Ik gaf al aan dat ik de afgelopen week er het hele eerste seizoen van DC's Legends of tomorrow had doorgejaagd. Hoofdrol - of toch één van en één van de belangrijkste - is weggelegd voor White Canary, ook bekend als Sara Lance, gespeeld door Caity Lotz.
Die actrice kende ik van geen kanten, maar blijkbaar speelde ze ook al de hoofdrol in The machine én kreeg ze er een award voor als beste nieuwkomer. Eens kijken dus.
Toby Stephens (Black Sails) speelt Vincent, een wetenschapper met een nobel doel: zijn dochtertje heeft een zware mentale handicap en hij probeert door middel van artificiële intelligentie een oplossing hiervoor te vinden.
In het onderzoekscentrum waar hij werkt, experimenteert hij op gewonde soldaten die ledematen en/of een deel van hun hersenen kwijt zijn. Want: er is een tweede koude oorlog aan de gang, deze keer met China.
De soldaten die hij behandelt, lijken eerst te verbeteren, maar na enkele maanden verliezen ze hun spraakvermogen. De soldaten zijn in de film te herkennen aan het grote sikkelvormige litteken op hun hoofd, waarbij ze niet eens de moeite doen om hun haar er weer over te laten groeien.
Op een dag ontmoet Vincent Ava (Caity Lotz), een wetenschapster die ook bezig is met AI en die zelfs al veel verder staat dan hij. Het zou zelfs mogelijk zijn om een menselijk bewustzijn ergens op te slaan. Op zijn aandringen komt ze ook werken in het onderzoekscentrum.
Maar dan loopt het fout en Ava sterft... maar niet voordat ze haar bewustzijn heeft opgeslagen. Vincent maakt "the machine" en laadt haar bewustzijn op.
The machine wordt eveneens vertolkt door Caity Lotz en ze doet behoorlijk haar best om de kinderlijke robot neer te zetten. Er is verwondering voor het nieuwe, de onkunde over de eigen kracht etc.
Maar we hebben het allemaal al eerder gezien...
Eerste grote gelijkenis is er natuurlijk met Ex machina, die andere film over een robot met menselijke trekken - en de betere van de twee. Daarnaast deed hij me ook denken aan Morgan, die mislukte SF-film over genetische manipulatie. En nu we daar toch zijn, gooi er ook maar Splice tegenaan, eveneens over genetische manipulatie.
Er wordt op sommige posters ook verwezen naar Blade runner, maar buiten de muziek en de vragen van de turingtest hebben deze films niets gemeenschappelijk. Een bizarre vergelijking dus.
The machine is zeker geen hoogvlieger als film, eerder een vullertje voor als er toch niets te bekijken is, maar blijft wel boeien tot het einde. De film heeft dan toch dat streepje voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten