zijn wel in behandeling bij een dokter voor hun onvruchtbaarheid, maar toch wil zij alles uit de kast halen om zwanger te worden: medicijnmannen bezoeken, met een geit een berg opklauteren en dan in een roes bedwelmd zich indenken dat ze zwanger is, het hele scala passeert de revue...
Veel meer van de plot van het boek vertellen, zou misdadig zijn, want je laat beter het hele verhaal van Stay with me zich ontwikkelen zoals het hoort, met alle voor- en tegenspoed die het koppel over zich heen krijgt.
Vooral Yejide kon bij mij op veel krediet rekenen: zij staat meestal aan de zijlijn en moet alles wat in haar leven gebeurt, over zich laten komen. Ze heeft geen vat op haar vruchtbaarheid, op die tweede vrouw, op de laster en roddel om haar heen en gaat daarom heel ver in het proberen zwanger worden. Niet dat dat iets is waar ik zelf ooit mee bezig was of ben, maar de strijd om eigenheid is wel herkenbaar en daarom zat ik voor haar te supporteren.
Ook Akin komt aan het woord - de roman wisselt af tussen zijn en Yejides perspectief - maar dat was voor mij minder interessant. Hij is gewoon een man zonder ruggengraat, die bijna slaafs doet wat zijn familie zegt en die geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen daden. Nee, daar viel bij mij geen sympathie te bespeuren.
Dat wisselen van gezichtspunt kwam ook niet altijd even duidelijk over, het duurde soms bijna een halve bladzijde eer ik wist wie er nu weer aan het woord was (iets waar anderen ook al commentaar op hadden), een duidelijk afgebakende stem hadden ze niet. En misschien was dat ook de bedoeling van de schrijfster, maar echt makkelijk lezen was het soms niet.
Afgezien van dit laatste vond ik het een heel sterk boek, waarin menselijke relaties serieus op de proef gesteld worden en je niet altijd in het leven krijgt wat je verwacht. En net daarom is het voor mij ook een beter boek dan The power, dat ik graag gelezen heb maar toch minder sterk vond. Tja, de Bailey's Prize zal wel voor de actualiteitswaarde van dat boek gegaan zijn en niet omdat het echt het strafste boek uit de hoop was, we moeten er maar mee leven.
Stay with me kreeg van mij 4 sterren en kan ik enkel maar aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten