687 p.
Vertaald uit het Zweeds: Häxan
Filmfestival betekent voor mij ook: lezen, lezen, lezen. Op de tram, voordat de film begint buiten de zaal en er binnen, en ook gewoon als ik wat tijd te doden heb tussen films.
Dit jaar viel mijn leeskeuze op Heks van Camilla Läckberg, haar nieuwe boek dat zich opnieuw afspeelt in Fjällbacka en waar de fans (waaronder ik dus) 2 jaar op hebben moeten wachten.
En het was meteen een kanjer van jewelste: maar liefst 687 pagina's om een verhaal te vertellen dat alle kanten op schiet, met verhaallijnen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, maar waarvan het uiteindelijk wel duidelijk wordt wat die er in staan te doen.
In het boek worden drie periodes besproken: de huidige tijd, wat het grootste deel van het boek beslaat, 30 jaar geleden en de periode 1791-1792. Dat laatste stuk had voor mij helemaal niet gehoeven, want het heeft zo goed als niets met de rest te maken en het wordt pas helemaal op het einde (letterlijk op de laatste pagina) duidelijk waarom het er in staat. We hadden ook zonder gekund, maar dan had Camilla een andere titel moeten kiezen...
Waar gaat het nu over in dit boek? Een vierjarig meisje is vermist en wordt even later vermoord teruggevonden op de plek waar 30 jaar geleden ook al een vierjarig meisje vermoord werd teruggevonden. De overeenkomst tussen beide zaken is zo groot dat er wel een verband moet zijn. Of niet. Die twee tijdlijnen houden dus steek.
In de derde tijdlijn volgen we Elin die in 1791 na de dood van haar man bij haar halfzus intrekt om niet tot de bedelstaf veroordeeld te worden. Ze gaat er werken als meid terwijl er duchtig op zoek gegaan wordt naar heksen in Zweden. Elin weet veel af van kruiden en dan kan je al raden hoe dat gaat aflopen...
Heks leest heel vlot als boek, op de 10 dagen filmfestival had ik het uit. Maar was het ook een goed boek? Het is in elk geval niet haar beste boek, dat kan ik al zeggen. Er wordt heel wat in opgevoerd en er zijn heel wat dingen waar ik mij wat aan geërgerd heb. Thema's die aan bod komen: cyberpesten, de vluchtelingenproblematiek, zeilen, kindermoord, slechte thuissituaties, noem maar op. Soms is het wat te veel van het goede.
Wat de ergernis betreft: ik snap niet waarom Mellberg nog steeds hoofd van het politiekantoor is. Hij is compleet incompetent en iedereen veegt dat maar onder de mat. In dit boek gaat hij tot twee keer toe zwaar in de fout, een keer zelfs met heel zware gevolgen. En dat kan zo maar...
Soit, ik ben wél blij dat ik terug een episode uit het leven van Erica Falck en Patrik Hedström heb kunnen lezen. De Fjällbackaboeken zijn voor mij dan ook meer soap dan detective (dat laatste moet je er gewoon bij nemen) en op dat vlak gebeurt er genoeg.
Drie sterren en dat was voor het soapgehalte, de rest hoefde niet echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten