Mijn vierde dag op het filmfestival en ik heb al heel wat te klagen...
Een mens heeft dat soms nodig, dus laat mij even doen:
- de toiletten in Kinepolis zijn dit jaar niet gratis (de voorgaande jaren hadden ze steeds een "sponsor" en kon je gratis gaan plassen).
- wanneer een film in de programmabrochure om 18.00u begint, trekt het op niet veel als het publiek pas om 18.15u de zaal binnen kan (de film startte gelukkig ook wat later).
- als ik mijn planning opstel, wil ik die ook verwezenlijkt zien en niet met pak en zak bezweet en over mijn toeren moeten staan wachten tot ein-de-lijk die zaal opengaat. En een filmfestivalmedewerker die tot 15x toe met de glimlach aankondigt dat het nog 2 minuutjes gaat duren helpt ook niet...
Twee films op mijn programma:
De eerste was Sicilian ghost story, door de regisseur zelf bestempeld als "a dark fairy tale".
Het verhaaltje sprak nochtans aan: gebaseerd op waargebeurde feiten - de zoon van een maffioso werd ontvoerd en na een lange gevangenschap vermoord en in zuur opgelost - met ook nog een tienerverliefdheid in de mix.
De uitwerking van dit plot was jammer genoeg uiterst slaapverwekkend. Nergens werd het echt interessant en als je bovendien in het eerste kwartier een grote hond laat opduiken die gromt, dreigend blaft en dan aanvalt, zou de deze hier niets liever willen dan de zaal uit te vluchten want da's dus gewoon één van mijn ergste nachtmerries... En toch ben ik blijven zitten. Stom.
De film was Engels ondertiteld (ik had dat eerst zelfs niet door) en zal dus nooit bij ons in de zalen geraken - en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
De tweede film van de dag was gelukkig van een heel ander kaliber: Suburbicon.
Suburbicon is het ideale witte jaren '60 stadje waar alles gewoon zijn gangetje gaat tot er ineens een zwart gezin in de buurt komt wonen... Maar dat is niet het hoofdverhaal. Nee, centrale figuur in de film is de kleine Nicky, die naast de Meyers woont en met hun zoontje bevriend geraakt.
Nicky's leven zal helemaal overhoop gehaald worden door de moord op zijn moeder, die hij met eigen ogen zag toen twee mannen hun gezin gegijzeld hielden. Dit zet heel wat andere feiten in gang, die alleen maar fataal kunnen aflopen. En dat met de nodige humor.
Terwijl we meekijken naar wat er allemaal rondom Nicky en zijn gezin gebeurt, worden hun zwarte buren - bijna als fait divers in de film - genadeloos gepest door de bredere gemeenschap van Suburbicon en alles escaleert op het einde van de film in een apotheose die ook in het huis van Nicky gevoeld wordt, maar dan op een heel andere manier.
Suburbicon is best een aangename film, als je niet vies bent van wat moord, doodslag en bloed op overhemden... Ik zou hem zelfs durven aanraden.
Vanaf 6 december bij ons in de zalen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten