November favorites

November was een maand met ups en downs. Het is mijn verjaardagsmaand, dus sowieso een maand die bij mij met stip op 1 staat, maar ik werd ook halverwege serieus ziek. Van hoog naar laag dus...

Ik slaagde er bijvoorbeeld de eerste 8 dagen van de maand al in om maar liefst 4 keer (vier!) in de cinema te belanden:

Op Allerheiligen trok ik richting Brussel om Lui te gaan bekijken, aangezien die enkel in het Frans zonder ondertiteling te zien viel in ons landje. De reden? Virginie Efira natuurlijk...
Mijn bespreking kan je hier lezen.

Ook The French dispatch en Les Olympiades werden op deze blog besproken.

Over Eternals heb ik nog niets gelost, enkel en alleen omdat dit zowat de sof van de maand werd. Want hij is écht niet goed mensen: dit is twee en een half uur pure verveling. En da's zo jammer.

De rest van de maand raakte ik niet meer in de cinema. Eerst door ziekte en daarna door oververmoeidheid wegens te snel te hard terug aan het werk moeten na die ziekte. Geen cinema meer dus voor mij in november.

Maar dat wil niet zeggen dat ik geen films meer gezien heb. Ik zag er maar liefst 23 in totaal (met die in de bioscoop er bij) en er waren zelfs nog enkele films met Virginie Efira - in één of andere gedaante - die voor mij nieuw waren:

Les Barons (2009) is een Brusselse komedie over een aantal vrienden die zichzelf uitgeroepen hebben tot baronnen van de wijk. Ik zag de film op het platform Sooner en ik heb er mij serieus mee geamuseerd. Virginie zelf komt er maar een minuut of 5 in als een gerateerde kunstenares die op een vrij podium haar zweverige act wil komen brengen. Niet de moeite dus om enkel voor haar te kijken, maar het was best een leuke kijkervaring.

Kalahari: l'autre loi de la jungle (2021) was een documentaire die op 9 november werd uitgezonden op France 2 en waarvoor Virginie Efira de voice-over deed. Deze documentaire over de dieren in de Kalahariwoestijn en hoe ze samenwerken om te overleven was écht interessant. Want naar beestjes kijken doe ik hoe dan ook graag - en al zeker als het stokstaartjes zijn. De stem van Virginie was daarbij een mooie bonus.

A la maison pour Noël (2012) was dan weer een tv-kerstfilm die ik integraal en in goeie kwaliteit op Youtube vond. Hier speelt ze een advocate die haar leven tot in de puntjes wil regelen - haar echtgenoot en zoontje incluis. Natuurlijk loopt er van alles mis op deze kerstavond en ze zal tegen het eind van de nacht enkele levenslessen geleerd hebben. Wat kerstfilms betreft was dit zeker geen slechte en ik durf hem zelfs aan te raden. Hij valt wel enkel in het Frans zonder ondertiteling te bekijken.

Daarnaast keek ik ook nog een paar keer naar Benedetta (zal je later in dit blogbericht zien), werd Le grand bain op NPO3 uitgezonden waar ik uiteraard ook nog eens naar keek en belandde de dvd van Sibyl een tweede keer in mijn dvdspeler. Nee, ze is nog niet uit mijn systeem...

Op mijn verjaardag trok ik richting Ieper om er de tentoonstelling Poes : hoe de kat de mens vangt te gaan bekijken in het Ypermuseum.

De tentoonstelling was super interessant, zeker voor liefhebbers van katten. Enkel jammer dat ik daar gewoon ziek rondliep en niet ten volle kon genieten van wat er werd aangeboden. Op de trein terug naar huis voelde ik me steeds ellendiger worden en eens terug thuis was het koorts en daarna een volle week "genieten" van buikgriep.

Tijdens mijn ziekte werd er natuurlijk volop verder naar films gekeken en aangezien ik in een Franse periode zit, was het merendeel dan ook in het Frans. En daar zaten enkele toppers bij:

Au revoir là-haut werd op Canvas vertoond en bleek een prachtig WOI-sprookje over twee ex-soldaten die na de oorlog fraude met oorlogsmonumenten plegen. Regisseur en hoofdrolspeler Albert Dupontel maakte ook Adieu les cons (met - jawel - Virginie) en ik ontdekte op Netflix nog zijn vroegere film 9 mois ferme over Ariane, een advocate die zwanger raakt en niet weet wie de vader is. Wanneer uit een DNA-test blijkt dat dit een opgesloten crimineel (Dupontel) is, gaat ze op zoek naar het hoe en waarom van haar zwangerschap. Echt een leuke komedie die mét Nederlandse ondertiteling te bekijken valt.

Beyond the walls (ofte Au-delà des murs) is een miniserie in 3 afleveringen die je als een film kan bekijken - de totale duur is 140 minuten. Hierin speelt Veerle Baetens een jonge vrouw die een huis erft en daar tussen de muren verdwaalt in een nachtmerrieachtige vreemde wereld. 't Is geen spek voor ieders bek, maar wie wil kan dit nog tot eind dit jaar op VRTnu bekijken.

En ook later in de maand zag ik nog goeie dingen in het Frans:

Ascenseur pour l'échafaud is zo'n klassieker die ik altijd al eens wou zien, maar het kwam er gewoon niet van... En toen nam ik hem ineens mee op dvd uit de bib. 

Een man pleegt de ideale moord, maar door omstandigheden (hij raakt onder andere opgesloten in de lift na de moord) zal zijn hele plan in duigen vallen. Jeanne Moreau speelt de vrouw die op hem zit te wachten en die wanhopig door Parijs dwaalt op zoek naar hem - maar hij zit dus vast in de lift in het pre-gsm tijdperk.

Antoinette dans les Cévennes was simpelweg een charmant Frans filmpje over een lerares die een affaire heeft met de papa van één van haar leerlingen en die hem tijdens de vakantie achterna reist voor een ezeltocht door de Cévennes. De film was meer haar relatie met de ezel die ze toebedeeld krijgt, maar ik heb er toch van zitten genieten. 't Is een kleine aanrader.

Als laatste Franse film zag ik Ma mère est folle, uitgezonden op La Une. We zien hier Fanny Ardant als een compleet losgeslagen moeder die door omstandigheden vanuit Parijs naar haar zoon in Amsterdam trekt - een zoon waar ze geen al te beste relatie mee heeft. Maar vooral het feit dat Ella Leyers hier het lief van die zoon speelt dat zogezegd een Hollandse is en ze zowel in haar Nederlandse dialogen als haar Franse de helft van de tijd vergeet dat ze met een Nederlands accent moet praten, vond ik hilarisch. Voor de rest was het maar een middelmatige film, maar toch een plezante.

En dan was er natuurlijk ook Helene Fischer die al in oktober haar nieuwe cd uitbracht en waar ik tot mijn verjaardag op moest zitten wachten. Maar het zusje heeft dat goed gedaan want ik kreeg van haar de superdeluxe versie van het album:

Een grote doos met daarin een kalender, een boekje met een dubbelcd (dus met extra liedjes die niet op de gewone versie staan) en een cd met remixes van de liedjes. Het is hier al een feestje geweest in huis.

Op 18 november werden bovendien de tickets gelost voor haar albumtournee in 2023 en het mijne heb ik natuurlijk al geboekt. Keulen, here I come (in anderhalf jaar of zo)!

Rest me enkel nog mijn book haul (en diversen) van de maand en die is naast dik in orde ook Virginie Efira heavy:

En attendant Bojangles is de originele Franse versie van Wachten op Bojangles. Aangezien ik dit zo'n mooi boekje vond, wou ik het ook wel eens in het Frans proberen - nu ik het verhaal toch al ken.

Ik ben er ondertussen in bezig en hoewel het naar mijn normen traag gaat en ik soms echt stukken luidop moet lezen om te weten wat er staat, ben ik content van mijn aankoop.

En ik zit vol ongeduld te wachten op de verfilming van dit boek die op 5 januari in onze bioscopen moet verschijnen (als er niet al te veel anders meer fout gaat) en waarin Virginie Efira de moeder zal spelen.

Ook de dvd van Benedetta kwam mijn huis binnen. Dit is de Franse versie zonder Nederlandse ondertiteling. Op die laatste moeten we nog wachten tot begin februari omdat de film in Nederland pas begin december uitkomt - bij ons was dat al in september. En ik wou niet wachten. Ondertussen heb ik de film nog een paar keer bekeken en hij blijft gewoon goed. Yep, dit wordt mijn film van het jaar, ik weet dat nu al.