Filmfestival - dag 1

Gisteren bekeek ik mijn eerste film op het Filmfestival.

Maar voor ik in de zaal plaatsnam, ging ik eerst nog mijn gratis totebag ophalen die ik als Film Fest Friend dubbel en dik verdiende:

De voorgaande jaren was het een kleiner model totebag, in het zwart. Deze keer werd het een groter model in het groen, waar ik toch even aan moest wennen want groen is niet meteen mijn favoriete kleur. De grootte van de zak valt in ieder geval héél goed mee, ik weet nu tenminste waar ik al mijn festivalgear in kwijt ga kunnen...

In de zak zat mijn "lidkaart", maar ook nog een gratis cd met filmmuziek van Craig Armstrong, een pin met het campagnebeeld en promomateriaal. Die Focus gaat bij mij ontmanteld worden om als gids mee te nemen tijdens mijn filmmarathon de komende anderhalve week (ik heb hem toch dubbel).

Al bij al een mooi cadeautje.

De enige film die ik op mijn eerste dag filmfestival zag, was Wonderstruck, de verfilming van een YA-boek van Brian Selznick. Hij schreef ook mee aan het scenario.

In de film volgen we de reis van 2 kinderen: Rose gaat in 1927 op zoek naar een bekende filmster in New York en Ben trekt in 1977 eveneens naar New York om zijn vader te zoeken.

Beide kinderen zijn doof, Rose van bij de geboorte en Ben na een ongeval met bliksem. Dit feit zorgt er voor dat er in de film echt minimaal gesproken wordt. Muziek is er des te meer te horen.

Wanneer we het verhaal van Rose volgen, is dat in zwart-wit met muziek die niet misstaat in de stomme films van die tijd. Dat is ook het enige geluid dat we te horen krijgen, want Rose kan helemaal niets horen (of praten) en verliest zich in films, de stomme films die toen nog gemaakt werden. De mensen die ze ontmoet lijken ook direct uit zo'n films weggelopen, ze overarticuleren, trekken rare bekken etc...

Bij Ben is het anders, want hij heeft wél nog kunnen horen en kan praten, dus af en toe is er een eenzijdige conversatie van zijn kant. De muziek in het deel in 1977 staat bol van funkmuziek, zeker als hij in New York aankomt. De straten daar worden bevolkt door mensen die recht uit blaxsploitationfilms geplukt lijken en blijkbaar was er toen een hittegolf aan de gang want iedereen zweet zich te pletter.

Natuurlijk komen beide verhalen op een bepaald moment samen en dat was voor mij wat de teleurstelling van de film: het was mij gewoon te gemakkelijk en te voorspelbaar. Maar de film is duidelijk gericht op kinderen, dus dan mag dat misschien...



Vanaf 20 december bij ons in de zalen te zien.