En dan zijn we gekomen aan het pièce de résistance - of toch het bericht waar ik de meeste tijd in steek omdat ik zoveel moet zien te behandelen: de beste dingen die ik thuis op mijn eigen scherm gezien heb.
Ik val in herhaling want 't is elk jaar hetzelfde: ik lijst eerst de beste films die ik zag op en daarna de beste series (geen documentaires deze keer want ik heb er bitter weinig echt goeie gezien).
Zoals al aangegeven in mijn bericht over de bioscoopfilms, zag ik vorig jaar 235 films, waarvan 55 in de cinema. Dat geeft mij dus nog 180 films waar ik thuis naar gekeken heb. Slechts eentje kreeg daarvan de volle 5 sterren, maar da's de Disneykortfilm Once upon a studio en die kan ik echt niet als beste film van het jaar gaan bestempelen wegens maar 9 minuten lang...
Voor de rest kregen 2 films 4.5 sterren - dat is dus al mijn top 2 - en maar liefst 45 films kregen er vier. En daar komt deze top 10 uit:
1. Raise the red lantern (1991)
De 19-jarige Songlian komt als vierde echtgenote van een rijke man in zijn paleis wonen waar ze haar eigen vertrekken krijgt. De vrouw waar meneer Chen - je ziet hem nooit echt duidelijk, het verhaal gaat dan ook niet over hem - de nacht mee wil doorbrengen krijgt gigantische rode lantaarns voor haar deur opgehangen. Wat met zich meebrengt dat er wel wat concurrentie tussen de vrouwen is...
Maar bovenal is dit een portret van (Chinese) vrouwen die volledig onderworpen zijn aan de grillen van mannen en wat dat met hen doet. Aanrader van regisseur Zhang Yimou die je zeker moet zien!
2. My neighbor Totoro (1988)
Dit is een ode aan de kinderlijke fantasie en zou door meer mensen moeten bekeken worden. Allen naar Netflix dus!
3. Marcel the shell with shoes on (2021)
Hij won niet (dat werd Guillermo del Toro's Pinocchio) maar blijft in mijn ogen toch de beste animatiefilm die ik in 2023 gezien heb. En hij staat op Netflix, nog eens daarheen!
4. Zeevonk (2023)
Gebaseerd op een jeugdboek van Wendy Huyghe die er met haar broer Domien deze film van maakte is dit het hartverscheurende verhaal van een meisje dat haar vader verliest in een vissersbootongeluk en die daar moet mee leren om te gaan.
5. Ieri, oggi, domani (1963)
Dit is een klassieker waar we 3 verhalen te zien krijgen die niets met elkaar te maken hebben, buiten dat ze gaan over een man en een vrouw die iets met elkaar hebben. En dat paar wordt telkens gespeeld door Sophia Loren en Marcello Mastroianni - die zowat de mooiste mensen van die tijd moeten geweest zijn. Blij dat ik deze klassieker van Vittorio de Sica eindelijk gezien heb.
6. Leave the world behind (2023)
Een post-apocalyptische nachtmerrie die heel snel werkelijkheid zou kunnen worden, dat is deze film. En het is ook een vaandeldrager voor fysieke media (blijf dus maar die dvd's en blu-rays kopen!) want eens het internet het begeeft, kan je niet meer naar je favo serie kijken, de grootste les die je in deze film leert - op Netflix.
7. The dressmaker (2015)
De film begint als een soort western waarin Winslet in het holst van de nacht arriveert in het dorpje waar ze als kind uit weggejaagd werd, met haar naaimachine in de hand en de uitspraak "I'm back bitches!".
Wat daarna volgt gaat van zwarte komedie naar drama naar... je weet op den duur echt niet meer waar je hoofd staat maar 't is allemaal even glorieus. Film zoals ik ze graag heb met andere woorden.
8. Burning (2018)
Steven Yeun (The walking dead, Minari) speelt eersteklas rijke eikel Ben die in het leven komt van arme duts Lee Jong-Su. Deze laatste woont in het vervallen ouderlijke huis en lust naar Hae-Mi, het meisje dat met Ben komt aandraven na een vakantie in Afrika. De drie draaien rond elkaar heen en op een dronken avond maakt Ben Jong-Su deelgenoot van zijn stiekeme passie: vervallen en ongebruikte serres in brand steken. En hij heeft er nu weer eentje op het oog...
De film is als een koortsdroom gezien door de ogen van Jong-Su. Na de bekentenis van Ben gaat hij als een bezetene serres controleren in de omgeving, wat hem zelf wat verdacht maakt. Maar wanneer Hae-Mi verdwijnt, lijkt er meer aan de hand te zijn...
Burning was twee en een half uur in het hoofd van een jongeman zitten en ik vond het zelfs helemaal niet erg.
9. Rosemary's baby (1968)
Ik bekeek al 8 films en heb er nog altijd 3 die ik wil zien (hopelijk lukt dat dit jaar). Rosemary's baby was zeker één van mijn favorieten in deze kijkchallenge.
Mijn completere bespreking kan je hier lezen.
10. Birth/Rebirth (2023)
Mijn favoriet onder de genomineerden was deze Birth/Rebirth, een vrouwelijke variant van het Frankensteinverhaal waarin een pathologe geobsedeerd is door het reanimeren van doden. Wanneer een dood meisje op haar tafel belandt, lijkt dat haar de ideale kandidaat voor haar experiment maar de rouwende moeder heeft ook nog een zegje...
Jammer genoeg won de film niet - mijn nummer twee, Best wishes to all, kreeg de prijs - maar hij kreeg wel een special mention en da's ook al iets.
En dan komt het dikkenekkerige momentje (anderen noemen het "geen leven") van mijn eindejaarslijstjes: met 56 boeken, 50 strips en 235 films had ik nog niet genoeg tijd gevuld want ik ben ook - en vooral - een seriekijker. Mij onderdompelen in een (liefst) SF- of fantasy-wereld en hele seizoenen bingewatchen op een paar dagen tijd is zowat het liefste wat ik doe. En zo had ook 2023 zijn uitschieters:
1. Miss Fisher's murder mysteries (2012-2015)
Ik bingde de hele serie en aansluitende tv-film in mei en juni, speelde de helft van het computerspel (voor de tweede helft moest je betalen - niet met mij) en kocht zowel de dvd-box als alle 22 boeken en de verhalenbundel in de Phryne Fisher mysteries waarop de tv-serie gebaseerd werd en ik las er al 6 van... Om maar te zeggen dat 2023 serieus gedomineerd werd hierdoor.
2. The wheel of time. Seizoen 2 (2023)
Mensen, dit is echt een van de beste series van het moment aan het worden en zeker dit tweede seizoen wist me te raken en ik hoop dat het enkel nog in stijgende lijn gaat nu. De vraag is alleen hoe lang we op het derde seizoen zullen moeten wachten...
3. Silo. Seizoen 1 (2023)
Silo is gebaseerd op een reeks boeken en speelt zich af in een enorme ondergrondse toren ofte silo. Naar buiten gaan is geen optie want dat betekent een gewisse dood - iets wat criminelen als straf mogen ondervinden.
Nadat de vorige sheriff zo aan zijn einde kwam, probeert de nieuwe (Rebecca Ferguson) te achterhalen waarom hij naar buiten gestuurd werd. Een SF-serie met een intrigerend vrouwelijk hoofdpersonage - ik haat de term "sterke vrouw" alsof al de rest slappe poppetjes zouden zijn - trekt altijd mijn aandacht en hier was het meer dan verdiend.
4. The last of us. Seizoen 1 (2023)
Dit werd op een paar dagen tijd verslonden en ja, het is zeker een topper. Enkel jammer dat het tweede seizoen waarschijnlijk pas in 2025 zal verschijnen door de schrijvers- en acteursstaking in Hollywood afgelopen jaar - maar ze hadden potdorie gelijk!
5. Ted Lasso (2020-2023)
Ook op AppleTV en op het eerste gezicht niets voor mij - voetbal weetjewel - wist deze serie zeker te raken. Eeuwige optimist en all round deftige mens Ted Lasso verovert ieders hart als de american football coach die ineens trainer van een Engelse voetbalploeg wordt.
Je sluit de hele cast in je hart en het is altijd een beetje alsof je afscheid neemt van een groepje vrienden als een geliefde serie gedaan is. Gelukkig kan je ze daarna gewoon opnieuw gaan bekijken.
6. Deadloch (2023)
In het slaperige dorpje Deadloch wordt ineens een lijk gevonden en de plaatselijke politie moet worden bijgestaan door een detective van de grote stad. Natuurlijk botert het in eerste instantie niet tussen agente Dulcie en detective Eddie die moeten samenwerken maar hoe verder de serie vordert, hoe grappiger ze wordt.
7. The White Lotus. Seizoen 1 (2021)
Deze serie maakt de superrijken belachelijk - konden we ook al zien in Triangle of sadness - en is met momenten gewoon hilarisch, met dank aan Jennifer Coolidge.
8. Babylon Berlin. Seizoen 4 (2022)
Woorden schieten tekort hiervoor, maar 't is gewoon weer steengoed. We zijn ondertussen in 1931 beland en de nazipartij is al serieus in opkomst. Gereon en Charlotte hebben dus genoeg katten te geselen (niet doen in 't echt he!).
9. Vigil. Seizoen 2 (2023)
We volgen nog steeds detective Amy Silva die opnieuw een internationaal probleem moet oplossen - deze keer trekt ze naar het Midden-Oosten om een zaak te onderzoeken die verband houdt met terrorisme en drone-aanvallen - en hoewel dit zo hard niks voor mij lijkt, wist het toch opnieuw te boeien. Hopelijk is dit binnenkort te zien op Canvas of ergens op NPO.
10. Evil. Seizoen 2 (2021) en Ghosts (US). Seizoen 1-2 (2021-2023)
Het tweede seizoen van de horrorserie Evil wist mij tot in mijn botten te doen huiveren (ik bekeek dit dan ook niet 's avonds laat wanneer het werd uitgezonden, maar overdag - watje, ik weet het) en ik vind het jammer dat niet meer mensen deze serie kennen...
Ghosts (US) is de remake van het Britse Ghosts - dat ik niet gezien heb - en is een komische serie over een koppel dat een oud huis op den buiten erft en er een B&B van wil maken. Dat zij na een val van de trap de geesten kan zien die het huis bewonen, maakt dit echt een hilarische reeks. Het tweede seizoen heeft nog een aantal afleveringen te gaan in januari 2024 op VTM3, maar ik wil de serie hier toch al zijn plekje geven.
En was er dan niks van eigen bodem dat de moeite waard was?
Natuurlijk wel en dat krijgt - net als vorig jaar - zijn eigen overzichtje:
1. Lampje (2022)
Hoe mooi was dit eigenlijk?
En waarom heb ik dat boek nog steeds niet gelezen?
De raadsels van het leven...
2. Arcadia. Seizoen 1 (2023)
Omdat ik het simpelweg zalig vond: wanneer je voorbij de gekunstelde dialogen (Vlaams en Nederlands in 1 serie blijft een rare bedoening) kijkt, krijg je een boeiende SF-serie van eigen bodem die er verdomd goed uit ziet. En ik kijk uit naar het tweede seizoen dat ons al beloofd is.
3. Zonder afspraak (2023)
Dit was een leuk tussendoortje en zo mogen er nog gemaakt worden.
En nee, de series die op een ander zo geroemd worden krijgen bij mij geen plek in mijn best of van 2023 want 1985 vond ik een rommeltje, het tweede seizoen van De twaalf heb ik niet eens uitgekeken wegens compleet niet boeiend, na het zien van Rough diamonds had ik een gevoel van "waar heb ik naar zitten kijken?" en De club was in mijn ogen je reinste horror als ik de premisse las (koppels met een kinderwens die geen kinderen kunnen krijgen - hoe verder van mijn bed kan het zijn) waardoor ik er niet eens aan begonnen ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten