woensdag 15 november 2017

De oversteek - Justin Cronin


Cargo, 2016 (oorspr. 2010)
994 p.
Vertaald uit het Engels: The passage

Eerste zin van het boek:

Voordat ze het Meisje zonder Verleden werd - Zij die uit het Niets Verscheen, de Eerste en Laatste en Enige, die duizend jaar leefde - was ze gewoon een klein meisje in Iowa dat Amy heette. Amy Harper Bellafonte.

Met zo'n zin heb je mij meteen mee, 't is maar dat je het weet als je zelf een boek zou schrijven...

De oversteek is een mastodont van een boek: 994 pagina's in relatief kleine druk. Ik deed er dan ook heel lang over om het uit te lezen. De eerste helft van het boek las ik tussen 27 augustus en 16 september. Letterlijk, want ik geraakte toen tot pagina 490. De rest werd gelezen tussen 6 en 13 november.

De reden voor deze tweedeling was dat ik er eventjes genoeg van had en dat lag helemaal aan de structuur van het boek. Dat valt eigenlijk uiteen in 2 grote delen: de eerste 334 pagina's en daarna de rest.

In het eerste deel van het boek volgen we het verhaal van de zesjarige Amy, met daartussen nog wat zijsprongetjes naar andere personages. Amy is een meisje dat er niet goed voor staat: al op pagina 29 wordt ze door haar moeder in een klooster achtergelaten en daarna wordt ze opgepikt om proefpersoon te zijn in een experiment van het Amerikaanse leger. Want wie gaat er nu een weesje zonder familiebanden missen?

Het legerexperiment bestaat er in dat ze - tot nu toe - ter dood veroordeelden inspuiten met een gemuteerd virus dat ze in de jungle van Zuid-Amerika gaan halen zijn, allemaal met het idee om supersoldaten te ontwikkelen. Nu is de tijd rijp om het ook eens met een kind te proberen omdat die, volgens hun onderzoek, het virus beter zouden kunnen verwerken.

Natuurlijk loopt er vanalles fout en ontsnappen de gemuteerde proefpersonen, de "viralen", waardoor de Verenigde Staten gedoemd zijn. Amy zelf ontsnapt samen met Wolgast, de FBI-agent die haar uit het klooster kwam oppikken voor het experiment en die voor haar een weke plek ontwikkeld heeft.

Heel dat gedeelte van het boek vond ik fantastisch. Het was spannend, meeslepend en er bleef genoeg mysterie over om te verlangen naar meer. Daarenboven vond ik de relatie tussen Amy en Wolgast - al wordt er niet veel tussen hen gepraat - echt een hele mooie vader-dochterrelatie.

Maar toen begon het 660 pagina's tellende tweede gedeelte...

We springen meteen bijna 100 jaar verder in de tijd en de VS liggen in puin. Er zijn nog wel kleine nederzettingen met mensen te vinden, maar die moeten zich vooral verstoppen en verdedigen tegen de viralen die overal opduiken om hen te vermoorden. De Kolonie is zo'n plek waar een aantal mensen samen proberen te overleven. Maar daar gaat onze schrijver compleet de mist in.

Er is een overaanbod aan personages, die allemaal een uitgebreide achtergrond krijgen, zelfs al doen ze maar een paar bladzijden mee in het verhaal. De personages zijn daarnaast ook niet echt van elkaar te onderscheiden, ik had heel wat moeite om te weten wie nu wie was en het kon mij eigenlijk ook niet zo hard schelen...

Wanneer de kolonie dan ultiem aangevallen wordt door de viralen, weten 8 mensen te ontsnappen: 7 kolonisten en Amy, die ineens bij hen voor de poort stond en in 100 jaar misschien zo'n 7 jaar verouderd is.

Wat volgt is een lange (en echt véél te lange) tocht naar een mythische bunker waar één van de personages weet van heeft. Ze komen onderweg andere mensen tegen - met wisselend succes - en een hoop viralen. Maar eerlijk? Ik had dat allemaal al eens gezien en gelezen, vernieuwend was het allesbehalve. En je krijgt daarnaast ook heel weinig relevante randinformatie. Natuurlijk wordt er weer uitgebreid over nieuwe personages bericht, maar niet over hoe ze tot hun leefgemeenschap gekomen zijn of hoe hun voorvaderen het overleefd hebben. Om nog maar te zwijgen over het deeltje dat de belevenissen van twee mensen uit de groep beschrijft (geen namen, want dat zijn spoilers). Daar krijg je gewoon nul antwoorden op je vragen...

Al bij al ben ik gewoon blij dat ik dit monster van een boek heb uit gekregen. Maar ik ben niet direct geneigd om het tweede deel van zo'n 600 pagina's te gaan lezen, want natuurlijk is dit het eerste deel van een trilogie...

Het boek kreeg van mij 3.5 sterren, wat het gemiddelde is van de vier sterren voor het eerste gedeelte en de drie voor het middelmatige tweede.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten